Forum Wolnych od Alkoholu

[elektrophonic]

W moim umyśle toczy się teraz największa szarpanina i walka, połączenie sprzecznych tendencji i dążeń...dwa światy..nawet trzy.. Ale to co się dzieje teraz jest i tak lepsze i bardziej rokujące niż to co czyniłam przez ostatnie lata. Ta szarpanina tez jest potrzebna, może to brutalnie brzmi... ale zacznę od początku. alkohol wlewam w siebie od 12 roku życia...na dobre zaczęłam pić od 17 roku życia. Czyli sporo pociągałam od 18 lat .Ostatnio miałam ciąg ponad 10 miesięczny.Nie umiałam wytrzezwieć.Odbyłam odtrucie,ktore było koszmarem.Juz na sali chciałam sobie odbierać życie,po czym uciekłam w 3 dniu odtrucia:) ..Byłam na etapie odczuwania dziwnych glosów,halucynacji itp..ale nie mogłam żyć bez wódki.Myslałam,że jest niemozliwe zaprzestać pić i cpać jednoczesnie po takim okresie....Do tej pory każde wibracje zagluszał alkohol.Znieczulał uczucia.Wodka zjadała mnie od środka,kawałek po kawalku, kąsała moje własne ja.Nawet nie poczułam kiedy doprowadziłam do zalania zbyt głośnej samotności.Traciłam kontrolę nad własnym zachowaniem.Teraz,kiedy jestem trzezwa 46 dzień,zaczynam dostrzegać,ze praktycznie tak naprawdę jeśli bylam wcześniej sama,teraz ta samotnośc nasila sie w znaczącym stopniu.Zaczynam widzieć,że wszyscy dookoła mają dosyć i nie wierzą w w sukces i powodzenie niepicia.Chciałam zapić wczoraj,teraz tez mam na to ochotę,bo poczułam jakąś dziwną tęsknotę ,którą wczesniej zalewalam.Nie dopuszczalam,zeby zobaczyla światło dzienne....ale nie potrafię określić dokładnie,czego ta tęsknota dotyczy...pojawiła się i nie chce odejść....Kochani,pisanie na forum jest bardzo łatwe.Myśli przychodzą z taką lekkością.Jestem absolutnie anonimowa ,nikomu nie patrzę w oczy...natomiast jeśli pójdę pierwszy raz na terapię..chyba sie rozplaczę już na progu.Nie będę panować nad emocjami,nie podołam wymówić nawet swego imenia...Ja sama przyznaję,że nie mam na tyle odwagi,nie jestem w stanie przełamać tej wewnętrznej bariery i pójść do ludzi...do ludzi,ktorych praktycznie panicznie się boję...Bardziej to mi przeszkadza niż fakt,że musiałabym sie przyznać,ze jestem w poważnym stadium alkoholizmu,ze piję ponad 15 lat...Nie skorzystałam z terapii.Walczę sama z pomocą forum..ale juz zrozumiałam,ze mimo wszystko na terapii nie gryzą, ja nie potrafię się przelamać.Wystarczy,że raz sie nadziałam na nieodpowiednich ludzi.Trafiłam na kogos ,z kim juz nie dawalam rady rozmawiać.Terapeutka dosyć dotkliwie rozgrzebała mnie... a pózniej nie była
w stanie mnie posklejać..i tak już zostało.Boję się,ze jeśli pójdę
jeszcze raz do kogokolwiek,będzie to samo...... :cry:terapie nie nadają się dla każdego.......zła psychoterapia może więcej zaszkodzić niż pomóc.Tak naprawde dla mnie nie ma definicji jaka metoda leczenia jest naj lepsza.Grunt to trzezwość...Mimo iż teoretycznie powinno być lepiej, odczuwam głębsze stany depresyjne,poczucie zmęczenia,niechęć do wszystkiego.śpię prawie cały dzień..Jeśli pojawia się euforia ,gości tylko chwilkę, po czym następuje niemoc.W sumie mam dość samej siebie.Najchętniej zapadłabym się pod ziemię.Wpadam w dziury,wielkie dziury.Często kończące się myślami S...ale jedną z metod rozbrajania wlasnej wewnętrznej bomby jest pisanie na forum... nie trzymać tego w sobie, w tajemnicy, rozładować napięcie, nie kumulować go. I nazwać po imieniu Strach, lęk i obawy.Przyznać się do własnych uczuć, nie zakłamywać tego, że się czegoś boję ...

[Flandria]

[Małgoś]

elektrophonic, a w zasadzie Anetko.... dobrze, że TU trafiłaś... pisz jak najwięcej skoro to Ci pomaga

Jest tu wiele życzliwych osób, choć każdy na swój sposób jest deczko pokiereszowany... i bankowo więcej skorzystasz niż stracisz

[Kulfon]

[Kulfon]

Elektra, a czy ty wspomagasz sie suplementacja micro i makroelementow.
bo wiesz po takim okresie "jazdy po bandzie" to potrwa troche zanim organizm,
a przedewszystkim mozg i jego neuroprzekazniki, dojda do siebie.
depresje po alkoholowa mozna zlagodzic bp. melatonina, b12 i magnezem,
ale oczywiscie najlepiej pod okiem lekarza. trzymaj sie tez z dala od tabletek nasennych i uspokajajacych, po nich jest tez niezla faza i gwarantowany powrot do bycia na fali
lekarze bardzo chetnie przepisuja takie leki, ktore nam alkoholikom niestety nie sluza w utrzymaniu trzezwosci umyslu.

[Klara]

[evita]

Anetko twoja historia zarówno mną wstrząsnęła jak i wzruszyła ... trzymam kciuki za ciebie

[elektrophonic]

Co do terapii...Ja naprawdę nie mogę pójśc.Nie przełamię tego w sobie...Jestem oporna i to dzięki pseudo ludziom,żerującym sępom,którzy
po części także zniszczyli moje ja... .Nie
wiem,nie potrafię tego wytłumaczyć.Jestem dziwna i inna. zawsze bałam
sie rozmawiać z ludzmi.Miałam wrazenie ,ze nie wiedzą o co mi chodzi,ze mówię w
innym języku co oni,ze wypowiadam bzdury. Ludzie mnie nienawidzą, a ja
się ich panicznie boję. Boję się, gdy na mnie patrzą, mam wrażenie, że
mną gardzą, że uważają mnie za kogoś, kto im nie dorównuje. Ludzie tylko
czekają na mój błąd, czekają aż się potknę, by następnie zaśmiać się
szyderczo i splunąć mi w twarz. Czuję, jak zabijają mnie wzrokiem, a ja
jedna nie umiem przeciwstawić się tłumowi. Nie potrafię wydusić z siebie
ani słowa, uciekam. Czuję się wewnętrznie naga i wystawiona na
pośmiewisko. Tak oddziałują na mnie ludzie. Boję się z nimi spotykać,
często martwię się, że powiem za dużo, że dowiedzą się o mnie, czegoś
więcej, że później wykorzystają to przeciwko mnie. ....

[Kulfon]

[yuraa]

[elektrophonic]

Bylam na terapii raz,jako uzalezniona od narkotyków.Do alkoholu nawet się nie przyznalam,choc juz piłam w stopniu zaawansowanym. Nawet nie chce pamiętac ,ze w ogóle poszłam...Nie przyznaje się do tego..Poszłabym do terapeuty jeszcze raz .ale musze wiedzieć,znaczy
się musze mieć poczucie,ze terapeuta wie co robi.Jest pewny swoich
metod,a jego postawa daje poczucie bezpieczeństwa.Będąc na ostatnich
grupowych zajęciach,po których zrazilam się do osób
prowadzących;no sorry..ludzie totalnie niekompetentni.To było
straszne.Czułam się jak krolik doświadczalny.Trafilam tez na ludzi
młodych,którzy jakby sami naśmiewali się ,z tego,ze tu siedzą.Nie
zdawali sobie sprawy,może tez zbrakowalo im świadomośći,ze są tutaj po
pt ,żeby się leczyc a nie po to,żeby na***rdalac się z
innych;Wiadomo,ze sukces terapeuty jest połowiczny,ze nie wszystko
zalezy od terapeuty,ale i od nas samych..jednak terapeuta ma ogromne
znaczenie w pierwszym kontakcie.Jeśli mu zaufamy,będzie to ogromny
sukces.Nie może tez pokazywac w rozmowach,ze terapeuta ma nad nami
kontrolę.To jest cholernie niszczące zniechęcające.Ja nie miałam
szczęścia do dobrych specjalistów.Zajecia prowadzila kobieta,straszna..i
pan który tylko słuchał,praktycznie nic nie mówiący..własnie chyba warto
stworzyć sobie taką iluzję..kompensowanie swoich deficytów,nie wiem..po
prostu iluzja w zyciu w stylu"bezpieczeństwo przy swoim
superterapeucie"..Terapii zdecydowanie mówię NIE..

[Wiedźma]

Kurcze, Elektra, ale sobie nakręciłaś spiskową teorię
Ja też jeszcze do niedawna bałam się ludzi i wogóle całej reszty świata -
może nie aż tak bardzo jak Ty to napisałaś o sobie,
ale również męczyłam się z tym od samego początku mojego istnienia.
No i jakoś sama nie wiem kiedy to minęło... No ale ja się przełamałam i poszłam na terapię.
A też myślałam, że nie zdołam. Zaczęłam od indywidualnych spotkań z terapeutą,
musiało upłynąć trochę czasu, zanim stałam się gotowa do zajęć grupowych.
Ale zniosłam je, odnalazłam się tam i dziś bardzo się cieszę, że to zrobiłam.
Myślę, że dobrze by było, żebyś jednak spróbowała.

[Conradus78]

Tak sobie czytam, to co napisałaś, Elektrophonic, a z tego jedna rzecz przychodzi mi do głowy. Komuś trzeba zaufać. Nie można żyć w podejrzliwości do wszystkiego i wszystkich. Oczywiste jest, że na swojej drodze napotkasz zarówno ludzi życzliwych, jak i skończonych sflądrysynów. Rzecz jednak w tym, że w chwili obecnej nie masz zbyt wiele do stracenia. Tak na prawdę mało kto mógłby być dla Ciebie zagrożeniem, bo i po co. No chyba, że ktoś, kto doświadczył jeszcze głębszego dna niż Ty i nawet nie zaczął z niego wychodzić. Ty piszesz już tutaj na forum. Do tego potrzeba ogromnej determinacji i odwagi. ...i zaufania... Nie obawiaj się zatem zaufać komuś w realu. Bez względu na to, czy będzie to terapeuta, czy drugi alkoholik na mityngu. Ale nie bój się zaufać, bo są ludzie, którzy chcą zaufać Tobie. Tylko daj im tę szansę. Pogody ducha.

[jal]

Elektra - na początku miałem wiele obaw i iluzji wymyślonych przez zmanierowany przez alkohol umysł,potem otworzyły mi się "zaspawane" klapki i klepki i poszło.

Komu masz wreszcie zaufać jak nie specjaliście - a jaki on ma interes w tym żeby Cię skrzywdzić, często jest to chęć bycia specjalistą od swojego trzeźwienia...

Zaufałem i dobrze na tym wyszedłem...

PD - janusz

[czarna róża]

a co myślisz o terapii indywidualnej? Z jedną wybraną terapeutką czy terapeutą..czy jest to możliwe w twojej sytuacji?