Forum Wolnych od Alkoholu

[sław47]

Ciągle szukam odpowiedzi na zadawane sobie w myślach pytanie. Czy bedąc osobą uzaleznioną od alkoholu, akceptującą istniejący stan rzeczy, trzeżwiejącą samotnie kilkanaście miesięcy, mam szanse nad zapanowaniem i utrzymaniem w ryzach swojej choroby?. Kiedy zrozumiałem, że mam z tym problem, kiedy do mnie dotarło, że alkohol zaczyna zabierac mi wszystko to co najcenniejsze, kiedy moje życie straciło barwy, stało się szare i puste, przyszło zastanowienie. Gdzie jestem?, zo robie? dokąd zmierzam?. Pytań było coraz więcej, a odpowiedzi brak, teraz juz wiem, wiem, ze aby znależc odpowiedź, aby ją zrozumieć, trzeba sięgać pamięcia wstecz, do czasu kiedy idąc po najmniejszej linni oporu zaczynał sie mój romans z alkoholem. Jakie to było proste, jeden drink, jedno piwo, kieliszek dobrego wina, to takie normalne, cięzki dzień, udana transakcja, dobrze wykonana praca, odprężenie, relax i ten nieodłączny kieliszek. Bardzo fajnie nam sie ta współppraca układała, alkohol był dobrym ,,kumplem", o nic nie pytał, nie marudził, nie wymagał, a tylko dawał ulgę, odprężenie, pomagał rozwiązać problem, uspokajał rozkołatane nerwy.Zaprzyjażniliśmy sie na dobre, czas płynął a nam sie współpraca układała coraz lepiej, był tak wspaniałym kumplem, że potrzebowałem go coraz więcej, a on była zwsze dostępny, zawsze uchwytny, w prawie każdym sklepie, w małej przytulnej knajpce za rogiem, na satcji benzynowej. Mijały lata, dobre czasy fascynacji wspaniałym kumplem zaczynały przemijać, był bardziej natarczywy, domagał sie ciągle swojego towarzystwa, a ja juz nie bardzo potrafiłem mu odmówić, i nim sie zorientowałem, to on zaczął rządzić, to on dyktował warunki, budził mnie w nocy, wyganiał na deszcz, na śnieg, nie pozwalał realizować planów, pozbawił mnie naturalnych przyjaciół, rozwalił udany związek, i komplikował pracę zawodową. Kiedy sie zorientowałem, że to nie jest przyjaciel,że zamienił się w mojego wroga, który niszczy mi zycie,- było za póżno. Wtedy dotarło do mnie to, że musze sie od niego uwolnić, że musze go zniszczyć, ale on sie nie poddawał, wracał do mnie w najmniej spodziewanym momencie, mówił, że tylko troszeczkę, tylko jedno piwko jeden kieliszeczek, tylko tyle ile było na początku. Okazał sie oszustem, obiecał jedno piwo, a wyszło sto, obiecał jeden kieliszek, a były litry, miał byc jeden dzień, a były tygodnie, kiedy miałem go dosyć, nie ustepował, mówił ,, po co sie tak męczysz, wypij jedno piwo, pomoże, będzie lepiej". Nie było, nic nie było lepiej, wszysko sie waliło, zwodził mnie, zmuszał do manipulowaniem ludżmi, do kłamst, do dawania obietnic bez pokrycia. Odbierał mi godność i honor, odebrał nadzieje i chęci do zycia, wymagał tylko i wyłącznie poświęcenia całej uwagi sobie, był nieustepliwy i bezlitosny. I wtedy zrozumiałem, mój dawny przyjaciel mnie zabijał, zabrał wszystko upokorzył, przyparł do muru i odebrał całą nadzieję. Półtora roku temu powiedziałem dosyć, wystawiłem go za drzwi, nie otwieram, nie dopuszczam go do siebie, uciekam od niego i nareszcie żyję, pomału odnajduje dawnego siebie, cieszę się każdym nowym dniem, zaczynam być szczęśliwy.Juz z nim nie dyskutuję, nie walczę, poddałem się, i ide samotnie przez zycie. Czy dam radę?, czy jestem na tyle silny, aby wytrwać tą samotna wyczerpująca walkę,- nie wiem, i chyba nie chcę wiedzieć, chce być tylko jutro trzeżwy, pojutrze nie mieć kaca, i cieszyć sie każdym nowym dniem. Sławek trzeżwiejący alkoholik

[stiff]

[Agusia 31]

[yuraa]

Sławku, a Ty dalej twierdzisz że samotnie trzeźwiejesz
a te ponad 200 postow na innym forum to kto napisał??
a żeby tyle napisać to trzeba więcej przeczytać

[stiff]

[pterodaktyll]

[ziza55]

Pomimo że mamy kogoś i tak możemy się czuć samotni i tu lądujemy.Jestem żoną trzezwiejącego alko.Jestem współuzależniona.Pomimo ze mam męża łatwiej pisze mi się tutaj niż rozmawia z mężem.To jest jakies rozwiązanie na brak drugiej osoby,rozmówcy.Podziwiam mój mąż przebył 1\4 twojej drogi w trzezwości.

[kiwi]

Hallo Slaw !!!!!
ja mam najlepsza przyjaciolke .....TRZEZWOSC !!!!!!!
Pilnuje ja jak "oka w glowie ",i bardzo dobrze nam sie razem zyje !!!!! Nie patrz do tylu,planuj przyszlosc,idz malymi kroczkami ...ale do przodu !!!!!!
Bedzie dobrze !!!!
dzisiaj nie pijemy alk.!!!!!
Ojej,troche tu u ciebie poczytalam ,a czas rano tak szybko leci.Ja juz do pracy jade a pozniej do szkoly.
Serdecznie pozdrawiam
Milego trzezwego dnia zycze
Kiwi

[aaron57m]

[rybenka1]

Witam wszystko to co napisal Sławek tak samo mnie dotyczy ,alk odbieral mi godnosc honor nie raz slyszalam czy ty nie masz honoru a ja nie wiedzialam o co chodzi a po co mi on.skoro i tak pilam.Wstydu nie masz i tak na okraglo slyszalam nie mialam wstydu nie czulam go.Sama siebie ponizalam ale nie wiedzialam o tym nie szanowalam siebie ,ten wstyd poczucie winy wobec siebie i najblizszych do dzis mi towarzyszy,w glowie jest nie da sie tego zapomniec nie raz mysle a gdyby to wymazac sie dalo ale nie bo wtedy bym zapomniala jaka bylam jak pilam i mam to pamietac zeby nie powtorzyc tego .Nie moge zapomniec kim jestem.Teraz po 2 latach analizuje to ,pracuje nad soba staram sie nieraz jest ciezko ale pomalutku daje rade.Pogody ducha .Rybenka.

[Urszula]

[rufio]

[pterodaktyll]

[sław47]

Ten post napisałem kiedys, dokładnie na początku września, tak w biegu,jako analize własnego picia, moze nie wszystko udało mi sie przekazać, moze jeszcze wiele mógłbym dodać, ale chyba zrozumiałem, że moje picie nie brało sie z nikąd, cos było przyczyną, cos z czym poprostu nie potrafiłem sobie wtedy poradzić, nie było nikogo, kto mógłby mi podpowiedzieć, jak innaczej reagować, kiedy reagować, i ostrzec aby nie uciekac w tą alkoholową nicość. Ale jestem tu gdzie jestem, stało się, pewnych rzeczy nie zmienię, ale moge zmienić siebie, swoje podejście do zycia, nauczyc sie i wdrażać w życie inne, bardziej skutecznemetody reagowania na nieprzewidziane, stresogenne sytuacje. Dużo bym dał, aby zrozumieć, w którym momencie życia powinęła mi sie noga, nie po to aby to rozgrzebywac od nowa, ale po to, aby juz nigdy to sie nie powtórzyło. Mam jeszcze cholernie dużo do zrobienia, jeszcze więcej do zrozumienia, ale nigdy mi sie to nie uda, jeżeli wróce do nałogu, popełnienie tego błędu moźe być na wagę życia. Nie warto, juz nie ma po co zawracać,wiem co mnie tam czeka, to juz wiem napewno, mam tylko jedną drogę, iśc przed siebie, po nowe zycie, zycie bez alkoholu. Sławek

[rybenka1]

Tak wiem daj czas czasowi .Minelo ponad 2 lata mojej trzezwosci a przeszlosc siedzi w glowie wraca jak bumerang.Wiem nie mozna zyc przeszloscia bo mnie zniszczy ale co zrobic jak tym sie drecze,sa czasem takie dni ze naprawde mi ciezko zmierzyc sie z przeszloscia.Daje rade ale ile mnie to wysilku kosztuje wiem tylko ja.Nie potrafie sie z nia pogodzic bardzo powoli to u mnie idzie.Wszystko robie i zrobilam a moze nie wszystko zeby bylo lepiej mnie i mojim najblizszym.Wychodze na prosta .Moja droga wiem jest trudna ale ta przeszlosc.Podrawiam.