Forum Wolnych od Alkoholu

[kiwi]

Jonesy,lepiej w slowa to ujales jak ja .
I to jest różnica między zdrowym alkoholikiem a osobą normalną. Osoba normalna może sobie wypić, może się też popić. Ale dla niej będzie to jednorazowa sytuacja, odchoruje ją mocno i będzie się czuła z objawami kaca bardzo niekomfortowo. A nie, że zacznie klinować i skończy po pięciu latach i z rozwalonym całym życiem...

Ja sama z alkoholizmu nie wyszlam , mi pomogla terapia i to forum tutaj . Po skonczonej jednej terapii nic wiecej nie zrobilam , tylko żyłam dzien po dniu na trzezwo.
Nie chodze tez na grupy AA , ale to ja , jak inni potrzebuja ciagle innego trzezwego alkoholika , tez dobrze , najwazniejsze zeby nie pic alkoholu. A cel jest jeden , drogi rozne.

[Maciejka]

Tylko nie pic i koniec bez zmiany myslenia, postaw i pracy nad relacjami? Bym wykopala kogos takiego szybciej jak czynnego alkoholika, toz to pieklo na ziemi i to na sucho.

[Jonesy]

[Maciejka]

Jonesy, mi by wystarczylo zeby alko po terapii normalnie gadal, byly normalne relacje i nie strzelal fochow jak kilkulatek bo coscnie wyszlo jak sobie wymyslil. Jak raz sie zacznie prace nad soba to i tak sie pracuje niekoniecznie z terapueta, innym alko, wspoluzalezniona, kim sobie kto wymysli. Życie nie stoi w miejscu dzis przede mna lub Toba jest takie zadanie lub wyzwanie i podejme takie czy inne decyzje a jutro inne i byc moze te dzisiejsze beda do korekvji. Praca nad soba ciagle bo ciagle jest cos nowego wymaga zmian badz puszczenia mimo uszu tego co wczoraj bylo czyms waznym a dzis to np bzdura.

Znam tez wiele takich osob co by dalo sie pokroic zeby tylko on odstawil butelke ale nie jest pijany i strzela fochy, nie wiadomo jak do niego podejsc, czy sie odezwac czy wyjsc itp itd i rozczarowanie. Przeciez nie pije to o co mu znowu chodzi, chyba bym wolala zeby chlal. Nie mam doswiadczen po terapii alko to nie wiem ale dla mnie ze pojdzie na detoks, przejdzie terapie te postawowa isiadzie na laurach i nie mozna z nim wytrzymac to za malo zeby walczyc o zwiazek.

[Jonesy]

Pełna zgoda, co innego praca nad związkiem. Tu potrzeba ogromnego zaangażowanie obu stron, bo raz na chwilę odpuszczony, zaniedbany związek, bardzo szybko może zarosnąć chwastami - taka analogia ogrodnicza.

Mam koleżankę, której facet pił. W zasadzie pił tak, że nawet ją pobił kilka razy. Przyznała się. I wymusiła na nim, że ma nie pić. Bo przecież wcześniej był fajny, a potem się rozpił i zrobił się nie fajny. I posżło to tak - on się zaparł i nie pije bo tak ona chciała. Więc jak cokolwiek jej nie pasuje teraz w jego zachowaniu czy zagraniach, to już według niego jej problem - on miał nie pić i nie pije, więc czego jeszcxze chce. Horror.
Mało tego, w równaniu jest jego matka, która uważa, że skoro synek przed ślubem nie pił, a po ślubie tak, to winna jest żona, bo przez nią się rozpił. A teraz jeszcze skoro jej się nie podobało to on się poświęcił i nie pije, więc to przykład na to, że na pewno nie ma problemu z alkoholem, tylko głupią babę. Dla uproszczenia dyskusji nie podaję wszystkich szczegółów i tak dalej, na chwilę obecną są razem ale osobno, wychowują dziecko, z którym ona śpi, chociaż syn ma już ponad 11 lat. Co też moim zdaniem jest powoli alarmujące. Do tego facet zaczyna znowu popijać i to polewa mu nawet własna matka, no bo ona problemu nie widzi, nie chciała żeby pił to nie pił, półtora roku prawie. To widać ewidentnie że problemu nie ma synek, prawda? A o tym, że ją bił to jakoś nikt jej nie powiedział, no bo kto miał powiedzieć?
I tak sobie funkcjonują w tym piekle, razem a osobno. Oczywiście zdrady i tak dalej, bo przez półtora roku to jednak człowiek chciałby jakieś bliskości fizycznej od drugiej osoby.
I co Ty na to powiesz?
Cała rodzina w bladej du***, a miał chłop nie pić to nie pił...

Wyzwania nowe - wiadomo. Jakiś tam rozwój ok. Ale ciągła, non stop praca nad sobą, przez całe życie autorozwój, bo jak przestaniesz to koniec z Tobą... Gdzieś przeczytałem taki cytat, że alkoholik trzeźwiejący idzie cały czas w górę po schodach ruchomych co jadą w dół. I jak przestanie nad sobą pracować to automatycznie stoi w miejscu i jedzie w dół. A jak do tego pić zacznie to już schodzi w dół ruchomymi schodami w dół. I wiesz, takie życie to horror jakiś. A dlaczego nie wyjść z tych schodów w dół na te normalne co jadą w górę? Albo chociaż na takie tradycyjne ze stopniami? Na takie, co jak idziesz w górę to idziesz w górę, jak stoisz to stoisz w miejscu ale się nie cofasz, a jak pijesz no to automatycznie się staczasz...

[Maciejka]

Wiesz co, jak chodzilam na terapie to mialam taki sen. Ide pod gore., ide, wspinam sie, wije sie sciezka na ta gore, wokol sciezki jest zielono, natura pachnie polnymi kwiatami. W koncu docieram na te gore i staje na szczycie takim plaskim zielonym, w dole jest nazwijmy to osada, sa domy, duzo zieleni i to jest ode mnie oddalone ale stoje na tej gorze i dech mi zapiera ze moze byc tak pieknie chociaz najpierw z tej gory do tej osady trzeba dojsc a widok z gory jest tak piekny ze nie chce mi sie z tego zrezygnowac i chce sie tym zachwycic, nabrac tyle ile moge.


Teraz trovhe mojej sytuacji, jak zagladasz do mnie to wiesz ze nie najlepiej z psychika, mam ten nawrot znow leki i jednoczesnie jestem o krok o chwile na nowe, nowe zycie, nowa role i to rodzi nowe wyzwania bez pracy nad soba, bez rozwoju to nowe jest tak trudne ze nie wiadomo jak to wszystko pogodzic. Nowe wyzwania nowe umiejetnosci i ciagla praca, ciagly rozwoj
Ide sobie sciezka zycia, odrabiam lub oblewam lekcje, zmieniam sie ciagle na nowo, od nowa nieustannie i staram sie mimo wszystko zyc najlepiej jsk potrafie na ten moment, na te mozliwosci ktore mam tu i teraz.

[Maciejka]

Jonesy, taki przyklad, wydaje sie ze jakis problem jest rozwiazany, jestem przekonana na 200 procent ze mam obcykane to na tip top i wtedy zdarza sie inna sytuacja, ktora wymaga innych rozwiazan, innych technik, z innej strony trzeba podejsc do zrobionego przeciez tematu. Moze popatrzec pod innym kątem z dystansu a moze zblizyc sie trzeb do tego i te moje sposoby przeciez przepracowane, obcykane moge odlozyc na bok. Potrzebuje kreatywnosci, pracy pewnej tez nad soba zeby najpierw to zobaczyc, zastanowic sie jak to ugryzc i sprobowac czegos nowego. Dziala mamy rozwoj, czegos sie nauczylam, nie dziala mamy rozwoj ten sposob, pomysl tu sie nie sprawdzil szukam czegos innego.

[Matinka]

Cytat:

Wyzwania nowe - wiadomo. Jakiś tam rozwój ok. Ale ciągła, non stop praca nad sobą, przez całe życie autorozwój, bo jak przestaniesz to koniec z Tobą... Gdzieś przeczytałem taki cytat, że alkoholik trzeźwiejący idzie cały czas w górę po schodach ruchomych co jadą w dół. I jak przestanie nad sobą pracować to automatycznie stoi w miejscu i jedzie w dół. A jak do tego pić zacznie to już schodzi w dół ruchomymi schodami w dół. I wiesz, takie życie to horror jakiś. A dlaczego nie wyjść z tych schodów w dół na te normalne co jadą w górę? Albo chociaż na takie tradycyjne ze stopniami? Na takie, co jak idziesz w górę to idziesz w górę, jak stoisz to stoisz w miejscu ale się nie cofasz, a jak pijesz no to automatycznie się staczasz...

Dziękuję za wpisy i Waszą rozmowę. Jonesy, różne są te przenośnie, czasem nawet mam dość tych porównań, które jak mantra pojawiają się w kręgach trzeźwiejących. Jednak przyznaję, że niektóre trafiają w sedno. Może nawet wszystkie, ale część potwierdzam, że poczułam osobiście ich trafność.
Tak jest właśnie z tymi schodami, czuję, że nie są to normalne stopnie na których można się po prostu zatrzymać albo sobie zejść i wrócić. Mam świadomość, że w sytuacji alkoholika bliższe rzeczywistości są schody ruchome. Przestajesz uważać, zagapisz się i lecisz w dół. Zaczynasz od zera, albo i gorzej, bo organizm ma już dość i otoczenie też. Nie doświadczyłam tego, ale wierzę, czuję przez skórę, że ze mną tak by było. I to mnie też powstrzymuje.

[Matinka]

Oczywiście chodzi o schody ruchome jadące w dół, po których trzeba się wspinać, a zatrzymanie źle się kończy...No właśnie, wracając do tych konkretnych porównań, co one dla mnie konkretnie znaczą i jak rozumiem pracę nad sobą. Dla mnie to po prostu radzenie sobie z codziennością i ze sobą. Bliski jest mi wątek Ann "jak sobie radzić z emocjami" wraz z jej ostatnim spostrzeżeniem -

[Maciejka]

Jak we mnie sie zagotuje a teraz jakos tak gotuje sie ze ciezko nad tym zapanowac to mowie stop. Pozwalam zeby to sie przetoczylo, wybrzmialo jednoczesnie bedac w kontakcie mocnym z lękiem ze mnie to rozsadzi i nie wytrzymam i potem pojawia sie dystans i spokoj. Machniecie ręką. Przeciez nic sie nie stalo. Przyjmuje i akceptuje uczucia a decyzja co z tym robic pojawia sie sama. Ostatnio duzo jest spokoju pomimo trudnej sytuacji emocjonalnej zwiazanej z praca. Jeszcze kilka tygodni i koniec tego doswiadczenia.
Doszlam do takiego etapu z emocjami ze pojawiaja sie intensywne i kilka minut pojawia sie dystans i spokoj. Wlozony wysilek i praca nad soba chyba juz 20 letnia procentuje
Ciagly rozwoj, praca i robienie swojego i wypracowane postawy i żyję dalej uczac sie milosci i akceptacji, stawiania granic i jak ktos mi ostatnio powiedzial zyjac z zasadami ktore sa cenione w swiecie. Dasz rade. Ja tez jestem wrazliwiec tylko teraz umiem korzystac z tego i przekierowac to zeby to mi sluzylo, rozwijalo pomagalo doceniac siebie, doswiadczenia i to co najwazniejsze.

[Maciejka]

Troche żartem. Niedawno lekarz mi powiedzial ze mam 9 żyć. Skoro ja mam to Ty tez tyle masz tylko trzeba sie postarac zeby to pierwsze za szybko sie nie skończylo i cos udalo sie przeżyć.

[Maciejka]

Jak mialam zalamanie w lutym to psychiatra mi powiedziala ze korzystanie z farmakologii to uciekanie od problemu, od bólu. Nie uciekam od bólu, robie krok do tyłu albo dwa, nabieram dystansu i odwagi i mierze sie bolem pomimo trudu i wysilku jaki w to wkladam. Czasem mocno to boli, jest trudne wydaje sie nie do przejscia ale po jakims czasie rana zostaje uleczona. Tez boje sie cierpienia, bolu, czasem uciekam od tego, odsuwajac w czasie zmierzene sie z nim ale jednak probuje przez to przejsc czasem z pomoca innyvh ludzi. Z boku lepiej widac.

[Matinka]

[Matinka]

[Maciejka]

Ja tez bym nie chciala przechodzic taka droge jaka przeszlam. Chcialabym za to isc razem przez zycie czy jak to nazwac z tymi dziwcmi tylko w komplecie. Nie czuc obecnosci tylko miec mozliwosc uslyszec glos, zobaczyc osobe czy nawet poawanturowac sie czasem.