Forum Wolnych od Alkoholu

Jonesy

Tak chyba można opisać moją sytuację.
Cześć, mam na imię Bartek i jestem alkoholikiem.
Dziwnie to się czyta, a pewnie jeszcze gorzej mówi na głos. Pozwólcie proszę, że podzielę się z wami historią.
Jest pewnie tak zwykła jak historia każdego z was. I dlatego pewnie tak niezwykła dla mnie.
Doskonale pamiętam dzień, od kiedy zaczęły się moje problemy. To dzień, kiedy zdałem egzamin z języka polskiego do liceum. Koledzy zaprosili mnie na piwo, celem uczczenia końca "podstawowego etapu edukacji". Pierwszy raz w życiu piłem alkohol i od razu musiałem wypić 3 piwa. Skończyło się to oczywiście nachlaniem i kacem na egzaminie z matematyki. Potem zaczęło się liceum. Stwierdzam teraz, że też we wszystkich przypadkach picia albo kończyły się fundusze albo ja. Innej sytuacji nie było. Ale nikt na to nie zwracał uwagi wtedy. Nie było podejrzane, że w dzień 18 urodzin koledzy przyniesli mnie do domu o 13, a sam impreza miała się zacząć o 20... Nikt nawet nie powiedział że to wstyd i żenada - każdy uznał to za niezły numer. Pod koniec liceum na imprezie poznałem kobietę mojego życia. Po 6 latach bycia razem oświadczyłem się, a oświadczyny zostały przyjęte. Chociaż już wtedy wiedziała że coś jest nie tak. Botem był ślub i pierwsze dziecko. Wreszcie kolejne. Tak więc mam 2 śliczne córeczki, które kocham całym sercem. Żona twierdzi że ich nie kocham, bo jakbym miał jakieś uczucia to bym nie pił. Ale to nie tak chyba jest. Czy jeżeli zachorowałbym na raka, to też by powiedziała, że ich nie kocham? Nie jest tak, że jak wstanę to od razu myślę o butelce. Nie jest też tak, że muszę wypić codziennie. Ale wpadam w pułapkę weekendu - od piątku już kombinuję, myślę jak będzie fajnie. Chowam się z tymi piwami, znoszę je na raty - dwa po pracy, dwa jak do sklepu idę i tak dalej i tak dalej. Potem je piję, oczywiście też po kryjomu. Oficjalnie jedno - dwa piwa, a nieoficjalnie 5 następnych. Myślę sobie jak będzie fajnie film obejrzeć, zrelaksować się i wypić coś, a potem muszę ten film oglądać drugi raz, bo nic nie pamiętam. W dodatku piję te piwa w kiblu albo w piwnicy, na szybko. Doszedłem już do wprawy i wypijam butelkę w 8 sekund. Przecież nic mi to nie daje, jakby mi ktoś przywalił młotkiem w łeb - łapię błyskawicznego muła. Już mam tego dosyć, wstyd mi jak jasna cholera. Żebym miał faktycznie z tego jakiś relaks. A tu nic. W nocy nie słyszę jak dzieci płaczą, a nawet jak słyszę to wstaję skacowany i narzekam jaki to ciężki mam los. Kilka sytuacji z ostatnich dni spowodowało, że zacząłem na nowo szukać jakieś pomocy, leku. Bo wiem, że to choroba i muszę się wyleczyć i wiem, że jak w przypadku choroby, sam się nie wyleczę, nie ma co się oszukiwać. A co to za sytuacje? Pierwsza, ta najgorsza - okazało się że kamerzysta, który nagrywał nam film z wesela zakupił partię feralnych płyt dvd. Okazało się że nie istnieje żadna kopia filmu z wesela, bo u wszystkich płyty stały się puste. Ja szalałem, próbowałem odzyskiwać z tych płyt co się da (udąło mi się odzyskać pierwszy taniec i parę innych scen). Ale na mojej żonie nie zrobiło to żadnego wrażenia. Kompletnie ją to nic nie obeszło. Chyba zaczyna też mieć mnie serdecznie dosyć. I kolejna sytuacja - córeczka powiedziała mi że mnie kocha. Dodała że mówi mi to na ucho, bo to specjalnie dla mnie... Ma dopiero trzy latka i nie rozumie tego, że z jej ojcem jest coś nie tak, nie przeszkadza jej odór alkoholowy. Jeszcze nie przeszkadza... Nie chcę im zmarnować życia, czytałem wypowiedzi dzieci alkoholików - większość życzy rodzicom śmierci. Ja sobie życia bez nich nie wyobrażam, ale nie mogę się uporać z tym problemem. Do tego jeszcze non stop żonę kłamię. Sam zabijam ostatnie uczucia jakie może do mnie żywić. A przecież nie chcę tego. Planujemy się budować, mamy działkę, chcemy brać kredyt. Ale ona się boi. Ja zresztą też zaczynam mieć stracha.
Jak się napiję, to nie jestem agresywny. Nie wrzeszczę, nie awanturuję się, nigdy ręki na nikogo nie podniosłem. Łapię po prostu muła i się "resetuję". Ale mam już tego dosyć. I co z tego. Idę do sklepu, mówię sam sobie że żadnego piwa, a za chwilę wracam a tu w siatce 4 butelki wesoło dzwonią. I już mam tego dosyć. Ale co z tego, jak co sobie postanowię to nic z tego nie wychodzi? Doświadczyłem w ostatnich trzech latach więcej klęsk niż wojsko polskie w całej naszej historii... Nie chcę stracić rodziny, bez nich nic nie znaczę. Mam nadzieję że nie jest już za późno.
No i to wszystko, ot cała moja zwykła historia...

ZbOlo

Tomoe

Marc-elus

Witaj, Tomek, alkoholik.

Kulfon

Witaj

ZbOlo

Jonesy

Dzięki za miłe przyjęcie. Wiecie, chwilę jakąś po narodzinach pierwszej córki też zarejestrowałem się na jednym forum dla alkoholików. Ale poczytałem te wszystkie posty i zaczęło mnie to drażnić. Najwięcej to że według ludzi tam świat dzieli się na abstynentów i alkoholików. Olałem ten temat, bo wiadomo, sam sobie poradzę. No co sobie nie poradzę jak sobie poradzę. No i siedzę dzisiaj w robocie, kaca mam jak cholera, śmierdzi mi z paszczy a najgorszy jest moralniak. Ja już się nawet nad sobą nie użalam, po prostu jak patrzę w lustro to mam ochotę dać sobie po pysku. Szkoda gadać. Chociaż tak bardzo bym chciał, nie wyobrażam sobie co można robić w piątek lub sobotę bez piwa... Co za głęboka du**...