Forum Wolnych od Alkoholu

Nika1 · Małomówny Nika Dołączyła: 19 Mar 2011 Posty: 10

Czy na tym forum znajdę rodziców, którzy maja dziecko alkoholiczkę. Potrzebuję pomocy.

ZbOlo

...witaj Nika... jestem alkoholikiem...

yuraa

hej Nika,
opisz bliżej swój problem -będziemy sie starali cokolwiek od serca doradzić

Klara

Witaj Nika

Jestem szczęściarą, bo moja córka uniknęła wpadnięcia w nałóg, ale byłam żoną alkoholika, który zmarł nie wytrzeźwiawszy.
Wiem - matce jest jeszcze gorzej niż żonie

Z tego co czytałam i słyszałam, trzeba zamknąć serce przed dzieckiem. Odmówić wiktu, opierunku i mieszkania.
Zastosować tzw. "twardą miłość"
A tu "lektura obowiązkowa" dla Ciebie: http://komudzwonia.pl/viewtopic.php?p=52559#52559

Stokrotka

Ale jest tu dużo dzieci z tym problemem wiec na pewno ci pomożemy swoim doświadczeniem.
Napisz coś więcej.

Jacek

cześć Nika

KICAJKA

Witam Cię Nika

pterodaktyll

Witaj

Borus

Cześć Nika...

Kulfon

Pati

Witam Cie Niko

Nika1 · Małomówny Nika Dołączyła: 19 Mar 2011 Posty: 10

Nie wiem od czego zacząć. Najpierw było normalnie. Szczęśliwa rodzina. Mąż, troje dzieci, praca. Dużo pracy, dobre finanse.Dzieci uczyły się. Jak w każdej rodzinie. córki na studiach wyjechały do USA w ramach wymiany studenckiej i wtedy pojawiły sie pierwsze sygnały, że z jedną z nich coś się dzieje. Oboje z mężem oczywiscie zbagatelizowaliśmy to - bo przecież wiedzieliśmy,że okres studiów ma swoje prawa. Dalej to już równia pochyła. Pięć następnych lat to nie zaliczanie przez nią roku, dziekanki, przekładanie egzaminów... Teraz nie pojmuję,że wierzyłam i ufałam. Starsza córka zaliczała, obroniła się, wyjechała do Anglii, dostała dobra pracę.Syn był najmłodszy, studiuje,zalicza. A z Kasią wciąż coś nie tak. Starsza córka, kiedy już widzieliśmy,że imprezowanie to życie Kasi, zaproponowała,żeby przyjechała do niej - poszła do pracy, zaczęła żyć na własny rachunek. Niestety tam dopiero się rozpiła. Pracowała,z tego co wiemy teraz tylko tyle aby zarobić na mieszkanie i balować. Starsza córka napierw nam niewiele mówiła, nie chciała nas martwić, póżniej więcej. Kasia zawsze kłamała. Kazaliśmy jej wracać kiedy dotarło do nas,że to nie imprezy,że to regularne picie.
W naszej rodzinie nikt nigdy nie nadużywał alkoholu, z opowieści rodziców męża był kiedyś jakiś daleki wujek, który zapił się na śmierć. Nie docierało do nas,że może to dotknąc naszą rodzinę.
Po powrocie, zaczęło się karuzela poradni, ośrodków terapeutycznych. Najpierw dochodzących, póżniej stacjonarnych. Nic nie pomagało, przepraszała, płakała i dalej piła.Nie chciała z nami mieszkać.Ok, niech mieszka osobno.
Powiedziano nam,że nie wolno dawać jej żadnych pieniędzy, zaczęła kraść, brać pożyczki ( typu Provident) Płacilismy mandaty, spłacaliśmy długi. W końcu dotarło do mnie,że właściwie dalej to my ponosimy konsekwencje jej picia. Ostracyzm rodziny to było za mało. Kiedy pierwszy raz powiedziałam,że nie dam pieniędzy na stancję, nałykała się tabletek, trafiła do szpitala, póżniej do szpitala psychiatrycznego i teraz jesteśmy na etapie, tabletki, alkohol, szpital psychiatryczny, wychodzi pije i znów tabletki.... Tych prób samobójczych było juz kilka. Miała jechać do szpitala, ale zdążyła wcześniej się napić i uciec z domu.
W między czasie dowiedzieliśmy się,że były także narkotyki.
Mąż poważnie choruje, nawet to nie powstrzymało jej, choć wie,że w jego chorobie stres to lawinowe pogorszenie stanu.
Nie wiem,co robić, nie daję pieniędzy jest jeszcze gorzej. Doszłam jednak do ściany i zdaję sobie sprawę,że Ona niszczy nas wszystkich. Przestałam wierzyć,że wyjdzie na prostą, tyle lat się to ciągnie. Zapomniałam napisać,że ma 30 lat, tylko maturę (żadnego zawodu), nigdzie nie pracuje.
Czy ta "trudna miłość" da nam jakąś szansę na normalność.

Klara

verdo

Witaj Nika.

Jestem troche mlodszy od Twojej corki.Znalazlem sie w podobnej sytuacji...nieskonczone studia,grozny wypadek samochodowy,sprzedane i przebalowne mieszkanie ktore zapisala mi babcia itd...pozniej wyjazd za granice i nadzieja na wyjscie z tego blednego kola,jednak nie zdalo to egzaminu...nowi zanjomi szybko sie znalezli(podobni do mnie).Przyszedl moment,ze mialem juz tego dosc i sie opamietalem,duzo wiedzy zdobylem na tym forum.Obecnie nie pije 3 miesiace,czynnie uprawiam sport i ogolnie jestem zadowolony z zycia: )))...Z terapii nie korzystam,bo nie mam za bardzo mozliwosci a poza tym nie czuje takiej potrzeby.Jednak warto sprobowac dluzszego leczenia slyszalem,ze sa osrodki ktore prowadza 10 miesieczne odwyki.Wiem,ze corka jest dorosla ale moze w tych pierwszych tygodniach powinna zamieszkac z Wami,bo nikt nie ma nad nia kontoli....Alkohol w tym przypadku moze byc tylko przykrywka,radzilbym wykonac testy antynarkotykowe dosetepne w aptece.

Pozdrawiam i powodzonka zycze...

Nika1 · Małomówny Nika Dołączyła: 19 Mar 2011 Posty: 10

Witam,
dziękuję za to,że się odezwaliście.Dzisiaj córka zadzwoniła,że przyjedzie do domu i w przyszłym tygodniu pojedzie na leczenie. Ma skierowanie,chodzi o to aby było miejsce. Była trzeżwa. Ale tak już bywało, po 1-2 dniach uciekała z domu i znów piła. Czy myślicie,że mam ją trzymać siłą do dnia wyjazdu na leczenie.A tam ją odwieżć. Tak własnie robiłam wczesniej. Nic to nie dawało. Czy mam jak będzie chciała wyjść pozwolić jej. Pretekst zawsze znajdzie. Na 99,99% pójdzie i się napije i znów to samo będzie.Powiedziałam jej wczoraj,że jesli bedzie pijana nie wpuszczę do domu, że może przyjechać na 1-2 dni do momentu kiedy bedzie miejsce w szpitalu. Ze jeśli tego nie zrobi,to z nami także nie może mieszkać.Jest dorosła i musi sobie radzić sama. Napiszcie mi co mam robić.