Forum Wolnych od Alkoholu

[evita]

Jestem nikim bo nie chodzę na terapię
i co z tego dla kogoś jestem nikim, dla innych jestem kimś, dla siebie jestem sobą
Założyłam ten temat sprowokowana raptem kilkoma postami na forum jakie miałam okazję dzisiaj przeczytać po kilkudniowej mojej nieobecności.
To nic, że dzisiaj się dowiedziałam, że ja to już nie ja czyli evita, nie ja czyli Ewa, nie ja czyli ja - tylko żona czynnego alkoholika. Jak to się ma do tego czego powinnam się wystrzegać wg tych wielu kochanych, mądrych, łagodzących moje krwawienie i bóle serca słów jakie przeczytałam tutaj na początku mojego zaistnienia na forum ? gdzie te wszystkie mądrości życiowe jakie usłyszałam na samym początku mojego współtrzeźwienia ? przecież miałam zapomnieć, miałam uświadomić sobie, że to nie ja jestem winna alkoholizmowi męża ! że mam uwierzyć w siebie i zacząć żyć swoim życiem ?! po co ? po to żeby tuż po moim dźwignięciu się w górę spaść na ziemię ? bo przecież ja to nie EWA i nie EVITA ja jestem tylko taką sobie zwyczajną żoną alkoholika no i ... co ma wyznacznikiem tego jak wysoko się dźwigłam ze swojego padołu ? czy achy i ochy przeplatane z peanami na cześć mojej ewentualnej wspólnoty z al-anon byłyby tego dowodem ? a gdzie wiara w moje osobiste możliwości ? przecież ja to nie al-anon i inne bzdety terapeutyczne tylko to co sobą reprezentuję i do czego doszłam. Kiedyś, dawno temu... logowałam się tutaj po to żeby pochwalić się moimi małymi sukcesikami , od pewnego czasu boję się cokolwiek napisać bo wiem czym się to skończy. Płaczesz ? jesteś współuzależniona idź na terapię. Cieszysz się ? ojojoj to jeszcze gorzej z tobą ! Nie możesz się przecież cieszyć !!! przecież jesteś żoną czynnego alkoholika więc nie masz do tego prawa !!! chyba, że ... pójdziesz na terapię a wówczas grzechy zostaną ci odpuszczone jakbym była na mszy w mojej parafii , rzucisz na tacę okrągłą sumkę i automatycznie masz wszystkie grzechy odpuszczone

Przykro mi bardzo ale nadszedł czas na podsumowanie moich wniosków .
Nie jestem po terapii. Po żadnej terapii. Uczyłam się jakiś czas tutaj właśnie od najlepszych moich doradców czyli alkoholików, którzy to w doskonały sposób pomogli mi zrozumieć to co działo się w ich nie tylko głowach ale i sercach (tu dziękuję głównie yurze za jego tekst o kochaniu). Nie podążyłam dalej drogą utartych schematów a komentarze typu "szkoda mi ciebie, idź na terapię" w chwilach gdy piszę jak mi jest dobrze wywoływały u mnie wręcz odwrotny skutek. Terapie kojarzą mi się przede wszystkim z praniem mózgu, które to pozbawią mnie reszty człowieczeństwa, kobiecej wrażliwości i zwyczajnego takiego ludzkiego uczucia jak współczucie. Niepostrzeżenie dla wszystkich (bo się nie dzieliłam tym z nikim ze strachu) wypracowałam sobie swoją asertywność z czego jestem bardzo dumna. Potrafię przejść obojętnie obok wielu spraw, które nie tak całkiem dawno były powodem mojej bezsenności. Zatrzymuję się obok spraw ważnych i godnych mojego zainteresowania, nie przechodzę obojętnie zarówno obok krzywdy ludzkiej, cierpiącego dziecka jak i mojego męża alkoholika. Nie podaję mu szklanki wody na kaca, nie piorę, nie gotuję tylko krok po kroku próbuję przywrócić mu świadomość tego kim tak na prawdę jest. I nie współuzależnienie tylko WASZA nauka jest tego powodem. Nie miłość tylko rozum kieruje teraz moimi krokami. Więc ... do jasnej cholery !!! może warto by było zastanowić się zanim cokolwiek się napisze, osądzi czy przekreśli kogoś tylko dlatego, że nie jest taki monoschematyczny jak to nie którym się wydaje, że powinno być !
Proponuję więc "nie deptać stokrotek po drodze , bo chociaż stokrotka niewielka ..."

[Flandria]

[Jras4]

[Jras4]

[Tomoe]

[beata]

Evitko to nie tak.
Ja mam na imię Beata.Jestem współuzależniona.I oprócz tego,że jestem sobą,jestem również żoną mężczyzny chorego na alkoholizm czyli żoną alkoholika.I czasem tak się przedstawiam.
Tylko czy gdybym była zoną cukrzyka,tak bym się przedstawiała? Tak na spotkaniach rodzin ludzi chorych na cukrzycę.(jeśli takie istnieją).

[beata]

[Marc-elus]

[Klara]

[beata]

Idę sobie z tego forum.Jestem przed okresem i nie wolno mi się denerwować,bo się to potem odbije na mojej pracy.

[ZbOlo]

[pterodaktyll]

[pterodaktyll]

EVITA!!!!

[Flandria]

[milutka]

Ewito bardzo się ciesze ,że założyłaś ten watek i powiedziałas co czujesz ...uważam ,że będzie na miejscu jeśli i ja wyrażę w tym temacie swoje zdanie choć przyznam ,że nie jest mi łatwo gdyż po przeczytaniu twoich słów łzy cisną mi się do oczu Od jakiegoś czasu staram sie na tym forum pisać tylko wątkach typu HydePark lub w tematach poważnych ale tylko wtedy kiedy jestem pewna ,że mam rację ...po kilku już takich niesmacznych sytuacjach jaka miała wczoraj miejsce przyznam ,że nie mam ochoty się wypowiadać mimo ,że po jakimś czasie czytając czyjeś posty widzę ,że inni mięli dokładnie takie zdanie jak ja ....obawa moja wynika właśnie z tego ,że z racji tego ,że jestem żoną czynnego alkoholika to mogę sie nie znać ,to to ,że przemawia przeze mnie współuzależnienie ,to to ,że nie chodzę na terapię ....i teraz kieruje te słowa do Ciebie Tomoe ....jestem już tutaj ponad rok ...ale zdążyłam zauważyć ,że twoje posty sa zależne od twojego nastroju ...kim ty jesteś na Boga ,że budzisz tutaj taki postrach ?pisze z kilkoma osobami na pw które jednogłośnie twierdzą ,że boją sie wypowiadać bo ty na wszystkich naskakujesz i dla tego w niektórych postach da sie zauważyć odbijanie piłeczki a nie dyskusje mające na względzie pomoc i wsparcie ....Zgodzę się ,że nie potrzebnie wczoraj w watku Kiwi cie poruszyłam ale na prawdę byłam ciekawa czemu tak źle oceniasz Kiwi ,na jakiej podstawie ?...a ty od razu wyskakujesz z tekstem ,że ja nie mam prawa bronić Kiwi bo jestem żoną czynnego alkoholika !!!-Evitę oczywiście również podsumowałaś ...po co to ?poczułas sie z tym lepiej ?co ci to dało?już raz pisałam ci ,że liczę się z twoimi radami i szanuję je ale nie pozwolę żebyś na każdym kroku mi to wypominała ...i tak jak pisałam ja w przeciwieństwie do Evity nie wypieram sie terapi i byc może kiedyś z niej skorzystam jeszcze raz ale to nie jest powód ,by na dzień dzisiejszy nie liczyć się z moim zdaniem bo jestem żoną czynnego alkoholika ! to jakaś paranoja Przecież nie będę na kazdym kroku ci udowadniać ,że ja się zmieniam ,że moje zycie się zmienia -bo to tylko moja sprawa ...a ty chcesz to wierz -nie to nie ....moje zycie ma przestac kręcic sie wokół mojego męza czynnego alkoholika i staram sie do tego dażyć ale nie moge pozwolić aby tak jak według ciebie zależało od terapi -bo wtedy będe coś warta -Tomoe mam nadzieje ,że dostrzegasz w tym paranoję ,że jeszcze potrafisz samodzielnie myśleć