Forum Wolnych od Alkoholu

[Halibut]

Fajnie czasem poczytać forum. Temat wychowania dzieci i mnie skłonił do przemyśleń. Cały czas starałem się okłamywać, że u mnie wszystko przebiegało inaczej. Mimo picia nie zaniedbałem i nie skrzywdziłem swoich dzieci. Moja starsza córka ma już własne życie i rzadko się widujemy, choć utrzymujemy stały kontakt, dużo jej pomagam, ale tak szczerze mówiąc głównie materialnie. Mimo że skończyła studia dalej się uczy, pracuje tylko jej mąż, który także się dokształca po studiach. Mało jest czasu na spotkanie i szczerą rozmowę. Czasem spotykam się z nią sam na sam w moim domu na wsi i razem gotujemy, wtedy jest czas na rozmowę. Ja gotuję dobrze a ona chce się nauczyć gotowania różnych potraw, które smakują jej mężowi. Odczuwam jednak w kontakcie z nią pewną barierę, barierę, która leży po mojej stronie. Myślę, że ta bariera spowodowana jest moimi wyrzutami sumienia. Na pozór wszystko jest bez zastrzeżeń, stosunek córki do mnie jest bardzo dobry. Nigdy nie wyrzuciła mi, że piłem czy ją zaniedbywałem, często wspomina różne nasze wspólne przeżycia, jak wędrówki po Polsce, zagraniczne wczasy różne zabawne wydarzenia. Ja jednak mam wrażenie, że utrzymuję w stosunku do niej jakiś nie zrozumiany dla mnie dystans. Tak jak bym nie potrafił otworzyć się spontanicznie na emocje, uczucia, miłość głęboką akceptacje. Sam do końca nie rozumiem tego, co się we mnie dzieje. Domyślam się jednak, że spowodowane jest to moimi wyrzutami sumienia, że przez picie nie byłem dla niej tak dobrym ojcem, jakim chciałbym być. Być może gdzieś w podświadomości doszukuję się u niej współwiny za to, co stało się ze mną. Wiem, że to absurdalne, ale inaczej tego nie potrafię wytłumaczyć. Być może to działa na zasadzie - nie byłem w obec ciebie do końca w porządku, ale miałem ku temu jakieś powody. To oczywiście jest bez sensu i powoduje u mnie wewnętrzny dysonans. Utrudnia głębszy kontakt z córka. Na pewno mógłbym napisać, mimo picia moje córki nie doznały przemocy w rodzinie, podążają przez życie dobrą drogą, starsza żyje w udanym związku, kochamy się i wspieramy. A więc nie byłem złym ojcem. Ale jak napisał Mario to byłoby oszukiwanie się. Działają mechanizmy obrony. Rzeczywistość jest taka, że na pewno mogłem zrobić dla nich znacznie więcej, gdybym przez długi czas nie poświęcał większości swojej uwagi piciu. I jak bym nie patrzył na to, co teraz jest, mam świadomość, że skutki mojego picia mają wpływ na moje dzieci i moje relacje z nimi. Nie rozważam tego jednak w kategorii winy. Bo to byłoby zwróceniem swojej uwagi na przeszłość. Niczego, co się wydarzyło już nie zmienię. Dzisiaj staram się ukierunkować na przyszłoś, ona zależy ode mnie i mam nadzieje, że wiele mogę zmienić i naprawić. Z młodszą córka mam bardzo dobry kontakt. Rozumiemy się bez słów. Lubimy swoje towarzystwo i często przebywamy ze sobą w całkowitym milczeniu. Mamy wtedy wzajemne przedziwne i cudowne uczucie akceptacji i zrozumienia. Mimo, że ma już siedemnaście lat i chłopaka, co roku wyjeżdżamy na wspólne wakacje tylko we dwoje. To ona je planuje i jest głównym inicjatorem. Ale i tu są wspomnienia, pamiętam jej słowa „nie pij tato”, „dlaczego pijesz”. Często się zastanawiam, jakie skutki w ich osobowościach pozostawiło moje picie. I czy można to naprawić. I czy jest sens naprawiać to z perspektywy tego, co się stało. Czy po prostu nie przyjąć założenia, że to, co było jest zamkniętym etapem naszego życia. A nowe wzajemne relacje, uporządkują przynajmniej w części sprawy, których już zmienić się nie da.

[Mario]

[Flandria]

[Pati]

[yuraa]

[Flandria]

[yul-ya]

[Mario]

[Wiedźma]

I o wiele zabawniej, prawda?

[yul-ya]

[Flandria]

[yul-ya]

[Mario]

Cytat:

I o wiele zabawniej, prawda?

Zapewnie tak. Zresztą i Ty Ewo chyba wiesz, że milion innych rzeczy jest łatwiejszych, niżli to o czym teraz piszemy.

[Mario]

Yul-ya. Powiedz mi proszę jedno. Czy postrzeganie swojego ojca- takie jak piszesz kilka postów wyżej - to spojrzenie z perspektywy iluś tam lat ( paru, nastu, dziesięciu ? ) czy też miałas tak samo w wieku - dajmy na to - lat dwudziestu ?

Bardzo mnie to ciekawi.

[yul-ya]