Forum Wolnych od Alkoholu

[Babeta35]

Myślę, myślę,zastanawiam się, chodzę na terapię, czytam mądre książki i chyba już wiem czemu związałam się z alkoholikiem.
Pisałam już na tym forum więc powinniście mnie pamiętać.Terapia otworzyła mi oczy, szczególnie grupowa.Spotkałam tam żony, matki,córki...i mnie dziwoląga,partnerkę alkoholika która na siłę trzymała sie tego związku.
Ja wolna, z dorosłą córką, niezależna finansowo z dobrą pracą i on alkoholik, który tak naprawdę nie chce przestać pić.NIC mnie z nim nie łączyło oprócz mojej obsesji.....i zrozumiałam.Problemy z nim, jego problemy tak naprawdę to było świetne wytłumaczenie że nie zajmuję się w pełni swoim życiem tylko życiem kogoś innego.I on nie może mnie zostawić dla innej bo ja jestem o niebo od niego lepsza-czyli syndrom totalnego braku wiary w siebie.
Działa to na zasadzie jak skaleczyłaś się w nogę to jak walnesz się w rękę to o nodze zapomnisz.
Taka moja refleksja, chciałam się podzielić z dziewczynami które nie muszą (a tak naprawdę kto musi?) a są z czynnymi alko.

[Krzysztof 41]

Witaj
Raczej syndrom przyzwyczajenia niż wiary w siebie.

[Babeta35]

Hej Krzysztof!
Chodzi o to że nie, to nie przyzwyczajenie ani miłość, to problemy ze sobą.Nie wiem jak to jasno napisać, ale bycie w związku z alkoholikiem dawało mi pewien komfort psychiczny, bo jeśli nam się nie układało to była wina alkoholu, a ja byłam zawsze ta lepsza, ta co pomogła, stanęła na wysokości zadania.Czyli mam skrzywioną psychikę i dowarościowywałam się kimś kto w mojej ocenie był gorszy.
Tu chyba jest mój przysłowiowy pies pogrzebany.

[Mario]

[Krzysztof 41]

Wszystko na to wskazuje że po prostu czułaś się lepiej patrząc jak stacza się jak idzie na dno jak się rujnuje, tylko że przy okazji zapomniałaś o sobie o swoich potrzebach wiem czułaś się lepsza poprawiało Ci się lecz jednocześnie pogrążyłaś swoją psychikę i teraz to ty cierpisz i robisz sobie niską samoocenę wcale nie będzie z tobą tak źle musisz tylko pozytywnie zacząć myśleć, myśleć o sobie jest wiele rzeczy na świecie które poprawiają samopoczucie.

[kahape]

[Babeta35]

Najlepiej się czułam jak on był na mega kacu.......wtedy byłam taka mądra, grzmiałam,
pouczałam,dawałam super mądre rady,oj wspaniale mi było,moje EGO rosło do nieboskłonu, on pokorny, skruszony, cierpiący.
Wspaniale się czułam, ważna, madra, wolna od problemów.On trzeżwiał a ja byłam zdziwiona że już nie jest skruszony i wcale mojej narzucającej się pomocy nie potrzebuje.Wtedy cierpiałam strasznie.Przecież jestem taka dobra a on już nie pamięta o mojej zawsze pomocnej dłoni?
I tak sobie żyliśmy góra..dół....góra...dół, on pił a ja pisałam sms-y"żyjesz"?
Nie odpisywał bo pił, ja ciepiałam i miałam swoją adrenalinę, swój narkotyk, wspaniałą ucieczkę od życia codziennego, od siebie od swoich prawdziwych emocji, a dziura w mózgu robiła się coraz większa.

[Babeta35]

I tak naprawdę założyłam ten wątek ku przestrodze dla wszystkich wolnych, samotnych kobiet, dziewczyn, narzeczonych aby choć przez chwilę zastanowiły się nad sobą i nad powodem który pcha je w związek z czynnym alko.
Absolutnie nie moją intencją jest nikogo pouczać ani nie chcę nikogo urazić, ale moje osobiste doświadczenia i przemyślenia skłaniają mnie do powiedzenia tego, że wchodząc świadomie w związek z czynnym alkoholikiem to z nami jest coś nie tak, jakiś syndrom DDA, DDD nie wiem co jeszcze ale tak na zdrowy rozum to kto sobie robi krzywdę na własne życzenie?
Jedno już wiem w 100% z wypowiedzi forumowiczów, terapii że nikt nie przestanie pić dla kogoś i już.

[Tomoe]

Podpisuję się pod tym co napisałaś Babeto, wszystkimi moimi czterema kończynami.

Związek czynnego alkoholika i czynnej współuzależnionej to związek tak silny, że prawie nierozerwalny... Trwa i trwa i trwa... całymi latami...
Bo jedna choroba karmi się drugą chorobą.
Jedna drugą napędza.
Każde z dwojga partnerów zaspokaja w tym układzie swoje własne potrzeby.
I każde z dwojga ma swoje własne chore korzyści z chorego związku.

[Babeta35]

Tomoe-nawet nie wiesz jak bardzo mocno się przyczyniłaś do mojego procesu zdrowienia i zrozumienia co się ze mną działo,Twoje posty, naleganie na natychmiastową terapię, nieowijanie niczego w bawełnę.
Dziękuję
Karmiłam się jego chorobą jak on alkoholem,on się zapijała a ja zatracałam coraz bardziej,aż chyba sięgnęłam swojego dna w tym związku.Niby nic się nie stało a jakoś puściło, odeszło, mam nadzieję że na zawsze

[Babeta35]

Raz przyszła na terapię grupową kobieta bardzo do mnie podobna,podobny wiek,czas w życiu.Chciała się dowiedzieć czy da radę swojemu partnerowi pomóc bo jest..................ale ma małą wadę,jest czynnym alkoholikiem.
Jak bym siebie sprzed kilku lat słyszała, miałam się na tych zajęciach nie odzywać bo byłam w mojej grupie takim dziwolągiem,nie żona, takie samwiszkto.
Ale jak ją usłyszałam to aż się spociłam, dostałam dreszczy, telepki jak jakiś napad, wręcz naskoczyłam na nią, że nie, nie powinna, zniszczy siebie itp.....ona absolutnie nie brała tego do siebie, odpowiadała takimi samymi słowami jak ja kiedyś.
Nidy więcej jej nie widziałam

[Tomoe]

Nie wiem, Babetko droga, jak bardzo się przyczyniłam do twojego procesu... ale wiem ile sama włożyłam w swój własny...

A wiesz, jaka jest teraz moja ulubiona afirmacja?
Brzmi ona tak:
"Ja, ........, przyciągam do siebie tylko zdrowe relacje."

[Babeta35]

Tomoe!
Wielu userówe się przyczyniło do mojego zdrowienia ale Ty w jakiś szczególny sposób.
Uwielbiam Cię czytać, 100% pragmatyzmu i konkretne wskazówki, zaczepne pytania.
Zeszt do afirmacji mam i cały czas piszę.

Rozmawiając z moją terapką dopadło mnie takie pytanie....jeśli mój partner nie byłby alkoholikiem czy bym się z nim związała?
Odpowiedź która się pojawiła w mojej głowie brzmiała NIE to był szok.
Jesu i przestałam się nazywać głupią i bezmyślną kretynką, przstałam się obwiniać.
Zaczełam szukać jak wytrawny detektyw co jest ze mną nie tak.
Chyba już wiem i potrzebuję terapii DDD

[Tomoe]

Cieszę się że już wiesz.

[Babeta35]

ja też się cieszę jak głupolek jakiś
to niesamowite że opadł ze mnie ten straszny przymus dzwonienia i pisania sms- do niego.
Boję się tylko czy to nie stan przejściowy?Kurcze jak postępować co robić aby to nie wróciło, bo to co sobie zrobiłam z psychiką to już moje.