Forum Wolnych od Alkoholu

[olinka]

Cześć, jestem jedną z wielu żon alkoholików. Mój obecny dramat jest kontynuacją mojego dzieciństwa . Mój ojciec jest alkoholikiem... od zawsze pamiętam awantury w domu. Krzyki, wrzaski, rękoczyny. Raz, gdy był w alkoholowym amoku groził mi nożem, że mnie zabije. Na szczęście udało mi się uciec. Mama=kobieta walcząca o normalną rodzinę. Starała się nas (mnie i brata) chronić przed ojcem. Ale trauma pozostała... Zawsze zarzekałam się, że moim dzieciom takiego piekła nie zafunduje..... I tu poniosłam wielką porażkę. Związałam się z alkoholikiem. Od mniej więcej 0.5 roku mój mąż leczy się u psychiatry. Bierze leki. Byłam przekonana, że to już duży krok i że tym razem się uda.....ale po tych kilku spokojnych miesiącach wczoraj znowu "zapił". Dziś rano odprowadził dzieci do przedszkola po czym oddał się "swojej przyjemności". Do pracy już nie dotarł- co gorsze pracujemy razem. Za każdym razem kiedy on zapija ja zarzekam się że to już koniec, że to ostatni raz był... że czas z tym skończyć.... ale nadal w tym tkwię. Nie potrafię znaleźć w sobie wystarczająco siły żeby odejść bo: bo sobie nie poradzę, bo są dzieci - które chcą mieć ojca, bo są wspólne zobowiązania, bo co inni powiedzą, bo taki mam wzorzec wyniesiony z domu rodzinnego (żeby próbować). Najgorsze jest to, że mam świadomość tego, że tym sposobem funduję swoim dzieciom ten sam koszmar, który ja przeszłam w domu rodzinnym. Jak znaleźć w sobie siłę, żeby w końcu zrobić pierwszy krok w kierunku normalności? Pomocy....

[pterodaktyll]

[endriu]

Olinka
Na razie czytaj

[pietruszka]

[olga]

Witaj Olinko - Olga współuzależniona

[Babeta35]

Witaj Olinko-Beata współuzależniona od wszystkich

[Klara]

Witaj Olinko

Przeczytaj wszystko to, co zawiera link który Ci podał Endriu i posłuchaj rady Pietruszki.
Gdybyś nie trafiła na adresy terapii i Al-Anonu, to ułatwię Ci życie
Terapia: http://www.psychologia.ed...hologiczna.html
Al-Anon: http://www.al-anon.org.pl/spis.html

Wydzielam Twoje posty w oddzielny wątek.

[martolinda]

witaj Olinko! wiem, co czujesz, jestem w podobnej sytuacji i nie mnie radzić, ale wiem jak trudne jest odejscie . tez tkwie w takim zwiazku(tylko nie mam doswiadczen z ojcem alkoholikiem-na szczescie). takze codziennie sie zarzekam, ze jutro cos z tym zrobie,a nadal w tym tkwie i nadal zyje nadzieja...
szkoda mi corki i wiem, ze ona potrzebuje ojca, tylko ze wiem tez ze potzrebuje szczesliwej matki i odpowiedzialnego ojca, a nie takiego ktorego nic nie obchodzi tylko czubek wlasnego nosa.
jestem z toba i trzymam kciuki za podjecie dobrych krokow:)

[KICAJKA]

Witam Cię olinko

[ZbOlo]

[Borus]

Cze3ść Olinko...

[Estera]

witaj Olinko
Estera-współuzależniona

Słuchaj Pietruszki i Klary, to bardzo mądre kobiety, które niejednej z nas pomogły (mi osobiście też). Ze swojego podwórka mogę dodać, że bez terapii i od niedawna spotkań al-anon tkwiłabym dalej w kalejdoskopie nieszczęścia, iluzji, braku poczucia własnej wartości itp. Powoli widzę światełko w tunelu. Warto pocierpieć, żeby teraz być tu gdzie jestem.
Trzymam kciuki za Ciebie

[pterodaktyll]

[małami]

Witam Cię Olinko, doskonale Cię rozumiem, sama przechodzę przez to wszystko choć na szczęście znalazłam tyle siły by odejść od męża i uwierz mi lepszej decyzji nie mogłam podjąć. Jeszcze trochę i żyjąc z nim pod jednym dachem chyba bym zwariowała. Ale zdaję sobie sprawę, że nie każda kobieta ma się gdzie wyprowadzić, a podjęcie takiej decyzji jest bardzo trudne.

[OSSA]

Witaj Olinka
Elżbieta współuzależniona od 25 lat.