Forum Wolnych od Alkoholu

Amelia · Małomówny Wiek: 39 Dołączyła: 12 Paź 2011 Posty: 23

Alkoholik72, czytałam sporo na temat współuzależnienia i jakoś te wszystkie opisy do mnie nie pasują (za to idealnie pasują do jego matki...). Kilka lat temu i owszem : chroniłam go, oszukiwałam wszystkich dookoła,że wszystko jest ok, groziłam mu odejściem,obwiniałam kolegów za jego picie, obchodziłam się z nim jak z jakiem,byle nie dać mu powodu, wierzyłam w jego "już nie będę" i takie tam. Wiele już z nim przeszłam, wysłuchiwałam,że to może ja mam problem i powinnam się leczyć,bo przecież raz na jakiś czas on ma prawo się napić z kolegami (co z tego ,że to trwa czasem dwa-trzy dni, co tydzień-dwa) albo żebym w takim razie sama spróbowała sobie znaleźć takiego co nie pije i na pewno mi się nie uda,bo takich nie ma. Wysłuchiwałam jego płaczu, jego zapewnień jak to on mnie kocha przecież i beze mnie nie da sobie rady, że on pije,bo boi się,że go zostawię,ble,ble,ble... Ale to już za mną. Zdaję sobie sprawę,że jest dorosły, sam o sobie decyduje i sam musi ponosić konsekwencje. Zresztą mam lepsze rzeczy do roboty niż łażenie za nim czy tłumaczenie go przed wszystkimi dookoła.
To co mnie najbardziej boli,to to,że nie mogę na nim polegać. Nie mam gwarancji,że wróci z pracy,żeby zając się dziećmi,bo ja muszę coś załatwić czy do lekarza iść. Nie mogę dzieciom nic obiecać związanego z nim,bo nie chcę ,żeby się zawiodły ,bo tatuś akurat dzisiaj jednak pije. To jest obecnie największy problem związany z jego piciem,bo na prawdę się nie awanturuje ani nic z tych rzeczy. Wraca przeważnie w nocy, żeby dzieci go nie widziały i kładzie spać (potrafi bez słowa nawet w kuchni na podłodze spać,jeśli mu każę,bo nie chcę wąchać jego wyziewów). Więc nie jest tak źle jak u niektórych.
Ale nie mogę mu ufać... Przez te klika miesięcy ,co nie pił było wspaniale a teraz znowu muszę przestawić i przestać mu wierzyć, znowu nie mogę nic zaplanować i muszę polegać tylko na sobie. I na to brak mi sił.

Jeśli chodzi o al-anon,to chętnie bym chodziła. Przydałyby mi się rozmowy z kimś kto wie jak to jest,bo koleżanki mogą co najwyżej wysłuchać ale i tak nie rozumieją . Niestety w mojej okolicy nie ma żadnej grupy. Na prywatne terapie mnie też nie stać. Dlatego zarejestrowałam się tu.

Gonzo.pl

Amelia · Małomówny Wiek: 39 Dołączyła: 12 Paź 2011 Posty: 23

grzesiek, widzisz,on zna powagę sytuacji. Wie,że ma problem. I to spory. Wie też,że ja się nie wyprowadzę,bo dokąd? Do przytułku? A on też nie odejdzie,bo to jego mieszkanie.Nie mogę grozić zostawieniem go,bo to puste słowa tylko. Wiem,że najgorsze dla niego byłoby rozstanie z dziećmi,ale tego dzieciom też zrobić nie mogę,bo jest wspaniałym ojcem (jak nie pije, ale nawet jak pije to sam stara się,żeby dzieci nie widziały go w takim stanie).
I na prawdę chętnie bym chodziła na spotkania dla rodzin uzależnionych ale takich po prostu nie ma w okolicy. Najbliższe jest jakieś 1,5-2 h drogi ode mnie...

Amelia · Małomówny Wiek: 39 Dołączyła: 12 Paź 2011 Posty: 23

Gonzo.pl, ja sobie nie wmawiam,że jest dobrze,bo nie jest. Chcę tylko pokazać,że jest inaczej niż w większości przypadków,gdzie wraca taki napruty w trzy du** i jeszcze awanturę robi,bo obiad nie zagrzany, bo żona w ogóle śmie mieć pretensje za picie i jeszcze jej wleje za to przy dzieciach.

Jacek

cześć Ameljo :skromny:

Amelko,wahasz się po między dwoma możliwymi sytuacjami

pterodaktyll

Klara

Amelia · Małomówny Wiek: 39 Dołączyła: 12 Paź 2011 Posty: 23

Jacek, no to właśnie jest największy problem. Bo gdyby był skończonym gnojem jak nie pije byłoby łatwiej i już lata temu bym go zostawiła. A on nawet jak pije to wszem i wobec oznajmia jaka to ja wspaniała,jakie to dzieci wspaniałe, jak to on nas kocha i jakie ma wyrzuty sumienia. I nie mówi tego mi,bo ja z nim nie rozmawiam jak jest pijany, tylko kolegom a ja później od kolegów żon słucham jakiego mam wspaniałego męża,bo potrafi tylko myśleć o mnie i dzieciach i nie rozumieją jak mogę mieć do niego pretensje...

pterodaktyll

Cytat:

Jacek, no to właśnie jest największy problem. Bo gdyby był skończonym gnojem jak nie pije byłoby łatwiej i już lata temu bym go zostawiła. A on nawet jak pije to wszem i wobec oznajmia jaka to ja wspaniała,jakie to dzieci wspaniałe, jak to on nas kocha i jakie ma wyrzuty sumienia. I nie mówi tego mi,bo ja z nim nie rozmawiam jak jest pijany, tylko kolegom a ja później od kolegów żon słucham jakiego mam wspaniałego męża,bo potrafi tylko myśleć o mnie i dzieciach i nie rozumieją jak mogę mieć do niego pretensje

Dziecko!! Czy Tobie juz ktoś uświadomił, że w manipulowaniu innymi (a zwłaszcza swoimi bliskimi) jesteśmy mistrzami świata?.........O święta naiwności.......... :szok:

esaneta

Klara

Gonzo.pl

pterodaktyll

Amelia · Małomówny Wiek: 39 Dołączyła: 12 Paź 2011 Posty: 23

Klara, jego gorsze czasy są za mną. Jestem z nim 10 lat już. Mieliśmy awantury, wrzaski za każdym razem jak wracał wypity, okropne kłótnie jak był na kacu,nawet przy córce jak była jeszcze malutka ( policja ze dwa razy również zawitała), oskarżanie mnie o wszystko: o zdrady, o prowokowanie do picia ,o nadmierną kontrolę albo brak zainteresowania. Uspokoił się jak jego matka się wyprowadziła.

Po dokładnym sprawdzeniu znalazłam spotkanie oddalone o ponad 40 km ode mnie. Niby nie daleko ale dla kogoś kto nie ma auta i nie ma z kim dzieci zostawić jest to problem.

pterodaktyll