Forum Wolnych od Alkoholu

głęboka otchłań

Jak w temacie.
Otwarcie przyznaje, że mam ten problem od wielu lat. Mam 31 a obżeram się odkąd pamiętam. Zawsze lubiłam słodycze. Były one moim lekiem na zło. To coś podobnego jak u alkoholika, często czuję, że wcale nie jestem od nich lepsza, może nawet gorsza.
Kiedy jest mi zle bo np. bywały stresujące momenty w pracy, pokłociłam sie w domu, ktoś mnie wkurzył, lub tak bez powodu, szłam i kupował 20 -30 dkg ciastek, jakoś czekoladę i zajadałam to ... w ukryciu przed rodzicami, dogadzałam sobie, kiedy jadła 5 10 ciastko czułam ulgę.. czułam sie słodko, problemy ... wydawało mi sie.. a co... problemy sa byly i bedą... skutek.. duża nadwaga.. niechęc do swojego ciała, obrzydzenie, zniechęcenie, ktore sama na własne zyczenie sobie zafundowałam.
Najgorsze jest to, że robię to notorycznie i sprawia mi to przyjemność, lubie jeść słodycze, jestem już tak przecukrzona:(. Chciałabym przestać, owszem podejmowałam próby ale po krótszym bądz dłuższym czasie kończyły się one fiaskiem. Nie wytrzymywałam.
Wtedy jadłam i czułam tą błogość..
Czy ktoś z Was forumowiczów również ma podobny problem ze słodyczami? Jak sobie z tym radzi.
Dodam tylko, że zaczęłam zajadać alkoholizm rodzciów, w którymś momencie pojawiła się myśl skoro oni hlają to ja mogę sprawiać sobie przyjemność słodyczami, a co tam.
Mam wyrzuty sumienia, ale usprawiedliwiam się i w gruncie rzeczy .

moonyain

Z tego co piszą, to mechanizm tego kompulsywnego objadania się jest taki sam jak w przypadku alko czy innych uzależnień.
Czyli wychodzi na to, że jeśli chciałabyś to opanować, to musisz całkowicie zrezygnować ze słodyczy i wysokokalorycznego jedzenia.

głęboka otchłań

Tak jak napisałam ja lubie słodycze bo są słodkie, jedzenie np owoców, które mają dużo cukrów typu winogrona, banany też sprawia mi przyjemność, ale np grejfrutów już nie ( bo gorzkie). Najgorsze jest to, że jak usiąde to wcinam całą torebkę ciastek, tabliczkę czekolady, nie umiem przestać, zostawiać na póżniej, nasycam się do całkowitego przecukrzenia i robię to w ukryciu, potajemnie kupuje:(

moonyain

Jak już się obżerać to już lepiej tymi owocami... Próbowałaś całkowicie zrezygnować ze słodyczy? Udało się w ogóle na chociaż jakiś czas?

Klara

Aniu!
Mechanizmy są podobne jak w wypadku innych uzależnień i tu też pomaga program 12 kroków.
Z tym problemem lepiej się chyba oddać w ręce Anonimowych Żarłoków: http://www.anonimowizarlocy.org/

Wiedźma

Ja mam podobny problem i kompletnie sobie z nim nie radzę.
Zaczynam się rozglądać za jakąś terapią :oczy:

Może ktoś coś wie na ten temat?

Klara

Tu jest dość ciekawa, choć krótka rozmowa na ten temat:
http://www.anonimowizarlo...er=asc&start=30
A tu, adresy mityngów:
http://anonimowizarlocy.org/mitingi.php

Flandria

objadanie się słodyczami to nie alkoholizm, nie musisz odstawiać słodyczy ...

podstawowa sprawa - wywal wyrzuty sumienia
zaufaj swojemu organizmowi - masz ochotę na słodycze? być może Twój organizm potrzebuje magnezu zawartego w czekoladzie, albo jakichś innych mikroelementów, które tam są

wyrzuty sumienia - w moim przypadku - sprawiały tylko to, że czułam się podle i sięgałam po następną tabliczkę czekolady itp Droga donikąd.
Skoro słodycze poprawiają Ci nastrój - to są dobre. [koniec kropka] :mgreen:

problem z ewentualną nadwagą - rozwiązuj przede wszystkim sportem. Przywiązywanie wagi do diety, zdrowego odżywiania itp - w moim przypadku prowadziło do innej skrajności - anoreksji (choć na szczęście przechodziłam to łagodnie). Im więcej myślisz o jedzeniu, o tym czy za dużo zjadłaś, czy to co jesz jest zdrowe czy nie, ile ma kalorii itp prowadzi do obsesji innego rodzaju. Koniec końców - dopada cie efekt jojo i "zabawa" rozpoczyna się od początku.

Odchudzanie dietą nie sprawia, że ciało wygląda ładnie. Można się "dorobić" problemów z włosami, paznokciami, zębami czy nawet kośćmi.

Sport - jakikolwiek - sprawia, że produkowane są endorfiny - uszczęśliwiacze. W przeciwieństwie do słodyczy to uszczęśliwienie nie powoduje nadwagi, ale wręcz przeciwnie - kształtuje sylwetkę. A przy okazji też siłę charakteru potrzebną do codziennych zmagań z różnego rodzaju problemami.

Nie wiem co na to Anonimowy Żarłocy, ale jeśli pierwszy krok w AŻ brzmi:
1. Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec jedzenia, że przestaliśmy kierować własnym życiem.
to drugi, w moim odczuciu powinien brzmieć:
2. Uwierzyliśmy, że sport może przywrócić nam zdrowie. :mgreen:

Trochę sobie żartuję, ale coś w tym jest co napisałam - sprawdziłam na sobie i polecam :skromny:

Gruntowne rozwiazanie problemu to terapia.

pietruszka

Wiedźma

głęboka otchłań

Klara dziękuje Ci bardzo za rady, w wolnej chwili przejrze, może sie zaloguje i zastanowię się jak to rozwiązać. Dziś nie jadłam jeszcze nic słodkiego, tylko pomarańcze i już mnie nosi...:(

staaw

ulena

staaw

Jednak to były jaja :bezradny:

Przepraszam...

ulena