Forum Wolnych od Alkoholu

[Marc-elus]

Ciekawostka....
http://www.tokfm.pl/blogi...t_skrzypek?bo=1

Czy piękno potrzebuje szczególnej oprawy lub "zadęcia"?
Zastanowiła mnie ta wiadomość, bo chyba to ja jestem jedynym z tych ludzi którzy codziennie przechodzą obok wielu wspaniałych rzeczy. Ostatnio coraz częściej się zatrzymuje, a jednak sądzę że wiele rzeczy omijam.

Miłego słonecznego dnia....

[jamesjamesbond]

On tam grał sonaty Bacha a to są po prostu trudne w odbiorze utwory, do tego stopnia że przez wiele lat w ogóle nie były uznawane za muzykę koncertową/ artystyczną a tylko za nudne mechanicystyczne wprawki. To tak na marginesie..

[Marc-elus]

Te "trudne w odbiorze utwory" są "łatwiejsze" i "von" gdy za ich wysłuchanie na żywo zapłaci się dużo kasy i robi z tego celebracje w postaci wyjścia na koncert, do tego są podparte znanym nazwiskiem?
A tak to prawie nikt nie zwrócił uwagi.

Za to jakby zagrał coś z aktualnej listy przebojów, popkulturowego bełkotu na jeden sezon, chętni do słuchania by się znaleźli.

[jamesjamesbond]

Kiedyś we Wrocławiu po przejściach podziemnych koncertowali tacy dwaj panowie trąbka i saksofon ew klarnet. Grali jazz ale tak fantastycznie że zawsze wokół nich był obszerny krąg słuchaczy.

Muzyka poważna w ogóle ma małą publiczność. Kiedyś szukałem sobie jakiegoś forum do rozmów o tym, forum internetowego- nie da się znaleźć. Taka jest rzeczywistość i trzeba się z nią pogodzić.

[Klara]

Mnie się wydaje, że dźwięk skrzypiec niknął w zgiełku i głównie to było przyczyną miernego zainteresowania.
Nie bez znaczenia była też godzina eksperymentu. Jestem pewna, że wieczorem zainteresowanie byłoby nieco większe.
"Nieco" - gdyż zdecydowanie taka muzyka wymaga stosownej oprawy - akustyki, skupienia odbiorców nastawionych na słuchanie...

[Marc-elus]

[evita]

Cytat:

czy w codziennej sytuacji, o „niestosownej“, porannej godzinie jesteśmy w stanie dostrzec piękno?

nie wiem od czego to zależy, że podczas gdy jedni otwierają się na świat zauważając jego piękno , inni w swym pędzie nie są w stanie nic zauważyć
Czasami się zastanawiam czy ja to taka całkiem normalna jestem bo nawet w drodze do pracy potrafię przystanąć kosztem spóźnienia. Ale jakżeby nie przystanąć gdy po drodze mijam od wielu lat wszystkie cztery pory roku z wszelakimi ich urokami ? Jesienne, czerwone słońce wschodzące w purpurze, letnie promienie słoneczne kąpiące się w przydrożnym stawie, zimowe pola pełne gawronów, których ku mojemu zaskoczeniu z roku na rok ubywa w zastraszającym tempie, wiosną zaś jest tyyyle do obserwowania podglądając przyrodę budzącą się do życia, że czasu zarówno przed jak i po pracy brakuje
Od wielu lat w drodze z i do pracy mijam staw. Staw ten jest zarybiony przez mieszkańców wsi gdzie jest mój zakład. Co czwartek po godz. 15 widziałam jak nad stawem, tuż przy drodze siedział pewien starszy, pogodny Pan. Z czasem zaczęliśmy się wymieniać uśmiechami Zimą brakowało mi tego widoku choć czasami Pan się jednak pojawiał gdy to wykuwał rybkom przeręble. Ale z nadejściem ciepłych dni mój Pan wracał na swoje miejsce i wszystko wracało do normy Po jakichś 3 latach takiego uśmiechania się do siebie nawzajem przystanęłam na chwilę i poszłam do tego mojego nieznajomego/znajomego Przedstawiliśmy się nawzajem, opowiedział, że jest emerytowanym kierownikiem szkoły i dla którego to przejście na emeryturę było najcudowniejszym dniem w życiu. Mógł się w końcu oddać swojej pasji bez reszty. I wcale to nie było łowienie ryb. Wędkę trzymał w wodzie dla zmyłki ale bez zanęty. Zarybiał co roku ten staw a gdy ktoś z pozostałych wędkarzy złowił rybkę ten skrzętnie notował to w swoim notesiku i płakał nieomalże nad tym że biedna zakończyła swój żywot. Dobrą godzinę potrafił mi opowiadać o kaczkach pływających w trzcinach, o tym jak po grzbiecie nauczał się odróżniać gatunki ryb, o trelach słowików, o szalonych godach zajęcy wiosną itp itd
Każdy dzień tygodnia miał ustawiony w swoim kalendarzu tak, żeby codziennie być w innym miejscu. Stąd czwartki nad wspomnianym stawem Po ok 5 latach w środku lata wracając do domu zauważyłam, że nie ma mojego Pana. Pomyślałam, że pewnie mu coś wypadło i stąd ta nieobecność. Na drugi dzień rano jadąc do pracy zauważyłam, że na jego stałym miejscu palą się znicze Pan umarł w czwartek na swoim posterunku. Znicze ktoś pali tam do dzisiaj choć minęło już ponad dwa lata . Chyba nigdy wcześniej nie spotkałam takiego człowieka, który potrafił tak pięknie i z taką namiętnością opowiadać o pięknie przyrody.

Myślę, że podobnie jest z muzyką. Ten co ma otwarte serce na wszelakie piękno, którego uroda jest w stanie przyćmić wszystko, zatrzymać nas w naszym pędzie życiowym ten też słyszy dźwięki, które to nie jest dane usłyszeć niejednemu zwykłemu śmiertelnikowi

[Ate]

Evitko, bardzo dziekuje Ci za ten post. Pieknie to napisalas.
Tez znam to uczucie zachwytu nad pieknem przyrody, ludzie czasami stukaja sie w czolo gdy ja zachwycam sie niby zwyczajna chmura, drzewem czy patykiem. Uwazam ze taka wrazliwosc dodaje zyciu piekna i sensu, nalezy zauwazac ze wokol jest naparwde masa cudownych rzeczy do odkrycia, u mnie z okna podziwialam wczoraj oszronione drzewa, w blasku slonca,po prostu cos niesamowcie pieknego. W koncu nie po to dostalismy tyle zmyslow zeby wykorzystywac je tylko do zdobywania pozywienia i byle jakiego przetrwania.

[Flandria]

słyszałam o tym eksperymencie jakiś czas temu i starałam się od tamtego czasu mieć oczy bardziej otwarte

ale z drugiej strony ...
niektóre rodzaje sztuki potrzebują czegoś więcej ...
nie chodzi chyba o oprawę (wytworność itp), ale o ... spokój, w którym można się skoncentrować i delektować się klimatem

Jeśli chcę zobaczyć dobry film i "wynieść" z niego jak najwięcej potrzebuję spokoju, nie jestem w stanie oglądać go w ciągu dnia, kiedy dzwonią telefony, kiedy jest do załatwienia mnóstwo zupełnie prozaicznych spraw, którymi jestem "bombardowana".
Sztuka wprowadza w określony klimat, przerywanie go jest irytujące.
To jak jeść obiad i jednocześnie mieć na głowie różne rzeczy. Obiad zostanie zjedzony, sprawy zostaną załatwione, ale z nerwów można dostać niestrawności

[Urszula]

[Urszula]

[Klara]