Forum Wolnych od Alkoholu

[joanna.o]

Dzień dobry,
Ten poniższy tekst zamieściłam już w powitalni, ale myślę że to będzie odpowiedniejsze miejsce:


Na imię mi Joanna i jestem alkoholiczką od ......... hmmmm na właśnie od kiedy? na 100% nie wiem, ale jedno co dziś wiem na 200% to, to ze jestem alko.

Pozwólcie że przytoczę list jaki napisałam do mojego męża, te spostrzeżenia, które przyszły tak znienacka tak mnie przeraziły, że nie potrafiłam wyrazić je słowami.

05/01/2012

" Ostatno przestałam całkowicie sobie radzić z emocjami... moje reakcje na stres, na czyjeś posunięcia - które wydawały się być w każdym calu skierowane przeciwko MNIE, doprowadzały - poprawka - doprowadzają mnie do szewskiej pasji. Czuję się wręcz jak szybkowar, który za chwilą ma wybuchnąć. J to ciągłe uczucie, że jest ze mną coś nie tak...
No właśnie to wszystko skłoniło mnie do przeprowadzenia wgłębliwej samoanalizy, probuje odnaleźć odpowiedź na pytanie od jakiego czasu njestem tak nerwowa, rozbita?
Tak, tak zwalałam to na hormony po porodzie, na lae CHWILA, zaraz minie 2 lata od urodzin Kubusia - to nie to.
Idąc dalej tym tropem, a właściwie cofając się w stecz, dochodzę do wniosku, iż te moje narwy zaczęły się, kiedy rzuciłąm palenie. UFFF no tak to by wszystko tłumaczyło, przestałam palić w listopadzie (2009r.), no i rzezcywiście stałam się bardziej nerwowa. No ale znowu zapala się w głowie jakaś lampka!!! przecież taki stan nie powinien trwać aż tak długo, wszakże nie palę już ponad 2 lata.
... gdzieś po drodze przychodzi mi jeszcze coś do głowy ot: kiedy urodził się aKuba, nie mogłam doczekać się kiedy zacznę ponownie palić, a że karmiłam piersią i nie ,miałam sumienia "zabijać własnego dziecka nie zaczęłam palić. I tak miesiąc po miesiącu upływał czas ... aż po 9 mies wróciłam do pracy, przestałam karmić ale do palenia nie wróciłam.

No ale do rzeczy - jest jeszcze jedna sprawa której jeszcze nie poruszyłam ALKOHOL!
To spostrzeżenie mnie przeraziło - do papierosów nie wróciłam , ale zaczęłam PIĆ...
Teraz to widzę bardzo jasno - przecież kiedy rzuciłam palenie, zaszłam w ciążę, przestałam też pić... te moje nerwy to czyhający uśpiony głód, głód alkoholowy....

Po powrocie do pracy trochę odżyłam, zmiana otoczenia, rozmowa z innymi ludźmi (coś innego niż tylko pieluchy sprzątanie gotowanie itd). Jednakże z dnia na dzień czułam się gorzej. Siedziała we mnie jakby .... pustka. Codzienne obowiązki, rutyna i ukojenie.... alkoholem wieczorową porą - kilka piwek. Aż zauważyłam że ja piję cały czas, no na co dzień to tak 2=3 piwa, nie więcej no bo trzeba przecież wstać na drugi dzień do pracy no i jeszcze jakoś funkcjonować. No a jak nadchodził wyczekiwany weekend - piątek po pracy, no to można było sobie dać lepiej, drinki z colą, czy też piwko....

Sobota mdłości..., zmęczenie, drżenie rąk potocznie zwany KAC.
a ze dzisiaj sobota i jutro człowiek do roboty iść nie musi, no to co robię KLINUJĘ, no nie tak po całości, tylko 1-2 piwka z rana, no bo przecież przede mną cały dzień (sprzątanie, gotowanie , zajmowanie się dzieckiem) I tak mijał weekend - piecie i leczenie ran po zapiciu. Święta też okazały się tylko okazją do zapicia.......
MOje stwierdzenie a właściwie jeszcze mysł nie wypowiedziana głośno Boże jestem ALKOHOLICZKĄ!!!! - przeraziła mnie. Nie piję już 4 dzień,ale jakoś nie umiem wyobrazić sobie życia bez wypicia JUŻ NIGDY WIĘCEJ PIWA, czy też drinka...
A to wskazuje na uzależnienie psychiczne, no bo jak sie teraz tak zastanowię to piłam bez względu na okazję. Nie nie tak chciałam napisać może tak: jak wydarzyło się coś przyjemnego trzeba było to uczcić - alkoholem, jak działo sie coś złego trzeba sie było napić żeby op tym zapomnieć, a jak nie działo sie nic nadzwyczajnego, to co ? to tzrba było się napić , a żeby coś dziać się zaczęło....Idę po poradni leczenia uzależnień. Pić przestałam, nic prostszego, ale żeby nigdy nie zacząć to z tym już gorzej. Teraz muszę wytrzeźwieć w głowie, wiem że muszę, bo mam dla kogo żyć Jestem ALKOHOLICZKĄ .... Wiem że są dwie drogi albo dalej pić i sobie rozwalić doszczętnie życie, albo zyć w całkowitej abstynencji i na powrót układć sobie wszystko w głowie. Na dzisiaj tyle wiem, nie chcę pić!"

[joanna.o]

Nie piję ponad miesiąc, dopiero miesiąc. Ale nie miałam jeszcze odwagi pojść do psychoterapety. Dalej chęć jest ale zawsze stoi mi cos na przeszkodzie - a może to kolejna manipulacja w mojej glowie?
Wiem że musze poprzestawiać sobie tok myslenia i dojść do tego aby móc szczerze powiedzieć: NIE CHCĘ PIĆ! DZIŚ NIE PIJĘ a nieee NIE MOGĘ PIĆ, NIGDY SIE NIE NAPIJĘ!!

W przeciągu tego miesiąca miałam rózne nastroje:

PIERWSZE 5 DNI ABSTYNENCJI: horror nie mogłam spać, mysli krazyły niemal bezusttannie wokoł alkoholu, i ta pustka taka wewnętrzna znieczulica, nie moglam nigdzie znaleść sobie miejsca
DRUGI TYDZIEŃ ABSTYNENCJI: Jakie życie jest piekne bez alkoholu, roznosila mnie jakaś energia wewnętrzna, można powiedzieć uskrzydlała...... i
KOLEJNY TYDZIEŃ, DZIEŃ PO DNIU..: minęło uskrzydlenie, powrót do rzeczewistości, raz jest lepiej raz gorzej ale bez alkoholu!

Mam doWas pytanie, jak sobie radzicie z odmawianiem picia alkoholu? Czy jawnie mowiecie wszem i wobec że jesteście alkholikami?

NAJGORSZE SĄ WEEKENDY: poraz kolejny w tą sobotę przyjechała do mnie tesciowa, a własciwie do mojego małego, poraz kolejny przywożąc piwo. Proszę o rade co byście zrobili na miom miejscu a mianowicie:

Za pierwszym razem jak przyjechała teściowa z piwem odmówiłam po prostu mówiąc dziękuję nie piję.
Ale na tym się nie skończyło, zaczęły się dociekania dlaczego nie pijesz?
i- powiedziałam: bo mam takie postanowienia noworoczne. Koniec kropka skonczyło się dopytywanie. Oni pili piwo a ja uciekłam do łazienki i się po prostu trzęsłam oblał mnie pot, nigdy czegoś takiego nie doznałam!!!!

Po jakimś miesiącu znowau nas nawiedziła, jak akurat przyjechała ja zażywałam relaksująca kapiel. Mąż oznajmił przez zamknięte drzwi, że przywióżł mi teściową.
Czar chwili relaksu od razu prysł ..... wychodze po jakiejś godz. z łazienki, piją piwo na stole stoi puszka jeszcze nie otworzona. Po szybkim rzucenieu do niej słów powitalnych cześć mamo, słysze: ty dalej nie pijesz piwa? po moim krótkim: no tak pada: CO CI SIĘ W GŁOWE ROBI?????

ROZUMIECIE? ja osłupiałam po tym co usłyszałam, szybko wyszłam do kuchni rzucając, CO? MI SIE NIBY ROBI COŚ W GŁOWĘ? (w myslach pomyślałam to tobie odpier..........a)

Myślałam że ją zabiję !

Proszę napiszcie czy i Wy macie takie trudne sytuacje? i jak sobie z nimi radzicie.
I czy powinnam powiedzieć o tym że jestem alkoholiczką? Wiem że oni tego nie zrozumieją..... a może wykorzystaja to przeciwko mnie? tak jak nie zrozumiał tego mój mąż. Powiedział; Aśka przestań przecież ty nie masz żadnego problemu alkoholowego. Wmówiłaś to sobie. Chyba nie widziałaś alkoholika........ naczytałaś się głupot, przecież wszyscy piją........................................................
Wszystko jest przeciwko mnie ale nie dam się...

[Jacek]

nie uważasz że problem tkwi w takim zachowaniu

[szymon]

[moonyain]

[cool]

[kelpi]

[Marc-elus]

[cool]

[joanna.o]

[grzesiek]

[yoytek]

Na moje jest tu zbyt wiele wątków poruszonych- ich jest nie sposób załatwić naraz wszystkich.
Ja nie siedziałbym sam ze swoimi alkoholowymi problemami i poszedłbym po pomoc (wskazany jest terapeuta o specjalizacji uzależnienia).
Natenczas zrobiłbym wszystko, aby odizolować się od toksycznej i pijącej osoby. Wiem jakie namiętności mogą wywoływać relacje rodzinne i dla mnie były one silnym zagrożeniem.

[Jędrek]

SAM to potrafiłem tylko chlanie wymyślić.
Odkąd spotykam się z trzeźwiejącymi (terapia, AA) uczyłem sie od nich...
Myślę, że AA pomogło mi znaleźć sens... Ale dwa lata musiałem tam przynosić ciało.

[NINA]

Asiu ja bym się nie przejmowała teściową moja długo dociekała dlaczego nie pijemy ja specjalnie jej nie uświadamiałam aż w końcu wypaliła wczoraj że chyba podpisałam krucjatę
to się roześmiałam i nie myślę jej tłumaczyć .
A co do terapii ja odwlekałam ale z noworocznym postanowieniem poszłam i baaaardzo się cieszę jestem na stacjonarnej dwa razy w tygodniu ma trwać 8 miesięcy już miesiąc za mną najgorzej się przełamać i pójść tam no w sumie na początku to strasznie mnie denerwowała moja terapka ale już jest dobrze i nie drażni mnie tak jak na początku a rzekła bym że zaczynam ją lubić

[yoytek]