Forum Wolnych od Alkoholu

Jonesy

e, dawno to zauważyłem.
Co kształtuje ludzi? Jedni prą do przodu non stop, kariera, pieniądze i tak dalej. Inni uzyskują jakąś pracę i się jej trzymają, nawet jeśli za najniższą krajową. Żyją i się nie wychylają. Jeszcze inni czekają w ciemnych przejściach albo w kamienicach, walę w łeb i kradną co się da. Inni jeszcze zabijają. Są i też tacy, co twierdzą że mają depresję i się do niczego nie nadają.
Dawniej, za pijanego życia, często lubiłem nad butelką, zastanawiać się, co zrobić żeby ludzie o mnie pamiętali. Żeby moje życie nie było takie bez wartości. A było bez wartości, bo cena alkoholu tę wartość wyznaczała.
Dużo czasu minęło i wiele przemyśleń i pracy nad sobą, żeby dotarło do mnie, że przezywając swoje życie z godnością, jako partner, mąż i ojciec, dobry pracownik czerpać z tego radość i siłę. Ale dążyć do samodoskonalenia, a nie osiadać na laurach. Teraz tak robię, teraz staram się tak żyć. Nie ma we mnie destrukcji, nie odpuszczam, gdy chodzi o mnie lub o moją rodzinę, nie boję się walczyć o swoje marzenia, a przede wszystkim mam siłę i ochotę żeby o nie walczyć. Bo będąc nachlanym albo skacowanym nigdy nie miałem i ciągle sobie wszystko odpuszczałem. Musiało czasu minąć nieco i musiało wódy dużo odparować ze łba.
Tak długo jak Gabra będzie widziała, że nie ma dla niej innego życia jak bez alkoholu, tak długo będzie piła. Proste jak drut. A cała reszta to wyszukiwanie nowych pretekstów i usprawiedliwień.

cool

Ate

Nie kazdy ma w sobie taka sile jak Ty Jonesy.. po prostu przyjmij to jako pewnik. Twoja postawa jest godna podziwu, jestes madrym, zdrowo myslacym facetem.. jednakze niektorzy zatrzymali sie na pewnym etapie i potrzebuja czasu wiecej niz inni. Tak po prostu jest

espresso

Tak Jonesy, jak czytam co piszesz - to brzmi tak jakbym chciała...
W działaniu jednak potykam się, ciężko jest. Wierzę, że z czasem się nauczę.

grzesiek

grzesiek

Żeglarz

Jonesy

Jonesy

Ate

grzesiek

grzesiek

zak3920 · Milczek Dołączył: 26 Paź 2011 Posty: 8

Jonesy

No to ostatni już raz zabiorę głos w tej dyskusji z dwóch powodów:
1) bo ptero prosił, żeby pisać o własnych doświadczeniach
2) bo faktycznie uważam, że cała ta pisanina najmniej Gabrze pomoże.

A dokładniej - 28 lutego 2011 roku zarejestrowałem się na Dekadencji. Głównie na okropnym kacu i jeszcze większym moralniaku. Coś jednak mną pokierowało, może chęć odciążenia jakoś sumienia, albo upewnienie się że nie jest ze mną tak źle.
Wiele życzliwych osób mnie powitało, bo tu są same życzliwe osoby - bo tylko alkoholik zrozumie drugiego alkoholika. Polecono mi od startu strony z adresami, numerami telefonów, ktoś nawet dzwonił za mnie. I wiecie co, to wszystko, to całe dobro wasze, dzięki mnie okazałoby się wielkim pierdzeniem w mąkę. Bo byliście dla mnie tylko avatarkami na forum. A ja szukałem już wtedy jak się z tej całej przygody wykręcić, zanim się wdam w zbyt wielkie dyskusje. Tym bardziej że trzy lata wcześniej już byłem na innym forum i też po pisaninie i poradach zwiałem stamtąd.

Aż pojawił się jeden wpis:

Ate

No masz racje Jonesy.. Konkrety sie licza.. to mam pojechac do Warszawy teraz, kurcze, tak z marszu?

Grzesiu i Zak, pozdrawiam Was, fajnie piszecie