Forum Wolnych od Alkoholu

stella_diver

tylko nie w tą środę. niestety, stety, muszę trochę czasu spędzić z rodziną, bo mama zwitała do olsztyna

ale przyszły tydzień jak najbardziej :mgreen:

pterodaktyll

stella_diver

No witam wszystkich po wakacjach.
Nadal nie piję, ale czuję, że z tym niepiciem coraz bardziej mi nie po drodze.

Niby jestem trzeźwa już od roku i trzech miesięcy, ale niestety coraz częściej ogarnia mnie uczucie zniechęcenia i myśli typu 'po co mi to całe porządne życie, jestem jeszcze młoda, muszę się wyszumieć, blablabla'. Staram się ignorować te podszepty, bo wiem, że to mówi moja choroba... Ale...

Ostatnio uchwyciłam się jednej myśli i to pozwala mi na przyzwalanie sobie na powrót do picia. Mianowicie psychiatra stwierdził, że byłam w fazie ostrzegawczej, że to nie był w pełni rozwinięty alkoholizm (cokolwiek to znaczy). I to nic, że wcześniej wszyscy psycholodzi i psychiatrzy mówili coś zupełnie innego...

Nie wiem co robić. Niby jestem wszystkiego świadoma, wiem, że picie nie jest dla mnie drogą... A mimo to, zachowuje się jak dziecko we mgle. No i głód. Myślałam, ze po takim czasie wszystko już będzie łatwiejsze...

Małgoś

Cześć

szymon

nie wiem jak młoda jesteś - to nie ma w ogóle znaczenia
nie wiem w jakiej fazie byłaś/jesteś - to nie ma w ogóle znaczenia

powiedział Ci psychiatra,ze JESZCZE nie byłaś w tej porządnej fazie ALKOHOLIZMU :mysli:

to Twoja głowa mówi Ci, aaa to super... to jeszcze czas, jeszcze nie było aż tak źle i takie tam mechanizmy chorego myślenia

ja wiem jedno, nie pozwalam swojemu umysłowi na takie myślenie,
choć wielokrotnie podpowiada mi (to normalne) że jeszcze nie byłem taki duży pijok, że jeszcze młodyś jest, że to, tamto i sramto...
to wiem, ze to nie JA, tylko choroba puka do mych drzwi

nie ma czegoś takiego, jak jesteś w pierwszej drugiej czy 10 fazie choroby alkoholowej - JESTEŚ, po prostu jesteś i tego nigdy nie zmienisz.
nie trzeba się szarpać z tym, tylko to ZAAKCEPTOWAĆ, nic więcej.
po akceptacji, zmienia się swoje życie

czy Tobie przeszkadza niepicie? czy Twojej chorobie coś przeszkadza? - pomyśl, zastanów się
miłego dnia :buzki:

stella_diver

No cóż... Osobiście wydaje mi się, że jestem. Bo nieuzależniony nie myśli tak jak ja, nie ma obsesji alkoholowej, nie śni mu się, że pije. To widać po mnie na co dzień. Dziewczyna mi mówi, że jak stoimy w sklepie, pożeram wzrokiem lodówki z piwem.

I taki problem głównie ostatnio, że brakuje mi jeszcze jakiegoś ostatecznego czynnika,który przeważyłby szalę. Widocznie nie zaakceptowałam tego do końca, i teraz odbija mi się echem tej nieakceptacji...

Przecież już przed sobą dawno to przyznałam. A jednak gdzieś w tyle głowy ciągle kołacze się myśl, że może oni wszyscy się mylą...

No i teraz jak patrzę na to , co napisałam, to mam jeszcze wyraźniejszy dowód.

Hmm... :evil:

Małgoś

Dla mnie też nie ma znaczenia czy jestem na początku czy po środku tej równi pochyłej. Fakt jest taki, że się na niej znalazłam... ale najważniejsze i najcenniejsze jest dla mnie to że już to wiem, i nie chcę brnąć w to dalej. Też miewam ślinotoki gdy widzę coś tam w sklepie, ale szybko stukam się w głowę.. po cholerę mi to! Co by mi dało kolejne zresetowanie?! Ale zaobserwowałam też kiedy takie myśli mnie nawiedzają, w jakich sytuacjach... bo jednak obserwacja siebie przynosi efekty.

szymon

smokooka

Małgoś, uzależniłaś się, czy wyhamowałaś tuż przed?

stella_diver

No tak, dzięki wam.
W sumie potrzebuje takiego dużego znaku STOP w głowie.

Muszę to sobie wszystko przemyśleć. Chociaż w zasadzie nie ma nad czym dumać. Po prostu dalej nie pić, w końcu ten głód też minie i będzie lżej.

szymon