Forum Wolnych od Alkoholu

pannamigotka

Bo pomocy tu nie znajdę, rozwiązania problemów też nie. Ale czuję, że muszę coś napisać.
Po ponad 5 latach bycia z alkoholikiem, po utracie... sama już nie wiem której z kolei pracy... nie mam już sił. Uwierzcie, że nie mam sił na nic. Gdyby nie córka, to rzuciłabym tym wszystkim...

Ciągła niepewność, ciągły strach. Jeszcze nie podpisał kolejnej umowy, a już zaczął pić, na razie spokojnie, ale wiem, że znów popłynie. W sierpniu zarezerwowane wczasy- a pieniędzy brak, pracy jak na razie też- zaczął coś, jest na próbę, ale jak zacznie pić, to nic z tego nie wyjdzie. Przed wszystkimi ukrywam, co się dzieje, nikt nic nie wie. Tzn wszyscy wiedzą, ale nie umiem o tym z nikim rozmawiać. Dziś mama zagadywała o niego, ale ucięłam rozmowę. Po ostatnim wybryku, kiedy zaczął pić, nie poszedł do pracy, wrócił po prawie 2 tygoniach- dostawałam tylko smsy- 'miałem 5,5 promila, zgarneli mnie', 'jestem w szpitalu'- odchodziłam od zmysłów. Córce nie wiedziałam co mówić, gdzie tata. Chodziłam jak śnięta, nie miałam sił wstać z łóżka, nie jadłam, nie piłam. Dzwoniłam po szpitalach psychiatrycznych (przed wyjściem powiedział, że jedzie do szpitala psychiatryczngo na leczenie, żebym mu dała kasę na bilet, nie dałam, chciałam podwieźć, wyszedł z domu, ale do żadnego szpitala nie dotarł, tzn w końcu trafił- podobno na odtrucie na 1 dzień, zgarnięty przez policjantów. Zanim wyszedł z domu, (dzień wcześniej)to wysyłał mi smsy, że się powiesi, w pracy ledwo dałam radę nie wybuchnąć płaczem, po pracy zamiast do przedszkola po córkę to do domu, on rozwalony śmierdzący na kanapie, obok wóda, śpi nieprzytomny, obok wisi szubienica, posprzątałam, poszłam do przedszkola, pojechałam z córką do mamy: 'a przyjechałyśmy taka ładna pogoda, to na ogródku posiedzimy'- to mówiłam,,a w środku rozpacz....

Pisze tak chaotycznie i niechronologicznie...
Ale nikomu o tym nie mówiłam i wyrzuciłam z siebie...

najgorsza jest niepewność jutra i moje myśli
moje myśli kiedy leży w pokoju obok pijany
charczy, chrapie, sapie
we mnie narasta obrzydzenie
i myślę... że mógłby tak się udusić... we śnie i moje życie by się zmieniło

jestem okropną osobą, sama mam do siebie obrzydzenie kiedy tak myślę, ale tak jest i żyję tak sobie od kilku lat z tymi myślami

schudłam, osłabłam, nie jestem tą samą osobą. Nie ma przyjaciół, wszyscy się odsunęłi... a może ja od nich?

nigdy nie bylam na żadnym leczeniu, za każdym razem jak zapija, to obiecuję sobie, że muszę, ale potem trzeźwieje i staje się tym dobrym człowiekiem, pomocnym, pracowitym, dobrym ojcem i zapominam staram się zapomnieć, a potem znów to samo i kręci się spirala

pewnie moich wypocin nikt nie czyta

może i dobrze, napisałam to dla siebie, musiałam to z siebie wyrzucić

Krzysztof 41

Cześć Panno

Powiem Ci tylko jedno, zabieraj dziecko, olej drania, i niech sobie radzi sam, zacznij żyć dla siebie i dziecka.
Przestań się martwić twoim M potrafi pić sam to niech sie sam sobą zajmie.

olga

witaj migotko, ja przeczytałam :pocieszacz:

fajnie, ze jesteś

Krzysztof 41

olga

Masz przed sobą drogę, bolesna na pewno, jak długą? bedzie to zależało tylko od Ciebie. Będzie to droga od zależności od alkoholika do pełnego uniezależnienia sie. Innej nie ma.

yuraa

witaj Panno Migotko

Żeglarz

Witaj Migotko

Sytuację masz trudną, ale nie beznadziejną. Chociaż Ty możesz to postrzegać w ten sposób.
Każdy z nas na tym forum ma lub miał podobną historię do Twojej.

Te myśli o swoim leczeniu, to są bardzo dobre i rozsądne myśli. Zrealizuj je. To jest najlepsze co możesz w tej chwili zrobić.
Jeżeli podejmiesz leczenie, za jakiś czas zobaczysz poprawę swojego życia. Odzyskasz nad swoim życiem kontrolę.

Co do Twoich myśli, którymi się brzydzisz, to są to jak najbardziej normalne myśli w sytuacji w której się znajdujesz. Bylebyś ich nie materializowała. Złość, która się w Tobie rodzi jest jak najbardziej naturalną emocją i jest uzasadniona. Nie jest zła, dopóki nie zaczniesz robić krzywdy osobie, która rodzi w Tobie złość.

Pozdrawiam Ciebie serdecznie,
Paweł - współuzależniony

czengaj

witaj migotko niejestes sama

szymon

pannamigotka

Dziękuję za każdy post, każdy coś wnosi, bo z nikim nie rozmawiam o moich problemach, każda rada cenna. Czytam jak na razie forum, wszystkie porady dla osób współuzależnionych. Chciałabym w końcu rozpocząć MOJĄ terapię, bo na rozpoczęcie jego chyba się nie doczekam.
Chciałabym poradzić sobie z agresją, z moimi myślami wobec niego- gdy jest pijany. Jest to agresja która tłumię w sobie, ale robię to już przecież od dawna. Nie wiem, czy nie przyjdzie kiedyś moment, że pęknę? Mój gniew jest spowodowany bezsilnością, że on wypił i ja już nic z tym nie zrobię, nie cofnę czasu. Na dzisiaj zaplanowaliśmy X (cokolwiek), ale z tego nici, bo jest pijany. Może na terapii ktoś mi pomoże rozładować napięcie, sam fakt, że z nikim o tym nie rozmawiam, potęguje stres. Na razie za dużo palę i łykam jakieś łagodne leki na uspokojenie, ale to nic nie daje. No i chudnę, mam już mocną niedowagę.
Może napiszę coś, jak pójdę na jakąś terapię, czuję, że to jest dobry ruch, będę sobie Was czytać.

yuraa

czytaj , czytaj jak najwiecej.
pomału zaczniesz rozumiec że jego picie jest jego problemem i nic nie możesz z tym zrobić.

szymon

piotr7

witaj pannomigotko

zajmij się sobą i trzymaj się

Dziubas

Witaj Migotko

Czytaj, czytaj i pisz.

Cytat:

Może napiszę coś, jak pójdę na jakąś terapię

Niezależnie od tego.
Pozdrawiam ,
Sławek alkoholik.

wampirzyca

Witaj

myslę że najlepiej odciąć go od wszystkiego........od pieniędzy....jedzenia.....nie sprzątać po nim....nie pomagać....zająść się sobą....

piszę to chociaż jestem po drugiej stronie.....ale twój post mnie wzruszył...autentycznie bardzo mi ciebie żal....on pić przestanie tylko jak sam będzie tego chciał....i jak osiągnie swoje dno........jak będziesz mu pomagała to nigdy z tym nie skończy...................musi mocno zaryć łbem o ziemię!!!!!!

wczasy!!! kobitko ....zmarnuje ci ten czas kiedy powinnaś wypocząć....jedz sama z dzieckiem ....albo pieniążki schowaj na gorsze czasy.....