Forum Wolnych od Alkoholu

Ksenia34

No a jak odroznic glod od depresji.Mi terapeutka powiedziala ze mam depresje,i aby wyleczyc sie z alkoholizmu najpierw musze wyleczyc sie z depresjii

,wyslala mnie do lekarza,ktory wie ze mam problem alkoholowy i przepisal mi prozit,leza sobie w szafce od kilku dni,a ja sie boje je wziac.Bo boje sie jeszcze uzaleznie sie od tego.I nie wiem co mam robic.fakt ostatnio jest ciezko,ale kiedy mi nie bylo.I nie wiem co mam zrobic.

Wiedźma

Ja słyszałam coś wręcz przeciwnego - że żadnej choroby duszy nie da sie wyleczyć
nie uporawszy się wcześniej z uzależnieniem.
Trudno sie z tym nie zgodzić, zwłaszcza jeśli mówimy o alkoholizmie czynnym.
No bo jakże by to miało być? - chory na depresje popijałby prochy wódką? :shock:

Myślę, że jednak nie o takiej sytuacji mówiła Twoja terapeutka,
ale o pierwszeństwie terapii psychiatrycznej przed antyalkoholową.
Co do tego też nie bardzo bym sie zgodziła, bo przecież w uzależnienie -
nawet jeszcze długo po zaprzestaniu picia - są nieodłącznie wpisane stany depresyjne,
które bardzo trudno odróżnić od prawdziwej depresji,
a zwykle (poza skrajnymi przypadkami) nie wymagają leków antydepresyjnych,
a jedynie metod psychoterapeutycznych.
Taki pacjent może być zupełnie niepotrzebnie faszerowany psychotropami,
co oczywiście grozi uzależnieniem od nich, co u alkoholików jest niemal efektem bankowym!

Tak było w moim przypadku. Doktor wiedząc, że jestem uzależniona,
przepisywał mi leki antydepresyjne i nasenne.
Najpierw pomagały mi one na moje fatalne stany wewnętrzne i na bezsenne noce,
później dawały mi przyjemny luzik, później fazę zastępującą działanie alkoholu.
Nie piłam przez 2 lata wspierając się prochami.
Doktor był na bieżąco informowany czym są dla mnie te leki.
Nawet gdy mu powiedziałam o fazie i o tym, że coraz większą frajdę mi to sprawia,
on był zdania, że to i tak mniejsze zło, bo dzięki temu nie piję.
A gdy już dotarło do mnie, że wpadłam w leki i pobiegłam do niego w panice,
on spokojnie wypisał mi receptę na inny lek mający złagodzić skutki odstawienia tamtych
i zainkasował gotówkę za kolejną wizytę. Ostatnią moją wizytę u tego pana.
Wtedy jeszcze wróciłam do picia, a z leków zrezygnować już nie potrafiłam.
Oj, wtedy to dopiero była jazda. Brrr! :evil:

Pytasz Kseniu, jak odróżnić głód od depresji...? Nie wiem :oops:

Niektóre objawy głodu przypominają stany depresyjne (ale tylko niektóre).
Wiem natomiast, że od jakiegoś czasu (nie piję 2 lata i 9 miesięcy) przestały mnie dopadać deprechy,
a zasypiam gdy tylko przyłożę głowę do poduszki.
Świadczy to o tym, że nie miałam ci ja żadnej depresji, tylko skutki wieloletniego picia to były.
Nie wiem jak mają inni. Ja mam właśnie tak.
Nie wiem jak masz Ty, ale może faktycznie dobrze się zastanów, zanim sięgniesz ręką do tej szafki

Ksenia34

Mialam taka nadzieje,ze ty mi odpiszesz.Jestem straszna panikara i poprostu boje sie je wziac,tym bardziej jak poczytalam sobie o skutkach ubocznych,i naprawde sie zastanawiam,chociaz chyba juz wiem co zrobie.Pale wlasnie w kominku to je wrzuce i bede miala z glowy.

utopia

Wiedźma

Ate

Ksenia, najczesciej depresja jest wynikiemalkoholizmu, jesli dajesz rade bez lekow, nie bralabym

I kto to mowi

Ksenia34

Nie pije juz 3 miesiace,terapie dopiero co zaczelam.A leki maja nazwe Prozit 20mg fluoextine.Lekarz twierdzi ze nie uzalezniaja i stosuje sie je u alkoholikow.tylko ze zaczelam sie zastanawiac,po przeczytaniu ulotki.jesli nie uzalezniaja to dlaczego trzeba je stopniowo zmniejszac.I wiem ze depresja moze byc ,a wrecz jest spowodowana alkoholizmem,tylko ze ja tak sie czuje caly czas.Nie chce mi sie nic,najlepiej jakby mnie nie bylo,nawet ostatnio mysle aby wyjechac na kilka tyg i zostawic dzieci z mezem.to nie jest normalne.No ale z drugiej strony,zaczelam terapie,i moze jednak cos sie zmieni.Juto pojade do lekarza i pogadam jeszcze raz.Chce poprostu sie upewnic,ze zrozumiala mnie dobrze.

A co do tematu ,to ja na glod wlaczam sobie film"Wszyscy jestesmy Chrystusami"i mnie pomaga.No i oczywiscie lody i czekolada.

Wiedźma

Ksenia34

Nie az tak zle ze mna nie jest.stracilam jakas calkowita wole zycia.Nie patrze w sufit ale ostatnio czesto wlasnie nic nie robie.W ogole nie dbam o dzieci,o siebie jakos tak mniej.caly czs chodze jakas taka senna,albo za nerwowa.Mam jakies takie dziwne leki,nie moge spac albo za dlugo spie,nie chce mi sie z lozka wychodzic.Wtedy nawet dzieci do szkoly nie zawoze.Juz sama nie wiem.

rufio

Wiedźma

Ksenia, bierz sobie komplet witamin i minerałów,
coś ziołowego na koncentrację i za jakiś czas będzie lepiej.
Sprawiaj sobie jakieś drobne przyjemności, rób to co lubisz robić, a nie tylko to co musisz.
Są różne metody relaksu, jakieś medytacje, ćwiczenia oddechowe.
Mi kiedyś bardzo dobrze robiło Tai Chi - próbowałaś? Może joga? Może jakiś sport albo taniec?
To wszystko pomaga odzyskać wewnętrzną równowagę i harmonię.
Zainteresuj się, poczytaj, wybierz to, co poczujesz, że jest dla Ciebie.
Nie warto sie pakować w prochy, jeśli nie jest to absolutnie niezbędne.

utopia

taki ósmy

Wiedźma

Oj Mario! Jak ja kocham to Twoje przemądrzanki! :wysmiewacz:

taki ósmy