Forum Wolnych od Alkoholu

Jo-asia

Od prawie dwóch miesięcy jestem na Forum.
Czuje potrzebę, stworzenia własnego wątku - mam nadzieje, że moderacja nie ma nic przeciwko temu

Minęło już 7 miesięcy jak nie piję.
Ukończyłam terapię zamkniętą w Rybniku, teraz kontynuuję pogłębioną, mam też indywidualną, chodzę na mityngi.
Myślę, że dzięki temu rośnie moja świadomość choroby i łatwiej rozpoznaję jej objawy.

Świadomość ta, jest mi strasznie pomocna - nie pozwala na "nakręcanie się". Dzięki niej radzę sobie z wyzwalaczami zewnętrznymi.

Świadomość ta, jest jeszcze za mała

aby radzić sobie z wyzwalaczami wewnętrznymi.
I właśnie o tym, chciałbym aby był ten wątek.

Dzisiaj rozpoczynam drogę, w samo poznawaniu...
Chętnie poznam Wasze historie

Tyle wstępu

Od czego chcę zacząć?
od kobiet - dlaczego?
bo traktuje je inaczej niż mężczyzn - a to dlaczego?
:bezradny:

i tego właśnie chcę się dowiedzieć.

pterodaktyll

smokooka

Ptero, ale Asia nie napisała że gorzej, tylko inaczej... może nawet lepiej?
Ja mam tak, że wolę facetów, lepiej się z nimi dogaduję, inaczej o nich myślę. A z kobietami uczę się żyć wciąż od nowa.

Jo-asia

grzesiek

pannaJot

Ja też lepiej dogaduję się z facetami. Odkąd pamiętam tak było. Latałam z chłopakami po drzewach zamiast bawic się lalkami na kocyku pod blokiem

. Teraz juz wiem dlaczego tak było i jest dalej. Duzo lepiej rozumiałam się z ojcem niz mamą. Chyba do tej pory czasami traktuje kobiety jak takie "delikatne księżniczki" jak moja mamę. Ale pracuję nad tym

Z mężczyznami romawia mi sie inaczej. Bardziej bezpośrednio. Bez owijania w bawełnę. I tak lubię...

Joasiu nie wiem właściwie kiedy uznałam sie za alkoholiczkę. W duchu pewnie jak zadzwoniłam do ośrodka umówić się z terapeutą. Długa jednak droga była przede mną... Zanim nauczyłam się mówić Asia-alkoholiczka kilka miesięcy mówiłam, że jestem uzależniona od alkoholu. Jakoś "ładniej " mi brzmiało. Potem pojawiła się ta alkoholiczka i rozumowe uznanie się za alko. Uznanie bezsilności wobec alkoholu na rozum. Uznałam i poczułam ze jestem bezsilna wobec alkoholu dopiero po zapiciu. Teraz juz nie mam problemu z tożsamością...

Małgoś

Jo-asia

Małgoś

OSSA

Jo-asia

Małgoś

Jo-asia

Małgoś

Jo-asia, Widzę, że jesteśmy bardzo podobne....
Mój ojciec był alkoholikiem, ale przede wszystkim ekstra facetem. Choroba zabierała go powoli, ale bezwzględnie a ja kochałam go nawet zasikanego. Wiem, że były braki gdy stracił kasę, ale potrafił ją zarobić zawsze. Mama długo nie pracowała bo tak naprawdę nie musiała. Poszła do pracy gdy byliśmy z bratem już odchowani. wiem, że gdyby ojciec nie pił wszystko w tej rodzinie ułożyło by się inaczej. Ale wiem też że nie tylko alkohol ojca był problemem, czyli nie tylko jego problemy. Bo np moja mama też wnosiła swoje, lubiła być pierwsza, najlepsza, najmądrzejsza i wykorzystywała swoją władzę.
Pochowałam rodziców tego samego dnia. Mama umarła na raka a ojciec dostał ataku serca 3 dni po śmierci mamy. Wiem, że umarł bo pił i nie dbał o siebie. Ale widziałam jak bardzo kochał mamę, jak dbał o każdy jej kaprys, jakie pyszności dla niej gotował, piekł ciasta, robił rolady biszkoptowe. Dla mnie ojciec był guru.
Po śmierci omal oczu nie wydrapałam bratu bo źle o ojcu się wyrażał, nie odzywałam się do brata ponad rok!

Jo-asia