Forum Wolnych od Alkoholu

[Marta]

Witam wszystkich
Mam na imię Marta i jestem DDA. Przykro mi rozpoczynać ten wątek akurat w Dniu Matki, ale moim problemem jest właśnie mama.
Czytam te wszystkie mądre rady, rozmawiam z lekarzami, zamierzam zapisać się do grupy wsparcia dla rodzin alkoholików i naprawdę jestem świadoma konsekwencji współuzależnienia. Teoretycznie wiem co robić i chyba to mnie jeszcze trzyma przy zdrowych zmysłach.
Moja mama pije, z pewnymi przerwami od 12 lat. Przez pewien czas uczęszczała na mityngi AA, ale bez większych rezultatów. Tak źle jak jest teraz jeszcze chyba nie było, tym bardziej, że do tego wszystkiego mama od kilku lat walczy z chorobę wieńcową.
Nie jestem w stanie namówić jej na leczenie i już nawet nie chodzi mi o leczenie zamknięte, ale chociaż na uczestnictwo w terapii. Ze względów finansowych nie mogę się wyprowadzić, chociaż ta opcja wydaje mi się najlepsza. Najgorsza w tym wszystkim jest jej choroba. Nawet nie wiem, czy mogę wezwać pogotowie do pijanego, bo nie jestem w stanie stwierdzić, czy atak, który przechodzi jest związany z sercem, czy zatruciem alkoholem.
To moja pierwsza wizyta na tym forum. Nie czytałam wszystkich wątków i mam nadzieję, ze nie powielam czyjegoś problemu. Przeraża mnie jak wiele osób dotkniętych jest podobnym problemem i w sumie jak niewiele możemy zrobić poza solidarnością.

[Flandria]

Witaj Martusiu

[Jagna]

Witaj Marto Czuj się tutaj dobrze. Jest wśród nas wiele osób z podobnymi problemami.


Pogotowie w razie utraty przytomności, ataku...zawsze możesz wezwać, i to oni już zdecydują czy mama nadaje się do leczenia szpitalnego czy tez trafi na detoks.
Działaj i nie bój się wzywać pogotowia czy policji. Alkoholika, bliskiego należy traktować tak zwaną twardą miłością. O czym pewnie poczytasz u nas we wcześniejszych wątkach.
Pozdrawiam Cię

[Marta]

Dziękuję
Chociaż mam nadzieję, że nie będę musiała tej wiedzy wprowadzać w życie.

[Wiedźma]

Cześć Marto.
Jestem alkoholiczką, matką dorosłej już dziś córki.
Piłam przez całe jej dzieciństwo i młodość, i żadna siła nie była w stanie zmusić mnie do zaprzestania.
I nie wynikało to z mojej złej woli, ja po prostu nie mogłam przestać!
Wiem, że przysparzałam mojej córce wielu cierpień,
choć wtedy nie bardzo zdawałam sobie z tego sprawę,
albo może raczej nie chciałam tego dostrzegać, bo tak mi było wygodniej.
Wcale to nie znaczy, że nie kochałam swojej córki. Kocham ją nade wszystko na świecie i wtedy też tak było,
jednak uzależnienie jest silniejsze od miłości, od poczucia obowiązku, od uczciwości, od strachu...

Twoja mama, Marto, napewno też Cię kocha... Lecz nie możesz liczyć na to, że z miłości do Ciebie przestanie pić.
Alkoholik zwykle przestaje pić dopiero wówczas, gdy sam bardzo mocno tego zapragnie.
Często następuje to dopiero wtedy, gdy wszystko już straci, gdy wszyscy sie od niego odwrócą...
A niekiedy nawet to nie jest w stanie nakłonić go do zaprzestania picia.
Trudno więc by mi było szafować radami, abyś zostawiła mamę samą sobie,
choć właśnie to jest często zalecane na terapiach dla rodzin alkoholików.
Tym niemniej uważam, że pójście na taką terapię jest dobrym pomysłem,
bo dowiedziałabyś się tam sporo na temat uzależnienia, oraz nauczyłabyś się jak postępować z mamą
(tymczasem przeczytaj sobie to: Co zrobić, żeby on nie pił?),
a co najważniejsze - nauczyłabyś się jak zadbać o siebie,
co wbrew pozorom jest bardzo ważne w pomocy alkoholikowi.

[stiff]

Witaj Marta...

[Bebetka]

Cześć Marta

[Marta]

Witaj stiff
Dziękuję Wiedźmo, rozumiem rzeczy, o których piszesz i jestem ich świadoma. Może tylko czasami trudno o nich pamiętać. Chyba rzeczywiście źle robiłam zwlekając z terapią, ale cieszę się, że mogę porozmawiać z Wami

[yuraa]

hej Marto

[sabatka]

hej

[Jacek]

cześć Martusiu

[Ate]

witaj Marta

[Beniamin]

Cześć

[Klara]

Witaj Marto!
Kiedyś skopiowałam tu tekst który otworzył mi oczy i uświadomił błędy jakie popełniałam w stosunku do mojego męża. Ponieważ mechanizmy rządzące tą chorobą są podobne u wszystkich których dotknęła, proponuję Ci przeczytanie mimo że jak na net, jest tego sporo: http://komudzwonia.pl/viewtopic.php?t=397
Nie zniechęcaj się wstępem. Reszta jest sensowna

[sunny]

Witaj Marta. Doskonale rozumiem co czujesz. Ja też jestem DDA tylko że ja jestem na innym etapie swojej drogi. Z własnych doświadczeń mogę Ci tylko doradzić żebyś walczyła o swoją Mamę, ale też nie zapominała o sobie. Twoja dusza, Twoje uczucia są bardzo ważne. Pozdrawiam i trzymam kciuki.