Forum Wolnych od Alkoholu

Gosiek · Małomówny Dołączyła: 09 Maj 2012 Posty: 26

Witam jeszcze raz i dziękuję za mile powitanie w przywitalni.
Postanowiłam dołączyć do braci Dekadencji i napisać co nie co o swojej drodze ku trzeźwości.
Nie piję od kwietnia 2012.
Jak zaczęłam pić ? - a normalnie - najpierw studia i imprezowanie, piłam dosyć mocno, ale nie byłam uzależniona.
Potem po kilku latach i urodzeniu dzieci wieczory nie wiadomo dlaczego zaczęły wyglądać bardzo podobnie, ja + butelka wina + telewizor.
Na początku to były 2-3 wieczory w tygodniu i 2 lampki wina na wieczór. Pod koniec to już było 5 wieczorów w tygodniu i za każdym razem cała butelka.
Wypijałam więc 20 butelek (!) wina miesięcznie i miałam minimum 20 megakaców rano.
Przestraszyłam sie mocno jak pewnego weekendu mąż wyjechał z dziećmi, a ja jak zwykle wieczór zamierzałam spędzić w gronie butelki, ale nie doczekałam wieczoru i zaczęłam pić już o 13 tej. Przyszła mi do głowy myśl, że to calkiem fajnie i moglabym tak codziennie. Przetraszyłam się bardzo, że moje życie może być zminimalizowane do butelki i następnego dnia bylam na spotkaniu AA, a w ciągu kolejnego tygodnia zostałam zdiagnozowana jako alkoholiczka. Dodatkowo zauważyłam, że mam bardzo silne stany depresyjne po spożyciu alkoholu i bałam się, że jak tak dalej pójdzie to moja motywacja do życia spadnie do zera...
Po zaprzestaniu picia było mi dosyć ciężko, godziny wlekły się i pierwszy tydzień dłużył się w nieskończoność. Potem coraz lepiej, miesiąc miodowy w najlepsze.
W domu nie spożywa się alkoholu, nie ma wina (jakieś whisky prezentowe stoją, ale tego nie wyrzuciłam). Mąż jak wróci po piwie to śpi w innym pokoju. Mam dosyć komfortową sytuację.
Niestety uczucie euforii po miesiącu miodowym minęło. Przychodzą gorsze chwile i załamania. Coraz częściej myślę, że może to wszystko bez sensu, że łatwiej mi było pijąc...
Liczę na to, że to minie. Chodzę do psycholog 1 x tydzień i to mi dużo daje, czasami uczęszczam na grupę kobiecą AA.
Wydawało mi się, że sam fakt niepicia wystarczy, aby mój mętlik w głowie był bardziej do ogarnięcia i żebym odczuwała spokój, a mam wrażenie, że niestety im dalej tym więcej emocji we mnie narasta: ostatnio strasznie się wkurzylam tym, że moja koleżanka opowiadała jak to jest jej fajnie po 40 tce, ile ma energii i ile jej się rzeczy chce robić - a mnie jakby szlak trafił - bo ja czuję się jak wypompowany balonik - beż życia, bez pracy, bez marzeń, bez planów i bez celu. I najgorsze wydaje mi się, że tak już zostanie.
I tu moja chora głowa podpowiada - no jak Ci tak do d..y, to może chociaż weselej byłoby przy winie.
Z plusów, które wszyscy zauważają to to, że udało mi się schudnąć kilkanaście kilogramów - i to wiem na 100%, że bez odstawienia alkoholu nie byłabym w stanie tego osiągnąć.
Postanowiłam pisać u was taki niby-dziennik - zeszytu uczyć nie udało mi się prowadzić, dlatego te wpisy będę trochę tak traktować. Ups, pierwszy post za mną, Pozdrawiam,

plusio

ja tez jestem bez zycia, bez pracy, bez niczego. Ty masz rodzine, ja nawet tego sie nie dorobilem. I tak zostanie, bo niby co ma sie zmienic? wiec nie licz, ze cos sie zmieni, licz na siebie.

Gosiek · Małomówny Dołączyła: 09 Maj 2012 Posty: 26

Cytat:

licz na siebie

I z tym mialam zawsze najwiekszy problem - za malo wierze w swoje możliwości, sama dla siebie jestem najsurowszym krytykiem. Chcę to zmienić, nie wiem jeszcze jak.

plusio

ja nawet mozliwosci nie mam, a chcialbym w co wierzyc.

Enja

plusio

Terapia tez nic nie daje.
Ja wlasnie koncze i chyba jestem gorszy niz przed.

Enja

Gosiek · Małomówny Dołączyła: 09 Maj 2012 Posty: 26

Cytat:

Przede wszystkim terapia. Indywidualna i grupowa. Co to za psycholog? Czy to specjalista od uzależnień?

Witaj Aniu
Tak, to specjalistka od uzależnien. Jest bardzo dobra.
Jezeli chodzi o terapię grupową to zasugerowała DDA - ale później bo powiedziala, że teraz mechanizmy choroby mogłyby przeszkadzać w terapii

smokooka

kj100pn

Plusiu dorobiłeś się chyba depresji i sama terapia nic ci nie da, potrzebujesz szerszej pomocy.

smokooka

Cześć Gosia

Fajnie, że tu jesteś i że już nas trochę znasz

Ja jestem Agnieszka, alkoholiczka, współuzależniona i dda.
Myślałaś o zwiększeniu ilości spotkań z terapeutką, albo częstszym uczestnictwie w mitingach w tym trudniejszym okresie? Dlaczego tylko kobiece?

Enja

Gosiek · Małomówny Dołączyła: 09 Maj 2012 Posty: 26

Enja

Gosiek · Małomówny Dołączyła: 09 Maj 2012 Posty: 26

Wiem, że bezpłatna to nie gorsza. I nie o to chodzi. Zaproponowano mi terapię zamkniętą, albo dochodzącą 3 miesiące od 8-16. Ale ja sobie tego nie wyobrażam, żeby być codziennie - od lat prowadzilam własną działalność i teraz jeszcze ją zakańczam. Czasami muszę odwiedzić księgową. Czasami wyjechać do innego miasta.
Oprócz tego jak zobaczyłam w przychodni gdzie mnie skierowano kilku mężczyzn zakwalifikowanych na terapię, to wyglądali jak wyjęci z celi - tatuaże atramentem itp. Przeraziło mnie to i nie wyobrażałam sobie tego. Pomyślę nad grupową jako uzupełnienie terapii