Forum Wolnych od Alkoholu

olga

sprawa działki mi sie przypomniała.....

Tajga

http://prawo.rp.pl/artyku...go-dlugow-.html

olga

dzięki Tajgo, poczytam :buzki:

Halloween

Scarlet O'Hara

Olgo pozwolę się wtrącić do tematu.
Ja poczekałabym aż dziecko ochłonie.Pozwoliłabym się wypłakać bo w końcu nie jesteśmy w stanie ochronić swoich dzieci przed przykrymi sytuacjami zresztą to nie jest wcale wskazane .
Pozwoliłabym jej samej podjąć decyzję.Powiedziałabym jej ,żeby zrobiła tak jak czuje i uważa a z dziadziusiem bym sobie porozmawiała by nie manipulował dzieckiem.
pozdrawiam

pietruszka

Kilka lat temu zmarł brat mojej mamy. Pod koniec życia był już tak niesprawny, że nie podnosił się z łóżka. Mieszkał ze swoją konkubiną w strasznych warunkach, ale w sumie przepił swoje życie. Poprzednią rodzinę porzucił, dziećmi się nie interesował, a i dzieci nie chciały go znać (co mnie akurat nie dziwi, bo każdy kontakt z nim kończył się wymuszaniem pieniędzy, jakimiś szantażami w tym celu, itd. Właściwie, to nawet nie wiem, czy moja mama utrzymywałaby kontakt z bratem, gdyby nie mój ojciec, który nie dość, ze swojego czasu pomógł mu załatwić rentę, to i tak z dwa razy do roku zawoził mu z mamą paczki, a i pewnie wpierał go finansowo (jego sprawa),

W każdym razie, jak wuj zmarł, ojciec pojechał do jego córek, i nie mógł się nadziwić, ze nie chciały nawet pójść na pogrzeb, bo "przecież to jednak ojciec". I na nic nie zdały się tłumaczenia z mojej strony, że to ich sprawa, że nie wie do końca, jakie krzywdy były pomiędzy nimi. Mój ojciec jest niewolnikiem wdrukowanych przez społeczeństwo zasad: "szanuj ojca swego i matkę swoją", "rodzina najważniejsza", "rodzicom należy się szacunek, bez względu na okoliczności". Jemu akurat kierowanie się tymi zasadami w życiu nie zaszkodziło i trudno mu zobaczyć jakąś inną rzeczywistość.

Inna kwestia, że i do mnie późno dotarło, jak bardzo takie tzw. prawdy społeczne mogą być szkodliwe dla mnie, jako jednostki. Mam świadomość, że większość takich przekonań powstało by społeczność jako grupa wspólnie działa i funkcjonowała jak trybiki w dobrze naoliwionej maszynie. Stąd taka ilość przekonań, wierzeń, stereotypów tak głęboko zakorzenionych w naszych głowach. Bo to porządkowało świat lepiej niż pisane prawo. Wewnętrzne przymusy określonych zachowań, "dla dobra społecznego".

Bo zobaczcie chociaż, o ile bardziej działa taki wewnętrzny przymus opieki nad rodzicami, niż nawet wynikający z przepisów prawa jakiś obowiązek alimentacyjny. Ile pokrzywdzonych dzieci pomimo wszystko pomaga swoim starym rodzicom. którzy bazują na tych społecznych zasadach, ze im się należy od dzieci, że dzieci powinny być wdzięczne i odpłacać za swoje wychowanie....

Tylko to, co dla grupy rodzinnej, gromady, gminy, państwa, czy społeczności mniejszej czy większej jest pożądanym zachowaniem (państwo, gmina nie musi brać na barki zapewnienia dachu i wyżywienia takim często bezproduktywnym przez całe życie rodzicom) o tyle z punktu widzenia jednostki może być dla niej toksyczne. Grupie nie w smak, gdy jednostka wyłamuje się z utwierdzonego przez lata schematu. Bo dla tej grupy to bunt jednostki, która chce inaczej niż reszta i grupy nie obchodzi, ze jednostka ma swoje racje. Grupa nie lubi wyjątków, bo to grozi jej spójności.

Dzisiaj wiem, że niekoniecznie to co dobre dla grupy, stada - niekoniecznie jest dobre dla mnie, w mojej osobistej sytuacji. I jak słyszę wszelkie "muszę, powinnam, trzeba, należy" to pilnie nadstawiam ucha, czy ten zewnętrzny nakaz mi nie szkodzi. Jeśli jest on zgodny z moim system wartości to łatwo zamienię go na chcę. Jeśli gdzieś pod tym czai się poczucie winny, coś nieprzyjemnego - to wiem, że warto się pochylić nad tym, czy to aby mi nie zaszkodzi.

olga

Moja córcia chodzi na terapię DDA i to nawet chętnie, ale ostatnio jest coraz bardziej rozbita, mówi, że źle się czuje. Wczoraj zapytałam mnie czy może dzisiaj i jutro nie iść do szkoły bo musi odpocząć. A tu matura za pasem.....

Może poradzić jej żeby dała sobie spokój na razie z tą terapią? :mysli:

Enja