Forum Wolnych od Alkoholu

[Feniks]

Cześć. Jeszcze raz dzięki Wszystkim za powitanie. Dzisiaj postanowiłem podzielić się problemem, który ostatnio zaczyna dominować, w moim przekonaniu, moje życie. Przepraszam, ale się trochę rozpiszę.
Nie piję ponad dwa lata. Po kolejnym pijackim wybryku i doznanym wypadku, w czasie trzymiesięcznego pobytu w szpitalu z połamaną czaszką, doszedłem do wniosku, że muszę coś ze sobą zrobić. Podjąłem leczenie w szpitalu, przeszedłem cały cykl, ostatnio wróciłem do terapeuty i do spotkań indywidualnych. Od prawie dekady znam swoją żonę, ożeniłem się dopiero niedawno. Odkąd przestałem pić, zauważałem, że z czasem zaczęliśmy się od siebie oddalać. Żona pije okazjonalnie kieliszek wina. Nie jestem kompetentny ale uważam, że jest DDA. Sugerowałem jej jakieś terapie itd. ale nigdy nachalnie ponieważ wiem, że każdy sam musi dojść do różnych rzeczy. Na pewno nie zamieniłem się w moralizatora. "Odległość" między nami się zwiększała, z czasem żona w całości poświęciła się swojej pasji. Widywaliśmy się jedynie wieczorami. Ona zmęczona, ja ożywiony do rozmowy i wspólnych zajęć. Dwa bieguny. Dodatkowo, chyba przez nadmiar "obowiązków" jakie nakładała na nią rodzina, stała się bardzo nerwowa. Rozpoczęły się kłótnie w których wykrzykiwała różne rzeczy, na cały budynek, również o mojej przeszłości. Zazwyczaj po takich awanturach trzaskała drzwiami i wracała do mamy. Zawsze to ja wykonywałem pierwszy telefon, prosiłem itd, i mam wrażenie, że gdyby nie to to już dawno by nas nie było. Po ostatniej kłótni, napadzie jej szału bo nie wiem jak to określić, coś we mnie pękło. Zacząłem czuć jakiś taki wstręt do wszystkiego, do niej, do siebie, do rodziny, która stara się mnie wspierać, ale nie potrafi. Żony nie ma już przeszło miesiąc. Postanowiłem dalej żyć. Ponieważ straciłem prawie wszystkich przyjaciół przez ostatnie lata, postanowiłem kogoś poznać. Jest grupka znajomych, z którymi planujemy robić wypady w góry. Wśród nich jest też dziewczyna, która ostatnio wydała mi się jakoś bliższa, choć znam ją tylko 2 miesiące. I tu kolejny problem. Zaczynam tracić kontrolę nad swoimi emocjami i uczuciami. Ona zna moją sytuację. Ostatnio czuję, że zaczyna mnie chyba nawet na dystans trzymać, ale jakoś siedzi mi w głowie i nie może wyjść. Nie wiem co mam robić. Dnie spędzam sam w domu. Pracuję w domu więc wychodzę tylko po zakupy. Masakra. Przełamałem się i spotkałem się ze znajomymi na imprezie na zakończenie sezonu. Zależało mi na tej imprezie tylko dlatego, że ona tam miała być. Uzbrojony w soczki pojechałem. Tak jak myślałem, typowa impreza z alkoholem to była. Do pewnego momentu normalnie i fajnie mi się z ludźmi rozmawiało, ale potem jak każdy był pijany, powiązały się mniejsze grupki i zostałem sam. Pojawiły się głody, chęć "dopasowania się" do towarzystwa. Zwyciężyłem i ewakuowałem się do domu. Dosłownie. Dostrzegłem kolejny problem. Że mogę mieć ogromne problemy z nawiązywanie i przede wszystkim utrzymywaniem nowych relacji z ludźmi, na których w jakikolwiek sposób mi zależy. Trochę wstyd, ale czuję się samotny. Depresja dopada. Wróciłem do palenia tytoniu, który odstawiłem razem z alkoholem. Nie wiem co mam dalej robić. Powracają wspomnienia o żonie, pojawiają się myśli o koleżance i przekonanie że jestem jakimś odmieńcem. Co się ze mną dzieje? Co mam robić? Wszystko zmierza do zapicia. Nie wiem czy walczyć o związek, z jednej strony mi go brakuje, z drugiej mam coraz większą świadomość że jak wrócę to będę miał prze......! Doradzicie coś? Dziękuję.

[plusio]

ale masz problem, wyruhaj kolezanke i tyle

[plusio]

ja ci men szczerze zazdroszcze, ze zyjesz. Auto pewnie tez masz.

[endriu]

iść na miting AA
chodzić nawet codziennie

[szymon]

[yuraa]

plusio ostrzegam

[cool]

[Feniks]

[quote="szymon"]

[Feniks]

Cytat:

hej czytałem cię z zainteresowaniem , ważne że masz świadomość ,że jak wrócisz do picia to będzie nie dobrze ,a samotność na pewno nie pomaga może miting jakiś ,powrót do fajek to w pewien sposób zastępstwo alko.

No właśnie. Na terapii jeszcze otwarcie powiedziałem, że jak wrócę do fajek to będzie to sygnał ostrzegawczy. I tak się stało.

[Jo-asia]

[Feniks]

Nie mogę się coś przekonać do AA. Chociaż nigdy nie byłem. Na terapii zrobili nam jedne zajęcia z "wysłannikami" z AA. Bardziej mi przypominali jakiś świadków ..., czy innych nawiedzeńców, nie obrażając nikogo.

[Feniks]

Kurczę, to forum naprawdę żyje Czuję się jak na czacie

[Jo-asia]

[Feniks]

[Jo-asia]