Forum Wolnych od Alkoholu

[pterodaktyll]

[Dziubas]

[staaw]

Jak się kroczy spokojnie wśród zgiełku, to czas wolniej płynie i doba dłuższą się zdaje...

[jolkajolka]

[staaw]

[pterodaktyll]

[rybenka1]

[Gosiek]

Chodzę na terapie indywidualna 1 x tydzień. Ostatnio wydawało mi się, że jest coraz mniej "odkrywcza" no i doczekałam się przełomu. Terapeutka wyciągnęła z mojej opowieści kilkakrotnie powtarzające się słowo strach. I zaczęłam analizować, że po odstawieniu alkoholu powoli zaczęłam nakręcać się strachem. Wystarczy jakaś głupota - usłyszana wiadomość w tv - a ja w głowie zaczynam kręcić horror. Doszłam do wniosku, że ja "piję" strasząc się.
Potrzebuję huśtawki emocji (wciąż) i funduję je sobie. Trochę niefajne jest to, że nie potrafię polubić tego "nudnego" życia i wciąż potrzebuję silnych emocji. Zastanawiam się, na ile moje połączenie alkoholika i DDA wzmacnia takie klimaty. Od 2-3 dni staram się kontrolować emocje - szczególnie zwracając uwagę na stany lękowe, wewnętrzny dialog i straszenie się.
Zastanawiam się jak dużo będę potrzebowała czasu do tego, aby życie bez alkoholu stało się na tyle atrakcyjne bym nie potrzebowała wzlotów w postaci strachów.
mam nadzieję, że wypowiedziałam się jasno.

[Gosiek]

Przeglądając forum znalazłam odnośnik do blogu flandry (DDA) i znalazłam tam taki wpis pod tematem "W co się bawią DDA" - "Cały czas, nawet w czasie gdy bawiłam się z innymi dziećmi w “normalne” gry towarzyszyła mi inna zabawa, której reszta dzieci nie znała – była to zabawa w “czy coś strasznego się dzisiaj wydarzy?”. Zabawa polegała głównie na obserwowaniu czy przypadkiem tatuś nie wraca do domu chwiejnym krokiem, słuchaniu kroków na korytarzu itp. – nauczyłam się żyć w oczekiwaniu na powrót taty, bo wiele od tego zależało. Jako osoba dorosła bawiłam się w nią nadal, tyle, że “czymś strasznym” było wiele innych rzeczy – bałam się kryzysu ekonomicznego, trzęsienia ziemi, 3 wojny światowej, spadającego na dom samolotu i wielu innych czyhających przecież zewsząd zagrożeń."
To podsumowuje mnie w 100% - im więcej mam styczności z DDA tym bardziej widzę, że chyba mój alkoholizm wyrósł na podłożu DDA.
Ale podobno z zaburzeniami DDA można iść na terapie dopiero po około 2 latach od zaprzestania picia.

[yuraa]

[Gosiek]

Chodzę do AA - raz w tygodniu, ale nie zdecydowałam się na pełnienie służby. Wydaje mi się, że jestem jeszcze zbyt emocjonalnie niestabilna. Mam chyba dziwne wyobrażenie, że aby pełnić służbę należy:
- co najmniej kilka la nie pic,
- być wzorem w trzeźwieniu - mieć stabilne szczęśliwe życie
- być wzorem dla innych alkoholików
itp, itd...
Chyba próbuje sobie powiedzieć, że ja jestem jakimś szczególnym innym alkoholikiem. Bo "wzorem" w piciu też nie byłam - raczej w zaciszu domowym i wino tylko i nie klinowałam....

[yuraa]

[grzesiek]

[Gosiek]

Nie odzywałam się dawno, ale codziennie czytam wszystkie posty. Dosyć dużo się od stycznia u mnie zmieniło - poradziłam sobie ze stanami lękowymi i jestem uważna na mój codzienny stan emocjonalny. Potrafię wyłapać moment, w którym mam tendencje do nakręcania się jakimś zdarzeniem i zatrzymania się, aby zweryfikować na ile jest to normalne a na ile "pijane" myślenie.
Minął rok od kiedy nie piję i muszę się przyznać, że był to moment, w którym po raz pierwszy poczułam, że jestem zadowolona, że nie piję.
Przebiegłam bieg na 5 km - ja osoba, która miała kiedyś 2 z w-fu - i sprawiło mi to ogromną radość. Jestem systematyczna w ćwiczeniach - ja, która zawsze robiła wszystko w "zrywach" na ostatnią chwilę. W ciągu roku schudłam 15 kg i zmieniałam ubrania na 3 rozmiary mniejsze (radocha na zakupach jest mega, że można sobie pofolgować i wymienić całą garderobę, część najfajniejszych ubrań przerobiłam u krawcowej).
I tak na tej fali samozadowolenia poszłam z mężem na imprezę, na której wiedziałam, że będzie alkohol. Umówiłam się z nim, że jak tylko przestanę czuć się dobrze, to natychmiast wychodzę. I tak zrobiłam. Jak zauważyłam, że przestałam już rozmawiać z ludźmi, a zaczęłam tylko obserwować, co kto ma w kieliszkach i w jakim kolorze, to wyszłam.
Znajomi pomyśleli, że się obraziłam - trudno, nie chciałam kłamać i wymyślać dlaczego natychmiast wychodzę.
Ogłaszam BEZSILNOŚĆ wobec alkoholu. Wydawało mi się, że wyjście w takim momencie uchroni mnie przed skutkami przebywania przy alkoholu.
Co się stało? A mianowicie:
- po powrocie do domu ocknęłam się, że poszłam do spiżarni i zaczęłam oglądać butelki z alkoholem, które tam stały - przyglądałam się czy są otwarte, z którego roku jest akcyza. Robiłam to na autopilocie - zreflektowałam się po 2 minutach i przestraszyłam się, że trzymam je w dłoni, i że następnym razem opamiętam się dopiero po spożyciu.
- nie mogłam zasnąć - chyba do 2-giej w nocy
- rano obudziałam sie z potwornym bolem głowy, ktory pomimo tabletek nie ustępował.
- bylam nastawiona na konflikt, o byle głupotę ropoczelabym wojnę,
- powiedzialam o tym mężowi, że bardzo żle się czuję, żeby wyrzucił alkohol ze spiżarki, bo nie ręcze za swoje odruchy (podświadome) i żeby dal mi pobyć w samotności, bo mi tego potrzeba. To pomogło, ale znowu uzmysłowilo mi z jak potężnym wrogiem mam do czynienia.
Chyba przestanę się targować z chorobą. Jak ja świadomie podejmuję decyzję, że wychodzę bo mi przeszkadza alkohol, to już w mojej podświadomości są zgliszcza.
Nie mogę brać udziału w takich imprezach.
I tu mam problem - bo jeszcze nie wiem jak inaczej się bawić ze znajomymi. Miałam 15 rocznicę ślubu i chcieliśmy ją wyprawić - ale nasi znajomi raczej nie należą do abstynentów i zaproszenie ich na imprezę gdzie nie będzie alkoholu wywoła tylko wielkie zdziwienie i tysiąc pytań. Nie jestem gotowa na szczerość i tłumaczenie się, że jestem alkoholiczką, ale na kłamstwa i wymyślanie dlaczego nie ma alkoholu też nie.
Czuję, że chyba takie imprezy w gronie moich znajomych są już dla mnie niedostępne.

[wolny]

Odraza jest synonimem przywiązania , boisz sie alkoholu , nienawidzisz go , a tym samym jeszcze bardziej sie z nim związujesz , zaakceptuj ten związek chemiczny wreszcie, tak zwyczajnie,. jest to jest , mleko jest, benzyna jest i co rozwodzisz sie nad tym,. jest bo jest i co z tego że jest, wszystko co widzisz wokół siebie jest takie jak powinno być,. niczego nie należy zmieniać tylko zaakceptować,.. im więcej energii wkładasz w te walkę,. tym ona z jeszcze większym impetem wraca do ciebie !!!
Pozdro!!