Forum Wolnych od Alkoholu

[Słoneczko]

Chciałabym przypomnieć ten wątek, odgrzebałam go dziś

[Maciejka]

Agresja milczenia

Milczenie między ludźmi bywa czasem oznaką głębokich więzi i zrozumienia bez słów. Potrafi być piękne, twórcze i dawać niezwykłe poczucie bezpieczeństwa. Jednak nie zawsze! Bywa, że rani bardziej, niż słowa! Nie każde milczenie jest wynikiem nieśmiałości. Nie każde jest przejawem kultury osobistej, która nakazuje unikania rozmów na tematy zbyt drażliwe.

Jest taki rodzaj milczenia, który możemy nazwać agresywnym, bo celowo dezorientuje kogoś emocjonalnie. Jest ono torturą psychiczną, niezależnie od rodzaju znajomości między ludźmi.
Tę technikę karania i manipulacji człowiekiem, stosują zwykle osoby mające fałszywe mniemania na temat własnych praw i ujawniające brak szacunku dla siebie i drugiego. Dokonują zaocznego osądzenia innej osoby i pozbawiają ją prawa do obrony. Robią to z pełną premedytacją, aby poczuć przewagę. Z rozkoszą obserwują, jak ofiara wije się i stara o wyjaśnienia, wyraźnie dając znaki, że jest gotowa do ustępstw, wyjaśnienia przeszłości i przyszłości, albo usiłuje znieść z godnością niezrozumiałe odtrącenie.

Milczenie łamiące godność
Osoba odtącana milczeniem, nie mogąc się dowiedzieć o co chodzi, czuje się upodlana, bo pozbawiona elementarnego prawa do zrozumienia przyczyn i dalszych zamiarów, jakimi kieruje się milczący? Nie wie do końca, czym zawiniła?
Usiłując nawiązać szczery dialog, staje się z góry przegrana. Im bardziej prosi o informacje, tym bardziej czuje się pozbawiona szacunku, wzgardzona, zdezorientowana. W wyniku tego, łamana jest godność, poczucie wartości i blokowany sens starań. Niszczona jest nadzieja i zaufanie, a nawet wiara w uczciwość oraz sprawiedliwość.
Agresywne milczenie nie jest więc tylko zwykłym znakiem zerwania kontaktu. Można bowiem tego dokonać bez tortur dla drugiej osoby, wyjaśniając powody. Normalny człowiek nie ma problemu z przedstawieniem przyczyn przykrej decyzji. Stać go na szczerą rozmowę i wysłuchanie argumentów drugiej strony. Nie przesądza sprawy bez wyjaśnień i nie zrywa kontaktów dla kaprysu, bo ktoś mu się znudził.

Milczenie za pozorne winy
Niektórzy ludzie czują się winni i niegodni szczęścia, jakiego doświadczają. Nie mają zamiaru karać drugiego swoim milczeniem, ale brakuje im odwagi przyznać się do radości i szczęścia, jakie czują.
Milcząc, czekają niejako na wyrok, który sami na siebie wydali, uznając się za winnych każdej niedoskonałości. Spodziewają się odrzucenia, a milcząc i raniąc chcą przyspieszyć to oczekiwane odtrącenie. Wątpią, aby ich wyobrażona podłość lub niedoskonałość, była wybaczona.
Prawdziwa przyczyna milczenia takich osób tkwi w tym, że sami sobie nie dają żadnych praw i czują winni, gdy spotyka ich coś naprawdę dobrego, przyjemnego, radosnego. Wpadają w panikę, kiedy ktoś obdarza ich miłością, przyjaźnią i zaufaniem. Kiedy stają się szczęśliwi, to zaraz mogą włączyć stary program, który im nakazuje cierpieć i być być odrzuconym. Milkną nie po to, aby ranić, ale zrażać do siebie i móc cierpieć! Milczenie tych osób jest w zasadzie autoagresją.
Przez wyimaginowane winy i wydawane na siebie wyroki, rujnują swoje życie, ale też cudze, bojąc się szczerości i zamykając w milczeniu wyznania uczuć.

Jak odróznić rodzaj milczka?
Obie formy milczącej agresji wyglądają podobnie. Tak samo bolą. Są jednak winy, które można usprawidliwić, ale też takie, których nie wolno tolerować! Ważne są zatem przyczyny dręczenia kogoś milczeniem.
Najprościej rozpoznać prawdziwe motywy milczenia wtedy, gdy ktoś w nim trwa, chociaż wie, jak cenne może być dla drugiej osoby każde dobre słowo lub chociaż wyjaśnienie. Ludzie serca przerywają wtedy swoje milczenie, choćby mieli stracić godność. Bezduszni czekają, a nawet stwarzają odpowiednie sytuacje, aby osoba mająca inne problemy, błagała ich o uczuciowe wsparcie, licząc na to, że rozmowa je przyniesie.

Milczenie mówi wiele o człowieku
Milczenie, podobnie jak słowa, ma wielką moc. Czasem większą. Może być dowodem jedności lub niszczenia więzi między ludźmi.
Niektórzy lepiej się posługują słowami, a inni milczeniem. To praktycznie to samo, choć poziomy odmienne. Ofiary słownej agresji cierpią podobnie do ofiar agresywnego milczenia. Różni je tylko to, że jedni wiedzą o co chodzi, a drudzy gubią się w domysłach. Możemy uznać w związku z tym, że milczenie potrafi być gorsze od agresji słownej, bo dłużej katuje ofiarę, tonącą w domysłach. Dlatego właśnie energia milczenia bardziej rani od krzyku.
Osoby, posługujące się milczeniem w konfrontacjach z drugą osobą, są mniej pewne własnych racji, niż ci który wykrzystują swoje stanowisko. Łatwiej bowiem uniknąć odpowiedzialności za to, czego się z pozoru nie zrobiło, czego nie wypowiedziało. Ofiara takiej agresji nie ma w ręku konkretnych argumentów i nie może postawić oficjalnie zarzutu, że jest krzywdzona.
Nie oznacza to jednak, że nie ma ani racji, ani praw moralnych! Jej krzywdy i cierpienia, nie podlegają ziemskim sądom, ale duchowym. I powiedzmy to sobie jasno - wyjątkowo bezstronnym, sprawiedliwym i tak samo niewidzialnym....jak cierpienia.

Małgorzata Stawarz
______________.

[Maciejka]

Mówi się o gorącej przemocy w odróżnieniu od przemocy chłodnej .Czym są oba te zjawiska?

Przemoc gorąca to przemoc naznaczona złością, gniewem, agresją, furią. Towarzyszą jej bogate formy ekspresji:
- krzyki
- głośne wyzwiska
- rękoczyny
- impulsywne zachowania
- gwałtowne zadawanie bólu
U jej podstaw leży szczególny rodzaj furii, narastającej w człowieku od wewnątrz, spiętrzenia, które czasem domaga się ujścia z nieodpartą siłą. Ta gorąca przemoc jest najłatwiej zauważalna, najbardziej spektakularna. Zwykle pojawia się nagle i stosunkowo szybko znika. Ma formę takich właśnie ataków, eksplozji, które niestety dość często się powtarzają.

Przemoc chłodna to taka przemoc, która wyłania się z działań podejmowanych z pewną premedytacją. Bardzo często te działania maja pozytywne cele: może to być czyjeś dobro, postrzeganie pewnych reguł, realizowanie jakiejś filozofii, wiary.
Typowe dla chłodnej przemocy jest to, że wyłania się ona z pewnego umysłowego porządku, który sprawca realizuje.
W chłodnej przemocy istotny jest cel, który sprawca chce osiągnąć.
Jeżeli wychowanek czy podwładny zachowuje się w sposób, który jest postrzegany jako bariera czy przeszkoda na drodze do tego celu, to ów myślowy scenariusz upoważnia do przejścia przez tę barierę, przełamania lodów, użycia skutecznych środków. Tutaj więc cel uświęca środki. Na przykład często się zdarza, że rodzicom, którzy mocno biją swoje niegrzeczne dziecko, jest przykro, bo ono płacze, ale mają przekonanie, że muszą to robić, że to jest właściwa metoda wychowawcza.
Ważne jest ,żeby zrozumieć właściwości scenariuszy chłodnej przemocy, jeżeli chcemy pomagać ludziom, którzy są jej ofiarami, a także sprawcami.
Chłodna przemoc bowiem często-pozostając przemocą-wyślizguje się z oczek sieci prawa kodeksowego. Mało tego, sprawcy zwykle są skłonni do uzasadniania i obrony swojego prawa do dokonywania przemocy.
Trzeba podkreślić, że znacznie poważniejsze są szkody spowodowane przemocą chłodną niż gorącą. Naprawdę lepiej byłoby, gdyby ktoś parę razy nawet dostał pięścią w nos niż był systematycznie, dzień po dniu „łamany” w sposób, do którego nie przyczepi się policjant ani prokurator.
Wyróżnia się trzy rodzaje instrumentów przemocowych:
- fizyczne
- psychiczne
- ekonomiczne
Można ofiarę zaatakować pięścią czy słowem bądź pozbawić ją środków do życia albo zniszczyć coś ważnego dla niej. Najczęściej mamy do czynienia z kompozycją różnych rodzajów tych instrumentów.

Oprac.na podstawie materiałów IPZ

[Maciejka]

http://www.integrum-home....opic.php?t=1224 to link do tych 2 atrykułów.

[ewa29]

Witam Dziś udało mi się w końcu, założyć bratu Niebieską kartę, właściwie to dzięki mojej asystentce, chociaż też łatwo nie było, bo nie ma u mnie przemocy fizycznej i dzielnicowy z którym dziś obie rozmawiałyśmy,właśnie tak powiedział że karta jest przydatna wtedy jak dochodzi do przemocy fizycznej, ale po dłuższej mojej i asystentki rozmowie udało się, ale ile musiałam się razy prosić, żądać, chodzić czy do mopsu czy też do mojego dzielnicowego, czy jak przyjechali na interwencję i za każdym razem bezskutecznie. W każdym razie dostanie brat wezwanie lub podjadą do niego na rozmowę.

[ewa29]

Jak się okazuje wcale nie mam za wesoło, dostałam dziś wezwanie do mopsu i mój brat w sprawie tej niebieskiej karty, którą jemu założyłam. Dowiedział się o tym mój ojciec jak i moja matka. Od dziś nie mam już co liczyć na pomoc z ich strony, ojciec powiedział iż jak nie wycofam tego to, mam się wyprowadzać. Mam zaplanowany mały remont w moim pokoju i 2tyg temu zapytałam ojca i brata o pomoc z ich strony, to się zgodzili, ale dziś po tym piśmie z mops, okazuje się że mam sobie sama zakupić materiały i sama remontować pokój. W ogóle od soboty źle się czuję i boję się że wyląduje w szpitalu, a kto wtedy z dziećmi mi zostanie... rozmawiałam też z mamą, ale ona odmówiła mimo iż jestem w 7mieś ciąży. Teraz to po prostu mszczą się za to iż brata zgłosiłam na komisję dostał też wezwanie w tym tyg, potem ta karta. Wiedziałam, że to co robię to dla nich nie będzie zrozumiałe, ale dla mnie jest to dbanie o dobro dzieci i swoje. Ja w każdym razie się nie wycofam nawet gdybym miała zostać pod mostem, chociaż wiem że ojciec nie ma prawa mnie wymeldować.

[pannamigotka]

Czy Mops ma jakieś środki, żeby dzieciom zapewnić opiekę, kiedy pójdziesz do szpitala i tak naprawdę nie ma osoby, która mogłaby się zająć? Może warto popytać?

[ewa29]

[pannamigotka]

[Klara]

Może to źle zabrzmi, ale w TEJ SYTUACJI czasowe umieszczenie dzieci w rodzinie zastępczej byłoby dla nich najlepszym wyjściem.

[ewa29]

[ewa29]

[jackowska]

[pterodaktyll]

[Klara]