Forum Wolnych od Alkoholu

[claudynka]

Mam na imię Claudia ,jestem 24 lata po ślubie mój mąż pije od kilku lat intensywnie ,mamy dwoje cudownych dzieci moglibyśmy żyć sobie jak pączki w maśle .Mąż pracuje za granicą przyjeżdża do domu co 10 dni na weekend ,i upija się .Dla mnie mógłby już w ogóle nie wracać .Nienawidzę go że pije (.Drażni mnie nawet już teraz jak jest trzezwy .Wszędzie czuję smród alkoholu nawet jego skóra śmierdzi alkoholem .
Od pewnego czasu zaczęłam chodzić na terapię ,mąż twierdzi jak chce to mam sobie chodzić jak mi to ma pomóc ,bo on nie potrzebuje prania mózgu .On sobie pije dla przyjemności tylko i nie jest alkoholikiem .Chciałabym się z nim rozwieść i zacząć normalnie żyć ,a nie tylko w strachu co będzie dalej mam już dosyć .
Chodzę na tą terapię i mam wzloty i upadki ,teraz mam takie straszne doły nie mogę podjąć żadnej decyzji ,boję się jak on zareaguje ,mam koszmary nocne ciągle go widzę pijanego (.Ostatnio też mam obawy że coś mi się stanie że będę miała wypadek albo zachoruję na coś, tak się boję jestem bezsilna (.

[smokooka]

Klaudyna, dobrze, że chodzisz na terapię, nie wiem jak długo, ale wierzę w to, że chodząc regularnie i angażując się prawdziwie będziesz w stanie podejmować decyzje, stracisz ten wszechogarniający strach, uwierzysz w siebie i swoje możliwości. Martwi mnie to, że masz częste koszmary i obawy o swoje zdrowie, z tym poszłabym do psychiatry, to może być coś poważniejszego. Też swego czasu byłam już tak nerwowo roztrzaskana, że bałam się wychodzić z domu, wychodziłam, ale ciągle się oglądałam za siebie, rozglądałam się wokoło i bardzo dziwnie się z tym czułam. Skorzystałam bardzo na terapii zarówno indywidualnej jaki i grupowej, chodzę też do psychiatry i żyje mi się bardzo przyjemnie w końcu. Pozdrawiam Cię - smokooka, współuzależniona alkoholiczka

[Klara]

[claudynka]

smokooka, Nie masz pojęcia jak mi z tym zle ,jeszcze miesiąc temu straciłam pracę koszmar dla mnie szukam ale nic na razie nie znalazłam .przeszłam pierwszy etap terapii zaczęłam własnie drugi i tak wiele się nauczyłam .
Dziś maż wraca na weekend i wiem co znowu będzie po co mi takie życie (

[claudynka]

Klara, Wiesz chciałabym pójść do fryzjera i się uśmiechać ,ale na dzień dzisieszy nic mi się nie chce nawet żyć (

[smokooka]

Klaudynko, Twoje życie to największa wartość jaką masz. Tak naprawdę to możesz z nim zrobić wszystko co chcesz najpiękniejszego. Uwierz, że z czasem na każdy kłopot znajdziesz rozwiązanie, usamodzielnisz się i oderwiesz się od męża. Na wszystko potrzeba czasu. Tyle lat jesteś żoną, że już po pierwsze nie pamiętasz jak może być inaczej, a po drugie przywykałaś do takiego życia długo. Teraz potrzebujesz jakby rehabilitacji swoich skołatanych nerwów, dzięki terapii w końcu możesz odzyskać zdrowy rozsądek i siłę na realizację swoich pragnień. Tak jak napisała Klara - nad Tobą jest piękne słońce, w końcu je dostrzeżesz. Miej swój plan wydostania się z tych sideł i powoli go realizuj. Wszystko się ułoży...

[claudynka]

Bardzo się tego wszystkiego boję (.

[smokooka]

Klaudynko, nie bój się, kochana skonsultuj się z psychiatrą, czy nie masz nerwicy, albo innych stanów lękowych. Prawdopodobnie w ośrodku w którym masz terapię współuzależnienia będzie taki specjalista, zorientowany w problemach osób współuzależnionych i uzależnionych. A korzystasz z mitingów Al-anon?

[claudynka]

chodzę na terapię indywidualną i grupową przez psychiatry tez na początku przeszłam ale wydaje mi się że teraz gorzej się czuję .

[smokooka]

Nie czekaj Klaudyna, zadzwoń umów się, choroby duszy są podstępne, ja leczenie psychiatryczne zaczęłam po roku od rozpoczęcia terapii psychologicznej. Nie znaczy to że jestem nienormalna, tylko tyle, że neuroprzekaźniki w moim mózgu potrzebują wspomagania, bo za wolno się "ruszają". Tuż po rozpoczęciu terapii też miałam taką obowiązkową wizytę u psychiatry, ale wtedy byłam zbyt zakręcona żeby umieć nazwać sprawy z którymi do niego poszłam.

[olga]

claudynka, i dla Ciebie w koncu zaswieci slonce, moze nie teraz ale przyjdzie ten czas jesli tylko dasz mu szanse uwierz, ze wszystkie przechodzilysmy przez to samo - nerwica, stany lekowe.........a teraz to oczywiste, ze nie da sie tego miec natychmiast, potrzebny jest czas, duuuuzo czasu i wiara, ze tak sie stanie

[pietruszka]

[claudynka]

olga, Kochana czasami tak myślę że to słoneczko zaświeci też dla mnie ,już dużo mi dała ta terapia bo już nie wyobrażałam sobie życia koło niego jeszcze miał trzy miesiące przerwy w pracy i był codziennie w domu ,jakby nie terapia to nie wiedziałabym ze można się tak zachowywać i co mówić uzależnionemu .Tylko on traktuje tą terapię moją
jakby coś złego ,nie chce o tym rozmawiać .a mnie traktuje jak nie normalną .:((
dziękuję Ci bardzo za wsparcie .

[szymon]

[claudynka]

pietruszka, Zapiszę się do lekarza w przyszłym tygodniu ,bo miałam wizytę na wtorek w tym tygodniu ale leże w łóżku z anginą .
Staram się coś robić bez niego a pózniej mam wyrzuty jest mi pózniej z tym zle ,a jak go znowu widzę to mogłabym go .........