Forum Wolnych od Alkoholu

[Juliszka]

dziś miałam kryzys który odbił się strasznie na mojej córce, poczułam się odepchnięta przez wszystkich, niechciana i niepotrzebna. te uczucia wylały się ze mnie poprzez zrzędzenie i zwracanie uwagi mojej córce, dosłownie czepiałam się wszystkiego, ona w końcu zaczęła płakać a ja razem z nią. nie chciała mi nic powiedzieć i gdy po czasie weszłam do jej pokoju, bo usłyszałam jak płacze, zobaczyłam że pocięła sobie rękę... byłam przerażona i dalej jestem, do czego ja ją doprowadziłam... rozmawiałam też dziś z psychologiem i poczułam trochę ulgę gdy ona mi trochę wyjaśniła nasze zachowania ale nie zmienia to faktu że moja córka ma przez nas takie straszne problemy...

[Klara]

[Juliszka]

[Klara]

[Juliszka]

[Maciejka]

Na początek to się czyta ; trudna nadzieja, rodzina z problemem alkoholowym a potem jak już jest sie w terapii to Koniec współuzależnienia moim zdaniem

Jak ja ją czytałam to we mnie nic nie obudziła , ja miałam zamrozone emocje , uczucia i po mnie to spłyneło a po terapii nie była mi do niczego potrzebna jednak uważam, ze na pocxzątek to ona jest za ciężka .

[Klara]

[smokooka]

Mi czytanie towarzyszyło już 8-9 lat temu. Czytałam sama, wszystkie sytuacje i wątki książek przypisywałam wyłącznie innym bliskim osobom. Kompletnie nie umiałam nic wziąć dla siebie, bo nie chciałam, czytałam po to żeby "pomóc" innym.

Teraz uważam, że

[esaneta]

[Juliszka]

zwierzyłam się wam a zamiast dostać pocieszenie wysyłacie mnie do psychiatry.

[smokooka]

Juliszka, strasznie się uniosłaś, rozumiem, że nikt się o Ciebie nie troszczył i dlatego taką reakcję obronną masz. Ale zapewniam Cię, że dziewczyny absolutnie nie miały powodu ani chęci Ci dokuczyć. Psychiatra to po prostu lekarz, nie trzeba być chorym psychicznie żeby korzystać z dobrodziejstwa leków, które uregulują nerwy i nastrój. To nic uwłaczającego godności, wręcz przeciwnie. Juliszko przykro mi że tak źle zrozumiałaś i zdenerwowałaś się, znam ten stan - pamiętam jak też myślałam, że każdy tylko czyha na moją porażkę, albo życzy mi źle i celowo wprowadza mnie na manowce.

[Klara]

[Juliszka]

nie uniosłam się tylko zrobiło mi się przykro... nie mam niekontrolowanych wybuchów złości tylko denerwuję się teraz trochę szybciej niż przedtem i zrzędzę, moja córka też przeżywa stres i psycholog powiedział że to że się pocięła (właściwie podrapała tępym nożykiem) to próba zwrócenia na siebie uwagi że ona też to wszystko przeżywa

[Juliszka]

[Klara]