Forum Wolnych od Alkoholu

krucha · Milczek Dołączyła: 23 Wrz 2013 Posty: 3

Na początek chciałam się przywitać, dopiero udało mi się założyć konto, mam nadzieję, że będę tu częściej zaglądać, ponieważ potrzebuję rozmowy z innymi DDA. Znajduję się obecnie w okresie przejściowym pomiędzy jedną, a drugą terapią. Rozwiązała się grupa wsparcia, na jaką uczęszczałam, dlatego postanowiłam zrobić coś w kierunku kontaktowania się i wymiany myśli z innymi, którzy wychowywali się w alkoholowym, u mnie także przemocowym domu.

Wątek założyłam na innym forum, o ogólnej tematyce zaburzeń psychicznych, ponieważ lecze sie na nerwice. Jednak rozwija się w nieco innym kierunku, a mnie nadal brakuje odpowiedzi na pytania, jakie sobie zadaje. Jeśli pozwolicie, skopiuję jego treść, łącznie ze wstępem, bo oddaje nieco charakter moich poszukiwań (kierunek - toksyczne reguły, werbalne i niewerbalne, uświęcone w patologicznych rodzinach). Nie jestem w stanie ubrac moich mysli w inne slowa, lepiej wyrazić, co chciałam przekazać, toteż wklejam. A więc:

Początkowo wątek miał nosić inny tytuł oraz traktować na jedynie zbliżony, ale ogólniejszy temat. Jakieś dwa tygodnie temu poczułam potrzebę założenia topicu o patologicznych regułach funkcjonujących - powtarzanych i hołubionych w dysfunkcyjnych domach, zainspirowana wypowiedziami dwóch użytkowników pewnego forum, w dwu innych bodajże tematach. Chodziło o szlaban świętego tabu przed, za przeproszeniem, s*raniem do własnego gniazda i coś jeszcze, ktoś słusznie zauważył, że tego typu zasady powtarza się jedynie w toksycznych rodzinkach. Potem nawarstwiło się pracy, pomysł i chęć przyćmił nawał zajęć. Do rzeczy.
Moja siostra dziś skarżyła się w naszej wspólnej rozmowie, że moja matka zniechęca ją do rozstania się z mężem, z którym tworzą dość chory układ (zdrady, uzależnienie). Siostra to toćka w toćkę moja rodzicielka. Matka jest współuzależniona szmat czasu, nie reaguje na sugestie zawalczenia o własne prawa, skargi na ojca puszcza mimo uszu, nigdy nie postawiła się ojcu. Jest dla mnie fenomenem sama w sobie. System iluzji i zaprzeczania jest u niej rozbudowany do tego stopnia, że potrafi wyczyścić pamięć krótkotrwałą, jeśli wiecie, co mam na myśli. Wyprze się wszystkiego w żywe oczy.

No i właśnie zaświtało mi w głowie. Zwykło się postrzegać tendencję do powikłanych relacji dorosłych dzieci - kobiet jako wynik niespełnionej fascynacji ojca, jego niedostepności czy potrzeby odreagowania i odtworzenia urazu z dzieciństwa z jego udziałem. Udział współuzależnionej żony i matki w ukształtowaniu psychiki dziecka w układach on pije-ona się z nim szarpie bywa pomijany. Sama na terapii dda nie przyglądałam się matce. Dopiero później wzięłam nasza relację pod lupę. We własnym związku, mimo zapierania się we wcześniejszych latach, skalkowałam matkę. Związek się rozsypał, ja uszłam z ledwościa w całości (psychiatryk).

Dziwiło mnie, dlaczego z taka precyzją powieliłam postawę matki. Niestety, nie pamiętam konkretnego przekazu, by wpajała mi jakies reguły, może ta zasłona z czasem się zsunie z tego obszaru. Pomyślałam, że rozmowa z Wami coś ruszy w tym temacie..

Pamiętacie jakieś toksyczne reguły, jakieś zdania, uwagi, komunikaty, porady, pouczenia, cokolwiek, co traktowało o tym, co wolno kobiecie, a co mężczyźnie, co się powinno? A przekaz niewerbalny? Jaki Waszym zdaniem Wasza matka dała wam przykład?
Myślicie, że odegrała rolę w rozwoju waszej kobiecości....?

Jak w ogóle odbierałyście matkę w dzieciństwie?

Nie czuje się najlepiej, mam nadzieje, że pisałam składnie.

Temat przeznaczony jestdla kobiet dda/ddd, w których pozycja siejącego spustoszenie przypadała ojcu, a matce ratowania rodziny.

Klara

Witaj Krucha

Wprawdzie twój post sprawia chwilami wrażenie, jak gdybyś przeprowadzała badania "na temat", ale niech tam będzie :beba:

O, i jeszcze jedno:

Dora

Ja moge tylko powiedzieć o swoim przykładzie, to że mama wpajała mi przez całe dzieciństwo że mężczyźni to dranie, którzy, zdradzaja ranią i najlepiej wszystkich kopnąć w d...., a żyć samej. No i tak właśnie jest ! A po każdym kolejnym nieudanym związku pocieszałam sie alkoholem, i wpadłam w jego szpony na bardzo długi czas, zresztą nic w życiu nie jest pewne.. Może jeszcze zaznam szczęścia w miłości ? Kto wie.....

krucha · Milczek Dołączyła: 23 Wrz 2013 Posty: 3

Klara, jasne, że nie. Po prostu nie przyszło mi do głowy, by usunąć ten wers.
Zaczęłam o to pytać na moim forum o nerwicy, istnieje tam wprawdzie dział DDA, ale zauważyłam, ze wypowiadają się na nim ludzie z różnymi zaburzeniami, a może po prostu ddd (w których istniała np. przemoc psychiczna lub obojętnośc rodzica, nie jakis centralny problem typu przemoc czy alkohol, jak bylo u mnie). Nie chodziło więc o podkreślenie płci mile widzianej w tym temacie, ale syndromu

Co do pierwszego podejrzenia - trudno mi się odnieść.. Może po prostu powiem, że można m nie łatwo znaleźć w internecie, gdzie bywam regularnie. Może napisze coś o sobie. Wychowywałam sie w rodzinie, w kórej przemoc stanowila główny problem, wieczne pogotowie, zawsze trzeba było być ubranym, bo nie wiadomo było, kiedy znowu będzie trzeba lecieć po sąsiada, znajomego. Ciężko mi sie o tym pisze. więc może to mój styl pisania, zdystansowany, zawinił. Nabawiłam się zaburzeń osobowości, konkretnie bpd, ostatnio przegina m z bzd, leczylam sie parokrotnie w szpitalach.. ech. Co jeszcze - byłam związana z czlowiekiem głęboko zaburzonym, ktory wyssal ze mnie energie, ponizal, wyszydzal, szantazowal, dwa razy uderzyl..

Fascynacja to jedno. Natomiast mogło sie powiedziec w pewnym monmencie STOP, ale sie tego nie zrobiło. Wiedziało sie, co sie robi i co to robi, ale sie w to brnęlo. Doświadczało sie skuy=tków, ale czyśiło się pamięć.
Sęk w tym, ze ja bylam zupelnie jak ona (matka). Kazdy gest, kazdy ruch, jak sie zachowac. ja, ktora negowala, ze kiedykolwiek da sie w cos takiego wpuscić.

Dlatego szukam korzeni, bo od zwiazku minelo dwa lata, a ja nie moge sie do nikogo zblizyc. Tamten zwiazek dal mi popalic (najpowazniejszy w zyciu).

Dora, gdyby skonczyla przekaz tylko na tym, ze to dranie, myslisz, ze byloby Ci trudno się rozejść? w koncu to nic innego, jak: tak już musi być, to jasne jak slonce, nie burz się, zaakceptuj.

pietruszka

MILA50

krucha · Milczek Dołączyła: 23 Wrz 2013 Posty: 3

No właśnie z ojcem miałam inne relacje niż z partnerem, ale mimo to zachowywalam sie jak matka. Pytanie, czemu weszlam w role?

Klara

MILA50

leon

Czesc

Maciejka

Jacek

cześć Krucha

JaKaJA

szika

Witaj Krucha.
Przeczytałam Twój wątek i powiem uczciwie nie za bardzo rozumiem o co Ci chodzi. Tzn z grubsza rozumiem, ale nie do końca. Twoje oczekiwania - te, które ja odebrałam jako oczekiwania - sprawiły, że poczułam się postawiona pod tablicą do odpowiedzi na temat, w którym mam dużo do powiedzenia, ale nie do końca rozumiem pytania. No i nie wiem w ogóle czy to ja mam odpowiadać, czy ja mogę ...