Forum Wolnych od Alkoholu

[esaneta]

[pannamigotka]

Nie, ja się nie spięłam niewiele jest takuch rzeczy, które mnie mogą spiąć, od niedawna, a już na pewno w wirtualnym świecie
Ja chciałam przykładów i wyjaśnienia, bo zwyczajnie nie wiem o co chodzi, na prawdę. I nie wiem dalej

Ale dziękuję za gratulacje, nie spodziewałam się gratulacji
może to takie niby brawa jak alkoholicy sobie biją za trzeźwość
za rok będę obchodzić 1. rocznicę pozbycia się cech współ

[esaneta]

[pannamigotka]

[pietruszka]

phi taam, ja sobie co roku funduję jakąś nagrodę 17 listopada, ale ja świętuję mój pierwszy miting - to był dla mnie taki pierwszy zdecydowany skok (działanie) w zdrowienie.

Ale pracuję nad sobą nadal. Głównie są to sprawy z dzieciństwa, ale przeżyłam tez nawrót współuzależnienia w sytuacji kryzysowej. Po 5 latach od skończenia terapii pogłębionej To też było ważne doświadczenie - mam w sobie więcej pokory, choć wyszłam z tego doświadczenia obronną ręką. I przy okazji zauważyłam kolejne trudności, nad którymi pracuję.

No i oczywiście Migotko - gratuluję zmiany, bo że sie zmieniłaś, odwaliłaś kawał roboty nad sobą - to rzeczywiście widać. I co dalej? Jakie plany?

[Linka]

[Scarlet O'Hara]

[pannamigotka]

dziękuję Wam za ciepłe słowa

[pannamigotka]

Dziś mega wzruszający moment- koniec terapii, to ja ją zakończyłam, ale usłyszałam, że to samo planowała moja terapeutka, wolała, żeby to wyszło ode mnie. Usłyszałam, że nie jestem... osobą współuzaleznioną.
To jest strasznie emocjonalny moment dla mnie. Żal mi tego, że nie będę tam już chodzić co tydzień, jednak taka terapia baaaardzo zbliża ludzi, terapeutka stała się mi osobą bardzo bliską i ważną dla mnie, ale czuję, że dla mojego dalszego rozwoju jest to konieczne, żeby nie mieć podpór w postaci terapii i grup, tylko, żeby spróbować żyć , zwyczajnie, sama ze sobą. Boję się strasznie, ale wiem, że to jest dla mnie teraz dla mnie najlepsze.
Zostałam tak pochwalona, że aż się zawstydziłam, ale zapowiedziałam, ze za miesiąc mogę przybiec z depresją, bo.. różnie w życiu bywa zawsze mam drzwi otwarte.
Jest to dla mnie taki moment, którego nie potrafię nazwać- jestem i szczęśliwa i smutna i dumna i już tęsknię za tą godzinką tylko dla siebie z osobą ważną dla mnie. Musiałam to przeżywać, bo przyznam się szczerze, że śniła mi się dziś- prowadziła mnie przez jakieś łąki, czułam lęk jak widziałam niebezpieczne tereny, ale przeprowadziła mnie w spokojne miejsce, z moich snów z ... dzieciństwa- przedziwny sen, ale na końcu był spokój...
Czuję ... że sobie poradzę. Nie jestem tego pewna, ale tak czuję.

Mam plany odnoszące się do mojej osoby i działalności tzw 'trzeźwościowej' w moim mieście ,ale na razie chcę się nacieszyć sobą, rodziną, pracą i wszystkim co moje

[Klara]

[margo]

[pannamigotka]

Klaro, nie przypominaj mi o tym, ja to się boję, że za tydzień wpadnę w depresję, nie będę jeść ani spać Terapka się śmiała z tego. Myślę, że nie będzie aż TAK źle.

[pannamigotka]

[Klara]

[smokooka]

Fiu Fiu! Migotko kochana, gratuluję tej trudnej decyzji. Uważaj na siebie i jakbyś miała spadek kondycji to przypadkiem nie upieraj się "ja siama, ja siama" tylko leć na wizytę To zawsze możesz, a siama już wojowałaś.