Forum Wolnych od Alkoholu

[słabo]

porażka.
tak dobrze się poczułam, takie leki dostałam, że skakałam, tańczyłam, śpiewałam, opowiadałam wszystkim jak jest pięknie i wspaniale, taką ulgę poczułam, że pierwszy raz od tylu lat czuję się dobrze, że aż sobie pomyślałam:
ŚWIETNIE, TO JA SIĘ NAPIJĘ. to taki test będzie.
dobrze się czuję, to i pić z głową umiem.
no bo przecież moim problemem nie jest to, że dużo piłam, tylko to, jak piłam.
i poszło: piwo, dwa co tydzień
i bum: flaszka czy może więcej. atak szału, rany cięte.
test oblany
co ja mam zrobić, żeby zrozumieć, że jestem uzależniona, a nie żeby myśleć, że mam problemy z piciem?

[rufio]

Nie przystepuj do kolejnego testu i juz .


prsk

[yuraa]

A stary rdzenny mieszkaniec Australii wystrugał sobie nowy bumerang i co próbował wyrzucić stary to ten go po chwili *j**** w czoło. i wciąż się dziwił dlaczego

[Tajga]

[Janioł]

[Jacek]

[Janioł]

[piotr7]

Jeżeli to twoja pierwsza próba picia kontrolowanego to nie pękaj ,ja miałem ich kilka .
Po ostatniej obudziłem się na izbie . Ale nie sam ,były tam jeszcze robale . Sporo ich było.

[piotr7]

[Czarny]

[Jo-asia]

[słabo]

[Klara]

[Janioł]

Cytat:

terapia była śladu po niej już nie ma, a szkoda.

widocznie powtórka jest potrzebna

[słabo]

Klara,
jest coś takiego. niedawno musiałam przerwać indywidualną, bo w moim ośrodku nikt nie przyjmuje po godzinach mojej pracy. innych ośrodków w okolicy brak.
zamierzam radzić sobie na co dzień sama i zacząć chodzić na aa.
wiem, że wszystko muszę zacząć od początku, bo po dwóch miesiącach picia jest tak jak przed terapią grupową rok temu.
nie mogę uwierzyć w to, jak źle wpływa picie na moje samopoczucie. wiedziałam, że picie na pewno nie pomaga mi w poprawie nastroju, ale teraz naprawdę widzę jak szybko w mojej głowie wszystko przewróciło się do góry nogami.
to, że wszystkie zewnętrzne oznaki picia wróciły w jednej chwili: picie za dużo, za często, w niekontrolowany, destrukcyjny sposób, nie zdziwiło mnie w ogóle.
ale to, że momentalnie pojawiły się te objawy ze strony psychicznej, naprawdę mnie uderzyło: z dnia na dzień spadła mi motywacja, samoocena, wiara w siebie, ogóle zniechęcenie, depresyjne stany i myśli samobójcze, nerwy, wybuchowość, nawet te paranoidalne myśli, że nikt mnie nie lubi, że każdy się na mnie patrzy i obgaduje i tak dalej. myślałam, że mój organizm trochę sobie odpoczął i że potrzebowałabym znowu kilku lat picia, żeby znowu poczuć się tak kiepsko, a tu miesiąc-dwa i wróciło wszystko co najgorsze w sposób natychmiastowy.

i to jest dla mnie największa motywacja: nie pić, żeby nie popaść w psychiczny dół. oddam wszystko za to, żeby czuć się tak dobrze jak dwa miesiące temu. wiem, że teraz przede mną kilka miesięcy męki na głodzie, który sobie sama zafundowałam.

nie piję drugi dzień, a wydaje mi się, że to wieczność.