Forum Wolnych od Alkoholu

Czytytoty · Małomówny Wiek: 33 Dołączył: 15 Paź 2013 Posty: 36

Pierwszy raz odwiedziłem forum związane z tematem uzależnienia od alkoholu, wcześniej nie miałem zamiaru tego robić. Moja przygoda z alkoholem zaczęła się dosyć wcześnie, nie pamiętam dokładnie kiedy i sporo z mojego życiorysu pozapominałem, ale przypuszczam że w wieku 11 lat pierwszy raz sięgnąłem po ten narkotyk. Kupiłem sobie dwa piwa, aby następnie spożyć je w samotności i zobaczyć jak to jest, przez jakiś czas zdarzały się podobne sytuację. Trudno powiedzieć co mną kierowało w początkowej fazie, myślę że było to zafascynowanie tym trunkiem. Pierwsze upojenia do nieprzytomności przeżywałem z moim kolegą, z którym piłem głównie nalewki i wina czasami wódkę gdzieś tak do 15 roku życia i było gdzieś to tak jak miałem 13 lat, pamiętam że przez jakiś czas zanim zacząłem wymiotować było fajnie. Mieszkał nie daleko mnie, na takim zadupiu w mojej miejscowości (taka część wiejska miasta) i często razem spędzaliśmy czas. Nasze spotkania gdzie dochodziło do spożywania alkoholu tak aby potem paść odbywały się głownie na weekendzie, czasami jak w szkole było wolne lub jak wagarowałem dochodziło do spotkań na których piliśmy mniej, aby do wieczora się jakoś ogarnąć. Na początku był z tym kłopot dopiero jak przeprowadziłem się z moimi rodzicami do części miejskiej, oddalonej nie opodal od części wiejskiej (około 5km, mieszkanie w bloku) mogłem mieć naprawdę dużą swobodę picia. Jak tylko był weekend czy jakiś dzień wolny od szkoły przyjeżdżałem do części wiejskiej aby się upić, a następnie nocowałem u tego kumpla, albo udawałem się do dziadka by móc wytrzeźwieć do rana. Dziadek nie robił problemu, zawsze powtarzał jak jestem w takim stanie, to żebym do niego przychodził. Myślę, że było to spowodowane jego samotnością i tym, że kiedyś sporo spożywał alkoholu jak to bywa w rejonach wiejskich i się od niego nie uzależnił. Bywało to maksymalnie dwa razy w tygodniu. Gdy skończyłem lat piętnaście poszedłem do Liceum profilowanego gdzie zaczęły się problemy, trafiłem do klasy z porypanymi osobami, gdzie panowała chora atmosfera. Nie miłe sytuację zdarzały się również podstawówce, gdzie dokuczano mi jak sami się wyrażali, że byłem ładny i krzywo chodziłem, na pewno to wpłynęło na moje picie. Ja jakoś nigdy nie potrafiłem być dosyć agresywny, aby zdobyć pewną pozycję w klasie i nie stać się ofiarą. Przyciągałem do siebie podobne osoby i z nimi się tak naprawdę kumplowałem, jednak zawsze szukałem akceptacji u tych źle postępujących. Zdałem pierwszą klasę liceum, jednak na początku drugiej problemy przybrały na sile i zrezygnowałem z dalszej nauki w tej szkole (gdzieś tak miesiąc przed zakończeniem pierwszego semestru). Rodzice pozwolili mi do następnego roku szkolnego odpocząć w domu. pamiętam że piłem wtedy najwięcej. Kontakt z kolegą ze strefy wiejskiej się urwał, miał problemy mieszkaniowe i musiał się wyprowadzić do innej miejscowości. Teraz jak patrze na to z perspektywy czasu, to wiem że to była rodzina patologiczna, kiedyś tego nie widziałem. Jego matka piła, siostra, on i ja. Zdarzało się, że chodziłem pijany cały tydzień, przychodziłem późno w nocy jak już rodzice spali i kładłem się po cichu spać. Kasę zawsze miałem, nigdy mi niczego nie brakowało. Ojciec rzadko bywał w domu, praca mu na to nie pozwalała, matka natomiast zajmowała się domem. Był on alkoholikiem pijącym kilkadziesiąt lat, sam mi o tym kiedyś powiedział i przeprowadzał ze mną rozmowy na ten temat z czego sobie kompletnie nic nie robiłem. Postanowił nie pić jak się urodziłem i poszedł się leczyć od tamtej pory nie tkną alkoholu i rzeczywiście tak było, nie pił w domu. Matka nie potrafiła mnie upilnować, była za delikatna w swoim działaniu, zbierała po mnie rzygi jak coś i za dobra była. W wieku 16 lat doszły różnej maści imprezy typu 18 kumpla czy jakaś domówka oczywiście na wszystkie chętnie uczęszczałem. Przeprowadziliśmy się z powrotem do dziadka i od następnego roku poszedłem do nowego liceum gdzie zawaliłem rok przez picie, byłem już tak jakby dwa lata w plecy. Jednak, że nie byłem kompletnym idiotą postanowiłem skończyć szkołę średnią, co mi się zresztą udało. Gdy zapisałem się do liceum w innej miejscowości w wieku 18lat nagle zmarł mój ojciec, matka musiała podjąć pracę. Alkohol wypijany na imprezach czy z kumplami mi nie wystarczał. Często pili za mało i strasznie się z nim cackali, starałem się wypijać dwa góra trzy piwa aby móc jakoś przesiedzieć w tym towarzystwie. Wtedy zaczęło się moje picie w samotności, do którego wcześniej wielokrotnie dochodziło. Nie musiałem się nigdzie szwendać, jak wychodziła do pracy kupowałem 8 piw i mogłem je bezpiecznie wypić w domu, często jedno zostawało na rano, a i czasami nawet dwa. W szkole miałem dużo więcej luzu i mogłem spokojnie opuścić dwa dni także dawałem radę, pod koniec trzeciej klasy bywało, że nie pojawiałem się cały miesiąc na zajęciach, nie była dla mnie za bardzo wymagająca i spokojnie zdałem. Matka zauważyła, że dzieje się ze mną coś nie tak zacząłem kraść alkohol, wynosiłem go od wujków i wszystko wychlałem z domowego barku.
Dokupywałem wódkę aby alkohol przeszedł mi po rękach, bo piwa nie wystarczały. Tak gdzieś piłem do prawie 21 roku życia aż picie w samotności już mi przestało dawać przyjemność i dziwnie zobojętniałem, jakbym przestał czuć. Postanowiłem zrobić odwyk, przestałem się spotykać z osobami pijącymi, a jeśli chodzi o osoby niepijące z którymi się wtedy zadawałem, to można było policzyć na palcach jednej ręki. Najgorsze są i były spotkania rodzinne na których występuje alkohol. Zaczerwienienie z twarzy znikło i głownie przez mój młody wiek większość nie może uwierzyć, że mam problem z alkoholem. Ostatecznie nie pije od 1.5 roku, problem chęci napicia się w pewnym stopniu ustał, nie mam już takich problemów abstynecyjnych, ale zobojętniały jestem nadal.
Jak widzicie te moje uzależnienie? Sam się scharakteryzowałem w fazie krytycznej.

Wiedźma

Oj, to Ty jednak jesteś poważny użytkownik...
Sorry za te wczorajsze wieczorne żarty, byłam przekonana, że próbujesz nas wkręcać z tą pastą do zębów :oops:

Masz 22 lata, bardzo dobrze, że tak wcześnie dostrzegłeś problem i zacząłeś coś z nim robić.
Zwykle alkoholikom zajmuje to więcej czasu, istnieje nawet pogląd, że bardzo trudno jest wytrzeźwieć przed czterdziestką.
To oczywiście nie żadna reguła, mamy tutaj znacznie młodszych trzeźwych alkoholików,
Ty - jak widać - też masz na to du że szanse. Życzę Ci tego z całego serca

yuraa

hej Czytytoty
ja tez myslałem żeś Pluszak czy inny jajcarz, sorry.
widzę że masz wiedzę

Jonesy

Szok, kompletny szok. Taki mody wiek. Ale super że już półtora roku na sucho. Widać że dojrzalszy jesteś od rówieśników, ale i też przecież o wiele bardziej doświadczony.
Okazuje się jednak, że młody człowiek który nie ma normalnych, dbających i rozmawiających rodziców, którzy lekceważą i maskują problem zamiast się z nim mierzyć, ma po prostu przesrane. To jest też nauka dla mnie, żeby z dzieciakami jak najwięcej rozmawiać i przebywać.
Dzięki za to i fajnie że tu jesteś.

szika

Ja również zwracam honor, głupio mi, wczoraj również wzięłam Cię za żartownisia. Bądź z nami tutaj i obyś jak najwięcej dobrego wziął z tego forum, tak jak ja, tego Ci serdecznie życzę.

eremita

Serwus Czytytoty. Miło Cię poznać.

Czytytoty · Małomówny Wiek: 33 Dołączył: 15 Paź 2013 Posty: 36

yuraa

szymon

ant69

Witaj... a TO do wczorajszego pytania
http://www.wprost.pl/ar/3...ykryto-alkohol/

staszek

Witam szacunek dla Ciebie,ze w tak mlodym wieku sie przyznajesz ze jestes Alkoholikiem.I tak szybbko to zauwazyles ,bo Sam w mlodym wieku 15 lat sprubowalem,i tak z przerwami ciaglo to sie do 13 10 2013 i wiem ze jest takich ludzi bardzo duzo ale nikt sie nie przyzna ze jest Alkoholik Trzymam za ciebie kciuki Czesc Staszek