Forum Wolnych od Alkoholu

[myszka24]

zabronił mi kontaktu z nimi, bałam sie go ale balam sie tez go stracic.. kontakty stracone przez moje zamkniete oczy..

[Anna B]

Witaj dziewczynko
Z tymi kontaktami to zapewne jest tak że z jednej strony się boisz że alko Cie zostawi jak wybierzesz ich a nie jego a z drugiej strony tak naprawdę sami współuzależnieni są sobie winni.Bo co to znaczy że on albo ona mi zabrania?? A może pomyśl tak że wśród tych znajomych to są właśnie tacy ludzie że jak alko pójdzie w diabły to oni Ci pomogą??
A druga rzecz to wstyd pewnie powiedzieć ze ma się do czynienia z regularnym pijakiem prawda??Nie wolno się bać to im powinno być wstyd jak się zataczają jak narobią głupot a nie Tobie .Spróbuj to nie takie trudne powiedzieć sobie i innym ze masz w domu alkoholika i potrzebujesz natychmiast pomocy!!!!!!Opis Twój ze brak Ci sił do życia mnie osobiście przeraził ......

[pietruszka]

Hmmm.... ja pamiętam, jak zaczęłam się izolować od znajomych. Wpierw był nie raz wstyd, bo spotkania towarzyskie kończyły się upiciem Pietrucha, potem jeszcze przez jakiś czas spotykałam się ze znajomymi sama, mimo, że nieraz nasłuchałam się różnych bzdur o moich znajomych od Pietrucha (pewnie za mało pili ). Potem... czułam się brzydka, zaniedbana, smutna, więc nie chciałam się pokazywać znajomym w takim stanie, przecież znali mnie jako fajną, wesołą osobę, miałam coraz mniej ochoty na zabawę, coraz trudniej było zmusić się do uśmiechu, robić dobrą minę do złej gry, w końcu straciłam ochotę na jakiekolwiek wyjścia i spotkania z ludźmi, coraz bardziej czułam się jakbym żyła w gęstej mgle, w jakimś kokonie. Nawet jak już gdzieś szliśmy z Pietruchem (do jego znajomych rzecz jasna) to tyle się nasłuchałam przed wyjściem (przytyłaś, jak ty wyglądasz, uśmiechnij się, załóż coś innego), że traciłam ochotę na cokolwiek i tak coraz częściej zostawałam sama...w domu... gdzie czułam się bezpieczniej. Moje poczucie wartości stoczyło się w głęboki dół i jęczało donośnie. A do tego wstyd, że związałam się z takim człowiekiem, że nie potrafię go zmienić, ani nie potrafię odejść.
I tak z dość towarzyskiej Pietruszki powstała zgorzkniała, zgarbiona młoda-stara...

Dobrze, że ten proces jest odwracalny.