Forum Wolnych od Alkoholu

[mIśka]

Mam pytanie o punkt widzenia partnerów/ki osób uzależnionych trzeźwiejących. Dopuki nie podjęłam decyzji o zaprzestaniu picia kompletnie nie rozumiałam problemu uzależnienia. Chcę - piję, nie chcę - nie piję. No więc nie chcę i zonk - to nie takie proste. I przechodzę do sedna. Trzeźwieję m. in dzięki terapii, kontaktowi z innymi alkoholikami i jeszcze paru istotnym czynnikom. Zastanawiam się jednak jak to wygląda z drugiej strony. Tzn. na ile jest do przyjęcia przez partnera nie uczestniczącego w terapii dla współuzależnionych to, że do utrzymania abstynencji ten kontakt z osobami z "branży" jest konieczny (i nie mówię tu o mitingach codziennie ), że nie o wszystkim można pogadać z partnerem i że utrzymywanie abstynencji czasem jest trudne. I jeszcze takie pytanko, jak wielu z Was współuzależnionych a nieuzależnionych (w związku z alko) trzyma w domu alkohol na własne potrzeby (ot tak żeby z raz na jakiś czas piwko wypić).

[Klara]

Z własnego doświadczenia nie mogę Ci Miśko odpowiedzieć, bo ja byłam w terapii dla współuzależnionych, później mój mąż podejmował leczenie, ale tak naprawdę nigdy nie wytrzeźwiał.
Mogłabym poteoretyzować, ale po co...
Mam natomiast dla Ciebie wątek takiej osoby, która żyje z trzeźwiejącym alkoholikiem.
Za naszą namową poszła na terapię.
Poczytaj, jakie było jej podejście do spraw o które pytasz i jak to się dosłownie z dnia na dzień zmieniało: http://komudzwonia.pl/vie...?t=8664&start=0

[mIśka]

Dzięki za szybką reakcję Ten wątek dokładnie czytałam. Reni chciała poznać temat. U mnie to ja chcę zrozumieć On nie wykazuje zainteresowania (i nie musi )Wiele rzeczy sobie jakoś wypracowaliśmy, ciągle coś jeszcze ulepszamy (tak to widzę). Wiem że wielu rzeczy zrozumieć nie może (ale ja puki nie przeżyłam też nie pojmowałam). Bywa, że komunikacja też nam czasem szwankuje Chcę wiedzieć jak to wychodzenie na mitingi, unikanie spotkań z alkoholem czy wychodzenie z pokoju w którym jest alkohol widzi druga strona. I na ile zrozumiały komunikat to: tak mam dziś podły nastrój, wszystko mnie wnerwia bo pić mi się chce

[pietruszka]

Jestem w związku z trzeźwiejącym od ponad 8 lat alkoholikiem. Tylko, że ja równocześnie też chodziłam na swoją terapię, więc wiele moich wątpliwości się rozwiewało tam.

[esaneta]

Na pierwszą częsc pytania nie jestem w stanie Ci odpowiedziec, bo ukończylam terapie. Natomiast w kwestii alkoholu w domu, to go nie mam, bo nie mam takiej potrzeby -"alkoholowych" gosci nie miewam a sama w domu nie pijam.

[endriu]

[mIśka]

[Klara]

[cool]

[mIśka]

[pietruszka]

Wiesz Miśka, Twojemu partnerowi Twój alkoholizm może dość nie dopiekł, by odczuwał potrzebę wprowadzenia nowych zasad. Może w tym cały szkopuł. A przecież nie zmusisz partnera, by zaczął się uczyć o Twojej chorobie, by choć przybliżył się do zrozumienia, czym ta choroba jest.
Zwykle współuzależnione kobietki rzucają się czytać książki o alkoholizmie, więcej angażują się w zdobywanie wiedzy o tej chorobie, niż zajmują się same sobą. Tak działa właśnie kobiece współuzależnienie -pewnie ma na to wpływ przypisywana nam opiekuńczość, chęć do dbania o DOM, Związek, Rodzinę. Sama przeczytałam co najmniej dwie, trzy książki o alkoholizmie, tysiące stron o uzależnieniach, zanim zainteresowałam się swoim problemem. Faceci zwykle mają inaczej. Nie szukają w ten sposób wiedzy, jak pomóc drugiej stronie, a i być może Twoje picie nie było dla niego problemem? Rozmawialiście na spokojnie o tym?

[szika]

[endriu]