Forum Wolnych od Alkoholu

[Zagubiona]

Co jakiś czas wychodzą na wierzch coraz to nowe "kwiatki" z mojego dzieciństwa. W związku z tym wzrasta napięcie między mną i mamą. A fakt, że jestem w terapii i wychodzę ze schematów działania współ. powoduje kolejne ataki. Myślę, że to dlatego, że brat się wyprowadził, więc tylko nade mną mama miała kontrolę, a teraz i ja nie pozwalam się kontrolować.

Dziś już nie wytrzymałam i powiedziałam mamie w prost, że nie pozwolę sobą manipulować, że mam swoją rodzinę i większy obowiązek (choć to złe słowo, bo to jakby przymus, a ja nie traktuję tego jak przymus) wobec syna i to na nim się skupiam i nie mam ochoty zajmować się jej bardziej lub mniej prawdziwymi "problemami"- czas się pogodzić z faktem, że choruje na taką, a nie inną chorobę.

Od pewnego czasu nie mogę znaleźć z mamą wspólnego języka i wiem że spora część odpowiedzialności za to leży po mojej stronie i póki nie poukładam w sobie swojego dzieciństwa widoki na poprawę relacji z mamą są nikłe

[endriu]

a Ty mieszkasz z nią?

[Zagubiona]

[endriu]

to się wyprowadź

[Zagubiona]

[pietruszka]

[Zagubiona]

Pietruszko, masz rację takie oddzielenie pomaga spojrzeć też z dystansu. Myślę, że w ostatnich dniach właśnie tego mi najbardziej brakuje.
Coraz poważniej zastanawiam się nad terapią DDA- tylko nie wiem czy to nie za wcześnie, bo jeszcze trochę chwiejnie stoję na nogach. Z drugiej strony może tak buja to zamknięte dzieciństwo

[szika]

Szkoda Pietruszko że wykasowałaś część postu, bo bardzo dużo dzięki temu co tu było zrozumiałam.

[pietruszka]

[pietruszka]

[szika]

Upssss. przepraszam Cię najmocniej! Moje gapiostwo Wieeelkie sorki
miesza mi sie, wybacz mi

[pietruszka]

[wampirkowa]

A ja na mitingu w częstochowie poraz pierwszy usłyszałam, że mogę ojca czy matke nie kochać czy nawet nie nawidzieć, po tym wielogodzinnym mitingu pozwoliłam sobie odczuwać te własnie emocje, bo przecież wszyscy wokoło mi wbijali nie możesz nie nawidzieć, nie możesz się gniewać,

Ja ram nie miałam żadnych relacji z ojcem, Mamami no cóż, byłam na nie zła że nic nie zrobiły z moim ojcem, a ze nie było tej prawdziwej zaawsze było gorzej

[Zagubiona]

wampirkowa, nienawiść to uczucie negatywne, a według mnie pielęgnowanie takich uczuć zatruwa życie. Ale to moje zdanie.
Ojcu wybaczyłam jakiś czas temu- paradoksalnie było mi łatwiej, co nie żyje prawie 16 lat.
Ale wobec mamy dopiero teraz pojawił się żal i pewnie minie jeszcze trochę czasu zanim będę w stanie jej wybaczyć. Ale na dłuższą metę nie chcę żywić wobec niej uczuć negatywnych. Może nie będą one serdeczne ale nie chcę aby były negatywne. Przez ostatnie kilka dni widzę jak negatywne emocje mnie niszczą i sypie się cała praca jaką włożyłam w siebie na terapii.

[wampirkowa]

a dla mnie ma negatywnych uczuc s atylko te przyjemne i nieprzyjemne, ja jako zamrożony człowiek, przez wiele lat unikałam uczuć wobec swojego ojca i swoich mam,

Ja narazie nie umiem nie potrafię wybaczyć ojcu, słyszłam ze wybaczenie ojcu ma pomóc mnie a nie jemu ale nie potrafię,
jest ku temu wiele przyczyn, i jakoś nie chcę tu ich pisać bo to nie mój watek,

ja już nie mam rodziców, i chyba dobrze, nie chciałabym sie nimi opiekować na starość,

bo robiłabym to z musi i z niekrywanym obrzydzeniem.

ale i ten brak rodziców, też mi nie pomaga w rozmowach z terapeutą bo nie mam już odniesienia,