Forum Wolnych od Alkoholu

[szika]

zołza, dziękuję za te słowa

[Zagubiona]

Szika, wiesz też się zastanawiałam co mogę dać, jaki sens bycia na forum skoro nie pomagam komuś personalnie. Ale wtedy przypominam sobie jak bardzo ważne dla mnie na początku było czytanie innych wątków i jak z poszczególnych sytuacjach odnajdywałam siebie, przez co dostawałam wskazówki jak postępować i jak nie powielić schematu mamy. Myślę więc, że moja obecność na forum jest sensowna, choćby przez pisanie swoich wątków, bo może za kilka lat trafi się taki drugi Nie.Anioł i moje pisanie pokaże, że może być inaczej. Jeśli skorzysta na tym choćby jedna osoba to warto, bo to znaczy, że chociaż ta jedna osoba wyrwie się z piekła współuzależnienia

[pterodaktyll]

[szika]

[pterodaktyll]

[Ambiwalencja]

sziko akurat mnie Twoje posty wiele dały, personalnie. Szczególnie te do mnie skierowane. Pokuszę się o stwierdzenie, iż nie jestem w tym odosobniona. Dziś na Al-anon poruszano właśnie temat tego, że od każdego z grupy można usłyszeć coś dla nas, osobiście przydatnego.
W prawdzie psycholog powiedziała mi, że przesiadywanie na forum mam sobie odpuścić, bo zamiast się odciąć od choroby i alko, cały czas się w tym temacie grzebię, a terapia i al-anon są wystarczającą formą aktywności w sprawie, ale ja też lubię to forum. Jakby potrzebuje tu zaglądać. Dużo mi daje zdobywanie przydatnych informacji poprzez dialog z kimś, kogo obchodzi co piszę, przyswajam to lepiej niż suchą teorię.
Mityngi mam razie w tygodniu, forum w każdej chwili. O ile mój tydzień pęka w szwach od kumulacji zajęć do wykonania, o tyle jakoś ten czas mija. Ale nie każdy tydzień jest tak intensywny. Może i ja kiedyś komuś pomogę.
Przepraszam autorkę wątku za brzydkie wcięcie się w temat.

[Zagubiona]

Ej no! Przestańcie mnie w końcu przepraszać Przecież ja się nie gniewam

[szika]

Nie.anioł, trochę Ci tu Aniołku nabałaganiłam ale to dlatego, że Twoje refleksje poruszyły moje własne zasoby tych moich "MUSZE! ZAWSZE!"
dziękuję Ci i ślę buziaki

[Zagubiona]

Ostatnio tak skupiłam się na emocjach i uczuciach, że zaniedbałam fizyczność

Od kiedy jestem na L4 brakuje mi ruchu (no poza bieganiem za Synkiem ), nie jeżdżę po 15km dziennie rowerem, a do tego podjadam razem z Dominikiem Efekt jest taki, że przybyło mnie o trzy kilogramy i jest mi ciężko. Mój przedział wagowy, w którym najlepiej się czuję to między 48, a 51 kg. Teraz ważę już 53 Czas się tym zająć.

Od dziś ograniczyłam jedzenie i zaczęłam przygodę z 6 Weidera- ostatnio się poddałam jakoś koło 20 dnia, ciekawe jak będzie teraz

A ze spraw okołoalkoholowych to od kilku tygodni zauważyłam prawidłowość, że w poniedziałek, po weekendowym piciu, mąż jest rozdrażniony- na szczęście mnie to nie boli. To nie moje uczucia i emocje

[Mała]

[margo]

[Zagubiona]

margo, 153cm także spokojnie- nie zagłodzę się

[margo]

[Zagubiona]

Mąż, bada teren, sprawdza czy może przesunęłam granice w stronę, w którą jemu pasuje, no i się rozczarował Bo i owszem granice przesunęłam, tyle, że w drugą stronę i kolejnym małym kroczkiem zabieram mu komfort picia

W czwartek terapka, pytała czy mąż pije i czy więcej (zawsze wykorzystywał to, że byłam w domu, a nie w pracy), a ja nie do końca wiedziałam co powiedzieć. Powiedziałam oczywiście prawdę, że pije ale już z ilością miałam problem, bo nie zwracam uwagi czy to jest jedno czy dziesięć piw. Wiem tylko, że nadal trzyma się weekendów mimo, że przecież od grudnia nie chodzę do pracy.

Skłamałabym gdybym powiedziała, że nigdy mnie nie rusza jego picie- zdarza się raz na jakiś czas, że mi to przeszkadza. Tyle tylko, że obecnie potrafię nad tym zapanować i zamienić negatywne emocje wobec męża na pozytywne wobec siebie Myślę, że właśnie tego mi było najbardziej potrzeba, abym poznała swoją wartość i nie obwiniała się za męża alkoholizm. Broniłam się przed terapią ale teraz wiem, że bez niej nie nauczyłabym się tego i dalej czuła się odpowiedzialna za męża, jego picie i jego zachowanie po alkoholu.

[Zagubiona]

Dziś zakończyłam swoją terapię. Decyzja podjęta oczywiście przy aprobacie terapeutki. Było podsumowanie i życzenia abyśmy się już tam nie musiały spotykać Jadąc już tam dziś wiedziałam, że to będzie koniec- nawet pisząc ostatnie zadanie się śmiałam, że już nieaktualne. Oczywiście jakby coś się działo to zawsze mogę tam szukać pomocy

Małe podsumowanie co się we nie zmieniło i co osiągnęłam dzięki terapii:
Pozbyłam się nadkontroli, nie uzależniam swojego samopoczucia od picia lub nie picia męża, jestem spokojniejsza, nauczyłam się radzić sobie ze stresem i nieprzyjemnymi uczuciami, jestem pokorniejsza, nie szarpię się z przeszłością, bo jej i tak nie zmienię, daję czas czasowi, jestem pewniejsza siebie i znam swoją wartość, wiem, że nawet jeśli kiedyś zostanę sama z Dominikiem to sobie poradzę, żyję tu i teraz nie wybiegając w przyszłość oraz co zauważyła terapeutka jestem bardziej "przebojowa", nie zniechęcają mnie drobne niepowodzenia Pewnie jest jeszcze kilka zmian, o których tu nie wspomniałam, no bo w moim wieku to już skleroza

A pisząc krócej, dzięki terapii i mojej pracy moje życie zyskało nową jakość