Forum Wolnych od Alkoholu

aniad

Cześć wszystkim, dziękuję Klaro za zaproszenie

Witam Was, już jako trochę nowsza i trochę ulepszona Ja

Odkąd prawie rok temu dostałam dość mocnego kopniaka na innym koalkoholowym forum (na które trafiłam oczywiście szukając ratunku dla męża-alkoholika) ruszyłam na terapię dla współuzależnionych i... od tamtej pory, jak to w terapii, raz na wozie, raz pod wozem ale coraz więcej i coraz częściej jednak na

Jestem wciąż żoną alkoholika będącego w terapii i abstynencji od 8 m-cy. Jak żyją koalki i trzeźwiejący alkoholicy - kto przeżył ten wie

Jesteśmy małżeństwem od 15 lat, mamy dwie córki i trzy koty

Na razie, po ciężkich dwóch ostatnich latach (moja choroba, operacja a także śmierć w najbliższej rodzinie, depresja dziecka i coraz intensywniejsze picie męża) - próbuję odszukać siebie a właściwie buduję siebie od nowa, jako DDA (porzucone przez rodziców) z wieloma deficytami mam dużo pracy nad sobą i za i przed sobą. Moja terapeutka dzielnie mnie wspiera a ja czytam dużo, kładę sobie do głowy nowe zasady i próbuję postępować zgodnie z nimi. Najbliższe otoczenie przypina mi ostatnio łatkę takiej, z którą nie idzie wytrzymać, więc chyba terapia działa

Aktualnie korzystam z terapii indywidualnej, niestety jedyna w moim mieście poradnia nie prowadzi terapii grupowej dla współ. Toteż wędruję po forach dla koalek. Jesteście skarbnicą wiedzy i doświadczenia.
Mąż ma terapię i indywidualną i grupową, starsza córka też jest pod opieką psychologa.
Nieudolnie, kulejąc próbujemy tworzyć nową rzeczywistość.

Pozdrawiam wszystkich serdecznie i życzę udanego popołudnia!

Klara

A, to witaj Aniu

Już jak widać jesteś mniej więcej na prostej, więc pierś do przodu i dalej podbijaj świat! :okok:

aniad

Dziękuję Klaro

Myślę, że do prostej to mam jeszcze ładny kawałek, jeszcze czasem przedzieram się przez krzaki i gąszcze

Niełatwo zmienić schematy wypracowane przez prawie 40 lat i niełatwo zmienić sposób myślenia i podejście do życia i ludzi.
Ale da się, już wiem, że się da

A z tym podbijaniem świata... tak chciałam podbijać świat, przecież byłam inna, wyjątkowa i wszystko musiało być idealne... a teraz chcę po prostu być sobą i cieszyć się życiem...

Duszek

Witaj aniad,

OSSA

aniad

To prawda, mam cel i do niego dążę choć odzieranie siebie z kolejnych warstw i szukanie prawdy o sobie nie jest lekkie, łatwe i przyjemne, zwłaszcza, że ta prawda często jest inna niż się spodziewamy.
Jestem córką alkoholików, od 2-go roku życia wychowywała mnie babcia. Ponad rok temu jak obuchem uderzył mnie fakt, że mój mąż (również DDA) jest alkoholikiem. Spełniło się to, czego najbardziej nie chciałam w swoim życiu bo mój dom miał być inny. Ale przecież znacie to doskonale...
Teraz mam za zadanie złamać to wstrętne koło historii. Mam dwie córki, już są DDA ale mam nadzieję, że jak poprostuję swoje życie, że jak zrozumiem swoją przeszłość uda mi się nauczyć je takiego podjeścia do życia by nie zostały kiedyś żonami alkoholików, jak ja, jak moja mama, jak moja babcia...

OSSA

aniad

Cóż, nie będę mieć wpływu na wybory moich córek, to wiem, jestem tego świadoma i ciężko pracuję by to w pełni akceptować.
Jak silne są mechanizmy u DDA wiem, przerobiłam i przerabiam dość boleśnie na własnej skórze. Mocno musiałam dostać w tyłek, żeby podkulić ogon pod siebie i wyciągnąć rękę po pomoc.
Wiele rzeczy jako rodzice zepsuliśmy ale wierzę, że jest jeszcze dość czasu by choć część z nich spróbować naprawić.
Zaczynam od siebie i wierzę, że i moje córki na tym skorzystają.
Takie przyjemne z pożytecznym

Jeszcze często się gubię i często jestem w rozterce, jeszcze jest we mnie wiele żalu i złości z okresu picia mojego męża, jeszcze wielu rzeczy nie widzę i nie umiem.
Ale pracuję nad sobą, czasem więcej, czasem mniej, czasem mnie to cieszy a czasem tarza po podłodze ale po tych kilku miesiącach żyję inaczej, oddycham pełną piersią i cieszę się każdym dniem