Forum Wolnych od Alkoholu

[nieufna]

Witajcie Kochani!Tak jak się zatytułowałam -jestem nieufna i z problemem spółuzależnienia borykam się wiele lat i z racji tej wyżej wymienionej cechy do teraz, nie korzystałam z żadnej pomocy -chociaż teoretycznie-przestudiowałam wszystko co mi wpadało w ręce i wysłuchałam też wszystkiego co mogłam usłyszeć.Największą nieufność wykazuję do sąsiadów-z którymi zadarłam będąc w różnych stanach psychicznych.W ostatnim okresie dotarłam w końcu do AL Anonu,grupy wsparcia i terapeuty.Do tych miejsc docierałam już wcześniej i uciekałam (widocznie jeszcze nie był czas na mnie).Wybrałam specjalnie miejsce oddalone od mojego domu,żeby nie wpaść nie daj Boże na któregoś sąsiada.Ico się okazało wpadłam na krewną mojej z wi za wi sąsiadki.I tu zaczyna się problem.Terapia mimo,że bałam się jej przez tyle lat daje mi dużo satysfakcji.Poznawanie siebie jest czymś fascynującym dla mnie i oprócz bólu sprawia,że otwierają mi się oczy na wiele rzeczy ale nie daje mi spokoju ta krewna sąsiadki (ona wie kim jestem).Nie wiem czy to jakaś obsesja wynikająca,ze współuzależnienia ale cały czas -wydaje mi się,że jest Ona nieszczera wobec mnie i psuje mi komfort korzystania z tych dobrodziejstw.Zaznaczam ,że nie robi ona niczego złego ,jest miła dla mnie a mimo to mam dyskomfort.I tutaj prośba do Was pomóżcie mi przełamać tę nieufność.Dzięki

[nieufna]

Oprócz tego,że jestem nieufna ,jestem również niegramotna.Napisałam już osobie ale w Powitalni i nie mam już siły pisać od nowa .Proszę przeczytajcie a następne ,będę pisała już tutaj-dziękuję.

[Klara]

[nieufna]

Nie ma już w okolicy żadnych grup a najlepsze jest to ,że ta osoba jest we wszystkich tych które odwiedziłam.I w grupie wsparcia i w AL Anon .Więc ,nie jest to takie proste.Dam chyba sobie czas i może przyzwyczaję się do tej sytuacji.

[Słoneczko]

[Słoneczko]

[Jacek]

[pietruszka]

A ona ma (bardzo możliwe) takie same lęki i nieufność, jak Ty

Witaj

[nieufna]

Wiem,że mam problem ze wstydem za alko i to on chyba najbardziej mnie męczy.Nie kontroluję ,nie pilnuje(chociaż jego nie dałoby się kontrolować)nie wylewam itd-natomiast obsesyjnie się wstydzę za niego.

[Słoneczko]

[pietruszka]

Wstyd da się przepracować, choć w tym przypadku to nie Twój wstyd.

[Maciejka]

Witaj nieufna ja tez miałam z tym problem i wstydziłam się i bałam , ze wszyscy się dowiedza i wyjde an psychola bo chodze na jakieś spotkania, do psychologa az do momentu rozmowy z ludźmi z otoczenia. Nie poruszałam tego tematu sami zaczęli i usłyszałam ; popieram twoje dzialania, w koncu się odważyłaś, jestęś spokojniejsza, mozna teraz z toba pogadac, ależ ty się sie zmieniłaś itp itd.

Wstyd to kraśc i z pieca spaśc jak mówi porzekadło ludowe. Szukanie pomocy świadczy o odwadze i pokorze wobec siebie i o zadbaniu o siebie. Jak sama o siebie nie zadbasz to kto to zrobi.

[szika]

Witaj Nieufna:)
Czy rozmawiałaś z tą osobą w cztery oczy? Była ku temu okazja?
Ja bym się tu przychyliła do pomyslu Słoneczka żeby bliżej poznac te kolezanke:)
Przyjrzyj się co dokladnie sprawia Twój dyskomfort? Wydaje sie ze pod nim kryje sie lęk, zatem czego się boisz? Potrafisz to dokładniej określic?
Czesto jest tak, że te "potwory" sa tylko w naszej glowie, a rzeczywistość jest diametralnie inna.

[nieufna]

Szika tak dokładnie nie wiem czego sie boję ale wydaje mi się ,że przez to,że nie jestem w najlepszych stosunkach z sąsiadami i ,że przez lata byłam otoczona murem,taka bliskośc ze wszystkimi mnie osacza.Chyba jestem też z natury albo niekoniecznie z natury, a bardziej ponieważ moja trauma alkoholowa trwa od dzieciństwa(mój ojciec był również alko)nietowarzyska.Nie wiem jak to określić -ale jest mi chyba dobrze ze soba a w każdym razie ,myśl o nagabywaniu przez wszystkich i wchodzeniu w moje bolesne przeżycia-przeraża mnie.Z tą osobą rozmawiam i pewnie jest to mój problem to co czuję, ale chyba na początku lepiej czułabym się tam,gdzie nie ma takiej bliskości z miejscem zamieszkania.Krótko mówiąc wolałabym mieć czas na otrzaskanie się wśród ludzi tych z daleka i przechodzenie na kolejne etapy zbliżeń do tych z mojej ulicy.

[Maciejka]

Ty sama decydujesz na jaką odległosc pozwalasz sie zbliżać innym ludziom i nie mówię to o odległosci fizycznej ale też i tej emocjonalnej/ psychologicznej . Ja na początku tez mialam z tym problem ale powoli zaczynałąm decydowac dokąd inni moga się posunąć i pilnowałam żeby nie przekraczali mojego terenu.