Forum Wolnych od Alkoholu

[Thomasson]

Chciałem napisać trochę o sobie, taki miałem cel gdy się rejestrowałem na forum.

Tylko jak zacząć...
Kiedyś poszedłem na wagary. Byłem wtedy zdemoralizowanym nastolatkiem z wojną światów przed oczami. Wyjałowionym z samorealizacji, samoakceptacji, i bez kontaktu z emocjami oraz z tym wszystkim co funduje dzieciom patologiczne środowisko. Na wagarach poznałem smak narkotyków (żeby się nie rozpisywać dodam że alkohol to też narkotyk) i wtedy moje problemy zmalały do minimum. Szarość życia zmieniła się w kolorowy świat imaginacji i tak przez ładne kilka lat.

Terapia to czas kiedy niedojrzały nastolatek (w skórze dorosłego faceta) wraca z wagarów aby zmierzyć się ze światem. Terapia, mityngi, sponsorzy, nowi ludzie, nowe mocne wrażenia i czas pracy nad sobą. Było ok przez pewien czas. Program trzeba wcielać w życie, program życia nie zastąpi. O ile narkotyki zwiększały dopływ dopaminy i tych innych szczęśliwych związków do mózgu o jakieś 1000% o tyle już życie w stylu praca (zbieranie śmieci), jedzenie, mycie się i spanie, i tak w kółko (z ciągłym niedoborem snu) już takiego szczęścia nie dawało. Dni wolne w rozsypce, bez pomysłu, bez relaksu, nuda (stres) i mityngowa rutyna.

Krótki epizod z psychiatrą i antydepresantami, chwile lepsze i gorsze. A było nawet nawet, pisząc program poznałem lepiej siebie i co mnie podnosi na duchu, a gdy mam doła czuje bezsens podejmowania jakiejkolwiek aktywności. I tylko słyszę na mityngach że ten był gdzieś na zlocie, tamten na warsztatach kilka dni, a ja uwiązany do konsekwencji picia zasuwam kolejne nadgodziny których nie chce bo i tak g**** z tego mam, by umrzeć za dużo, by godnie żyć za mało. Poczucie zapętlenia, frustracja. Ale można z drugiej strony-akceptacja, pragnij mniej, trenuj wdzięczność-głoszą mędrcy ze wschodu. Tyle że akceptacją kiedyś dziecka nie wykarmię. Weź się w garść mówią bliscy, a mi ciągle chce się spać, czuje bezsilność do wszystkiego, brak sensu i perspektyw. Wstaje rano i nawet jest ok, a do wieczora entuzjazm spada, zamienia się w uczucie którego nie umiem nazwać, oraz wszechobecność śmierci, patrze na sąsiada widzę śmierć, potrze na żonę to samo.

Koncentracja życia wokół narkotyków-to było u mnie bardzo silne, i chyba nie wypełniłem pustki po narkotykach. Taki słomiany zapał mam do tego. Czego się nie dotknę zaraz łapie doła. Pytają co u ciebie-nigdy nie było lepiej-odpowiadam.

Fajnie że mogłem się wygadać (trochę po użalać), jak na to patrze to widzę co jest nie tak i mądrości same nasuwają się do głowy ale...

[endriu]

Cześć Thomasson,
moim zdaniem za dużo kontemplujesz
żyj, działaj, czuj....
mądry jesteś

[Kami]

[quote="Thomasson"]
O ile narkotyki zwiększały dopływ dopaminy i tych innych szczęśliwych związków do mózgu o jakieś 1000% o tyle już życie w stylu praca (zbieranie śmieci), jedzenie, mycie się i spanie, i tak w kółko (z ciągłym niedoborem snu) już takiego szczęścia nie dawało. Dni wolne w rozsypce, bez pomysłu, bez relaksu, nuda (stres) i mityngowa rutyna.

Krótki epizod z psychiatrą i antydepresantami, chwile lepsze i gorsze. A było nawet nawet, pisząc program poznałem lepiej siebie i co mnie podnosi na duchu,

Witaj Thomasson ...... krótki epizod z psychiatrą po długim okresie brania Ci nie pomoże, by było lepiej - musi być gorzej. Dobrym znakiem jest to, że chcesz SAM coś z tym zrobić więc rób to natychmiast ...
Witaj jestem Kami współuzalezniona

[Jacek]

cześć Thomass
ja mam na imię Jacek,jestem alkoholikiem

[Thomasson]

Cześć wszystkim i dzięki za słowa wsparcia.
Zapewne napisze co jeszcze ale nie teraz, mam ograniczony dostęp do komputera.
Racja, kilka lat brania bez echa nie przejdzie. A szkoda.

[Jacek]

[Duszek]

Witaj Thomasson,

[esaneta]

[margo]

Cześć Thomasson!
Tak Cię czytam i się zastanawiam, na ile to jest uzależnienie od narkotyków, a na ile w ogóle od mocnych wrażeń? Terapia była ok na początku, kiedy była nowością, kiedy dawała nowe przeżycia, a później stała się po prostu nudna? To nie sugestia, tylko pytanie... od razu skojarzył mi się mój eks partner, który popadał z jednego uzależnienia w drugie, bo życie było tak strasznie nudne, że raz był alkoholikiem, raz narkomanem, raz uzależniony od pornografii, nawet w sumie można by go podejrzewać o zakupoholizm... tylko nagły przypływ adrenaliny dawał mu to "szczęście" o którym piszesz Zastanawiam się, jak jest u Ciebie?
Tak w ogóle, to miło Cię u nas widzieć Czuj się jak u siebie

[Amy1983]

Thomasson,
Witaj.
Doskonale Cię rozumiem w temacie pustki po utracie centrum wokół którego kręciło się życie. Marny ze mnie doradca, bo sama próbuję wypełnić czymś swoje życie. Pomaga mi praca nad miłością własną, planowanie każdego dnia,modlitwa o pogodę ducha i Dezyderata. Pozdrawiam

[Thomasson]

[muzyka11111]

Witaj Thomasson,
A ja mam pytanie do ciebie; ile czasu juz nie bierzesz i czy dobrze rozumiem ze tez nie pijesz...?

[Thomasson]

4 lata abstynencji czyli zero narkotyków i alkoholu. Skończyłem terapię podstawową i pogłębioną, oraz radzenia sobie ze złością. Dodatkowo mityngi średnio raz w tygodniu i praca ze sponsorem. Uzależniony jestem od wszystkich popularnych narkotyków, czyli od leków o podobnym składzie też, oraz od seksu. No i od negatywnych emocji (depresja).

[muzyka11111]

Nie myslales o tym aby zrobic sobie pare wizyt u psychologa...ot tak pogadac skoro cos ci na glowe weszlo.
4 lata abstynencji...super...i ciekawie o tym wszystkim piszesz. Ja jestem wspoluzalezniona weic nie do konca rozumiem uzaleznionych, znam "zasady" ich dzialania i myslenia, ale mimo wszystko nigdy nie moglam zrozumiec jak mozna przedkladac dobro zony matki dzieci po to zeby sie np. napic...W kazdym razie do czego zmierzam ciesze sie z tymi wszystkimi tutaj, ktorzy chca i robia cos za soba i swoim zyciem, naprawde zycze tobie i wszystkim trzymania sie tej drogi...
Idz moze do terapeuty.. moze pisanie tutaj bedzie odskocznia albo brakujacym "hooby"...bo jakos tak mylsle ze cos "zlego" ci chodzi po glowie...mam nadzieje ze sie myle bo tak jak wspomnialam nie znam sie na tym dobrze.

[zołza]