Forum Wolnych od Alkoholu

[Amy1983]

szika,
Jestes NIESAMOWITA,dziękuję.
Marsa i Wenus odłożyłam. Wrócę do książki jak będę gotowa na związek. Teraz nie jestem zupełnie.
Książki Pawlikowskiej przeczytałam niemal wszystkie z tej serii i nadal wiedza nie idzie w parze z emocjami.
Co do M. Nie wiem czy definitywnie się rozstaliśmy. Jest jedynym mężczyzną, którego kocham, ale to niestety nie oznacza tego, że będziemy razem ani tego, że nasz związek będzie satysfakcjonujący, ani też tego, że On będzie przewidywał nas w swoich planach na przyszłość. Pewne jest to, że wreszcie muszę się zająć sobą, a nie zrobię tego przy nim. Pewne jest to, że nie radzę sobie z zazdrością, bo zawiódł moje zaufanie, nie ufam mu, a związek bez zaufania nie ma prawa bytu. Pewne jest to, że oboje na ten czas działamy na siebie toksycznie. Nie ma żadnych racjonalnych przesłanek żeby ten związek nadal miał trwać. Nie teraz, nie w takiej formie.

[szika]

dla mnie najtrudniejsze do zaakceptowania były własnie te decyzje, które podejmowałam pod wpływem rozumu...
rozstania... było "koniec piesni, odchodzę, mam dość, nie nie nie"...

i to bolało... męczyło... było źródłem cierpień...
pomogło wtedy gdy poddałam swoje decyzje pod watpliwość "czy naprawde musze teraz decydować? przecież nie musze... bedzie co ma być... jesli wrócimy do siebie to wrócimy, jesli nie to tez dobrze, ale TERAZ NIE PODEJMUJĘ DECYZJI"...
puściłam, zostawiłam... a po co ja mam sie martwić o to czy wytrwam w decyzji????
przedziwnie to dało ulge, zajęłam sie sobą a przestałam zajmować związkiem..
a o to przeciez chodzi...

dlaczego napisałam, że jest Ci potrzebny ten facet...
bo jesli nie byłby Twoim zwierciadłem to pozwoliłabys mu odejśc bez cierpienia, ot tak poprostu... przyjęłabyś to rozstanie jako naturalna kolej rzeczy...
skoro tęsknisz to wiesz, masz mozliwość spojrzeć własnie na siebie...

na przykład zaufanie...

być może na poziomie umysłu teraz sie zbuntujesz, ale gwarantuję Ci, że własnie wybrałas faceta, który nie jest wart zaufania po to aby zobaczyć jak sama sobie nie ufasz... jak sama siebie rozczarowujesz...

i tym sposobem znów dochodzimy do przekonań...
"powinnam być taka, lub taka... powinnam... muszę"...

nic nie powinnaś, nic nie musisz... MOŻESZ

[Amy1983]

szika,
Moje emocje są na poziomie małego dziecka, nie mogę nimi obarczać nikogo, a to robiłam. Próbowałam nie zajmować się związkiem, ale on pomagał mi uciekać ode mnie. Całą swoją wartość opierałam na nim. Koniec! Chcę wreszcie zająć się sobą. Nie ma we mnie buntu wobec tego napisałaś. Wiem, że M. jest moim odbiciem. Wiem, że jesteśmy bardzo do siebie podobni. Wiem, że wyciągnął na powierzchnię moje największe lęki. Wiem, że chciałam go zmienić mając nadzieję, ze przez to zmienię się ja. Ja to wszystko wiem... Tylko co z tego...?

[szika]

[Amy1983]

Sprawia, że czasem potrafię się zatrzymać w swoich myślach. Potrafię też wesprzeć i pomóc innym. Sobie nie za często, więc złoszczę się na siebie, że poddaję się lękom i zbyt mało na nie wpływam. To pewnie wynik tego, że nie jestem w swoich oczach autorytetem, czuję się małą dziewczynką.

[szika]

dziecko w swojej "konstrukcji" jest czyste i niewinne, spontaniczne i ciekawe świata...
jest wspaniałe i cudowne...
to dorosli wprogramowują w dziecko swoje lęki...

[Amy1983]

[szika]

ta ksiązka nie dlatego abyś pracowała nad związkiem... znajdziesz tu duzo o sobie samej
o facetach przy okazji

[Tajga]

Powiem Wam moje miłe, że chyba NIKT nie był tak uzależniony od faceta jak JA

[Amy1983]

Tajga,
Przybliżysz mi swoją historię?

[Jo-asia]

[Amy1983]

[Tajga]

[Jo-asia]

[Amy1983]

Dziś przyszedł lęk, że już nigdy nikt mnie nie przytuli. Potrafiłam godzinami siedzieć w czyichś ramionach. Swego czasu zależało mi, żeby to były jakiekolwiek ramiona, potem już chciałam tylko jedne. Zamknęłam oczy, w myślach przytuliłam swoje wewnętrzne dziecko, wyobraziłam sobie jak Bóg nas kołysze, że jesteśmy bezpieczne, uspokoiłam oddech. Tęsknota nie minęła, ale lęk odszedł. Pomogło.