Forum Wolnych od Alkoholu

[margo]

[Jonesy]

[zołza]

[Ann]

No i powiem Wam, że czytam, czytam, mielę ten temat w głowie, w trakcie sprzątania itd. Mielę go od przynajmniej 4 godzin bardzo intensywnie.
Przykładam do siebie wszystkie te słowa, jakie tu padają, przymierzam, jak bluzkę dokładając do mnie i patrzę w lustro czy to też moje czy jednak nie.
Gdzieś tam zabrzęczały mi mocno w głowie słowa margo, że 'byłaby hipokrytką'. Pomijając zupełnie jej pogląd na święta i relacje rodzinne, patrzę na siebie, bo w moich relacjach, o których niejednokrotnie pisałam, pierwsze skrzypce przez wiele lat grał alkohol.. i ja, ta wiecznie narzekająca, coraz mniej dająca ze siebie dziewczyna. Oskarżałam jak piłam, oskarżałam jeszcze bardziej bo głośno, jak pić przestałam. Doszukiwałam się sedna, jądra problemu, źródła ognia. Znalazłam, poparzyłam się, obejrzałam. Przepłakałam, odkłamałam, zburzyłam mury, przesunęłam ściany, buduję nowe granice. Sprawdzam, czy ta moja postawa (nie tylko wynikająca ze świąt, bo trwa od pewnego dłuższego już czasu), czy moja postawa w której daję dobro i czekam na dobro (a przy tym okazuje się, że ono do mnie wraca), czy ta moja postawa jest hipokryzją wobec tego wszystkiego co mówiłam o mojej rodzinie i naszych relacjach.. i dochodzę do wniosku jednak, że nie jest to hipokryzja. Są rany, których nie uleczą jedne święta, ale przynajmniej mogą to być święta bez mojej wielkiej łaski istnienia.
Wiem, że jest ktoś z kim nie połamałabym się opłatkiem już nigdy z przymusu nawet, bo dziś byłoby to całkowitą hipokryzją i zaprzeczeniem mojego zdrowienia czy też mojego szacunku wobec samej siebie. Ten ktoś to mój brat. Jego nie będzie w te święta, matka (co też dziwne) nie zaprosiła go (chociaż możliwe, że i tak by nie przyjechał). Ale nieważne, ja nie o tym chciałam.

Ten temat, pozwolił mi przypomnieć sobie mnie z okresu picia w tym właśnie różnym świątecznym czasie.
Dzieciństwo i zapach mandarynek, śpiew kolęd, RODZINA.
A później, moja nieobecność jeśli nie ciałem to przynajmniej duchem, postawa roszczeniowa, chamska, JA i oni - mniej ważni, nieważni. Bo ważna była gorzała, która mnie zmieniała.
Przypomniałam sobie dziś, jak dwa lata temu, w ostatnie pijane Boże Narodzenie, nie mogłam nic wypić bo musiałam jeszcze się z kimś spotkać po kolacji i nie wypadało, żeby i z gęby wódą waliło (pozory, ach pozory).. wówczas zgotowałam moim rodzicom takie przedstawienie, że zapłakana matka siadała przy stole, a ojciec przełykał łzy. A ja chciałam by ten świąteczny cyrk najszybciej jak to możliwe się zakończył.. zachowałam się jak ...
ku***.. to co czuję teraz.. ech.. tego nie da się opisać.

Jednym słowem.. jeśli to JA się odcięłam od matki i odcinałam z roku na rok coraz bardziej na własne życzenie.. jeśli to ja, zarówno siebie jak i ją traktowałam najgorzej jak to możliwe, to czego ja mogłam oczekiwać?
Nie zapomniałam złych słów z jej strony i nie zapomnę.. ale dziś ja mogę wiele. Ja się zmieniam... oni prawdopodobnie nigdy sami z siebie się nie zmienią.. ale przynajmniej ja swoim podejściem widzę jak zmieniam ich. A resztę pokaże czas.
Chcę dać z siebie tyle ile mogę, byśmy mięli co wspominać dla odmiany dobrego.

[dziadziunio]

[smokooka]

[staaw]

[Zagubiona]

Emocje opadły, więc mogę napisać o moich świętach.
W dzieciństwie to był zły czas. Właściwie to pamiętam, że zawsze był strach, łzy, smutek i żal oraz pijany ojciec. Było jakieś śpiewanie kolęd i łamanie opłatkiem ale podszyte strachem i smutkiem.
Po śmierci taty święta dla mnie były zawsze spełnianiem kogoś oczekiwań. Ma być tak, co tak chce mama, a tak brat, a tak mąż, a tak ktoś jeszcze inny. Nie było tej radości i tej magii, a tradycja zaginęła całkowicie.
Właściwie od zeszłego roku jest inaczej, a to dlatego, że zmieniłam swoje myślenie, ustaliłam priorytety i dbam o to abym przeżyła te święta tak jak chcę, jaką mam potrzebę. Odnalazłam też ten wymiar religijny, a i trochę tradycji wdrażam, jeśli nie udaje się to przy stole to przekazuję synkowi tradycję już w naszym pokoju. U siebie też dbamy choćby o ozdoby tradycyjne i zapach. Dla mnie takie detale są bardzo ważne ale najważniejszy i tak jest wymiar religijny- Pismo Święte, jakieś rozważania, kolędy, Pasterka, żłóbek itp.

Jedyne co mąci mi spokój w tych dniach to wspomnienia oraz fakt, że mój były obiekt ma tuż po świętach urodziny, więc siłą rzeczy myślenie o zachowaniach nałogowych się nasila.

[Jo-asia]

W każdej z wypowiedzi odnajduję coś "swojego".
Te wasze wspomnienia, skierowały moją uwagę..na babcię.
Ona od śmierci jej męża.. spędzała je samotnie, później z moim ojcem.
Co roku chodziłam do niej w wigilię, z zaproszeniem do nas... zawsze odmawiała a mnie było przykro.
Dla mnie święta... to kolejne dni wolne, po ciężkiej pracy. Jak.. dla mnie, mogłabym wyłącznie odpoczywać.
Nie mam parcia na porządki czy prezenty. Na choinkę czy inny wypas.
Jest jedno ale...ale większe, ode mnie... to moi bliscy.
Uwielbiają pichcić, uwielbiają niespodzianki, uwielbiają zrobić coś nie codziennego... akurat w ten czas.
Dla mnie ten czas...od zawsze jest trudny, praca w handlu...czym bliżej punktu zero...tym ja mam mniej sił fizycznych. Za to...ten duch świąteczny... i emocje bliskich, odsuwają zmęczenie na drugi plan.
Nie wiele wkładam pracy w te przygotowania.. za to cała jestem z nimi. Gdzie mogę tam... pomagam. Gdzie mogę tam...trzymam tajemnicę. Gdzie mogę tam...podpowiadam, czy ułatwiam działanie. Wszystko mnie to cieszy i uszczęśliwia...szczęściem ich.
Nie gram głównych skrzypiec... w niczym a czuje... się muzyką.

[Tosia]

Jo-asia, jak to ladnie napisalas, kiedys i ja te muzyka bede! !!
Pisze juz w tym temacie kilka razy i kasuje, ale ja wiem ze te Swieta beda juz inne. .

[staaw]

Dzieło największych artystek po tej stronie Misisipi...

(moim zdaniem oczywiście )

[Tosia]

staaw, Sliczne, i te malutkie aniolki... i figurki ech Po mojej stronie Misisipi choinka z ozdobami niebiesko srebrnymi

[OSSA]

Pytałam mojego byłego co będzie robił w święta nie ma żadnej rodziny, tzn. ma ale tylko wtedy gdy oni czegoś od niego potrzebują Powiedział i to mnie zaskoczyło, że w Wigilię jest miting w klubie abstynenta. Moim zdaniem to dobrze, niezależnie od tego co zaszło między nami, tego dnia nikt nie powinien być sam.

[staaw]

[OSSA]

staaw, ja go nie kontrolowałam , sam zadzwonił, nawet miło rozmawialiśmy