Forum Wolnych od Alkoholu

PZalko

Nie kolego , zadzwonilem bo miala isc do swojej matki i zeszloby jej do wieczora bo tak sie rano doggadalismy, ja tymczasem siedze z dzieckiem. Dlatego zadzwonilem zeby przyszla do domu wczesniej , a powiedzialem jej dlatego bo po 1: gdyby nie przyszla to i ja bym nie poszedl, a po 2 : bo nie ufa mi na tyle ze pomyslalaby ze znowu ide chlac . Ale co do twojej wypowiedzi to zgadzam sie od początku do końca

Jonesy

Ok, Thomasson, teraz się wypowiem trochę, jak to wygląda z mojego punktu widzenia.
Dlatego że z tego co być może mi się wydało, a może jest prawdą - starasz się troszkę dyskredytować grupy wsparcia. Ja się na mitingu nie odnalazłem, coś mi nie zapasowało, coś mnie uwierało. Może to pokora, a raczej jej brak a może po prostu nie dla mnie to było. Faktem jest jednak, że w miarę szybko trafiłem na grupę wsparcia, prowadzoną przez terapeutkę uzależnień (a więc miejsce dość bezpieczne i będące pod kontrolą profesjonalisty). I było mi tam dobrze wiesz jak długo? Tak gdzieś do czerwca-lipca ubiegłego roku, jak zacząłem się dąsać i przestałem jeździć. Bo byłem w nawrocie i olałem sygnały.

To nie tak że grupy wsparcia są gorsze. Albo mitingi lepsze, albo terapia. Różne są drogi i różne narzędzia. Ale zawsze mają wspólny element - towarzystwo drugiego trzeźwego alkoholika.

Tymczasem PZ, trzymaj się postanowienia, sprawdź jak Ci na mitingu - może dla Ciebie to będzie to. Może tam odnajdziesz zrozumienie i swoje miejsce.

yuraa

świetnie

yuraa

Thomasson

ankao30

Jonesy

staszek

Witam.

W moim przypadku,było tak.U mnie w mieście są trzy stowarzyszenia.
Skorzystałem i poszedłem na miting do każdego.Te które mi podpasowało
i czułem się bezpiecznie wybrałem i do dzisiaj chodzę,

Thomasson

No ja tego seksu i pieniędzy to chciałem dla siebie, całkowicie egoistycznie, dopiero później zacząłem przyklejać do tego bardziej resocjalizacyjne elementy.

A dodam że miałem podobny konflikt co PZalko. Nie umiałem sobie wyobrazić życia z alkoholem, ale też nie umiałem wyobrazić sobie jednego dnia bez alkoholu. Dzisiaj zjawisko konsumpcji alkoholu postrzegam jako sprzeczne z naturą człowieka.

dziadziunio

Jonesy

dziadziunio

Jonesy

Myśle że moge Ci więcej na ten temat powiedzieć. Nieco w głowie poukładała mi książka jaką Yuraa mi pożyczył, autorstwa niejakiego Meszuge...
Widzisz, ja sobie tak te 4 lata temu poukładałem w głowie, że cały czas żonę krzywdziłem, że ona taka biedna bohaterka, wciaż przy mnie trwała, dbała, dzieci urodziła i tak dalej, że gdy w końcu dotarło do mnie co ze mną jest, uznałem że to ją skrzywdziłem i jej muszę zadośćuczynić. Że muszę przestać pić, wytrzeźwieć, żeby ona była szczęśliwa. I tu popełniłem zasadniczy błąd - bo jakby tak zostało, że chciałem żeby ona była szczęśliwa, to byłoby ok, ale ja chciałem żeby ona była szczęśliwa ze mną. Co w efekcie, po paru latach dało efekt taki, że nie dałem jej żyć swoim życiem, a gdy zaczęła siłą się go domagać, robiłem awantury i sceny zazdrości. Wymuszałem żeby była ze mną, nawet mówiłem, że przecież tylko po to nie piłem, żebyśmy byli razem szczęśliwi.
Siłą ją trzymałem żeby siedziała ze mną, spędzała czas ze mną, a wtedy już było za późno, bo przecież każdy ma prawo do swojego prywatnego życia, a nie tylko mąż, dzieci, praca... Ja miałem swoje zainteresowania, jej wytykałem że nie ma, ale jak zaczęła jeździć na rowerze, to zacząłem się czepiać pełen zazdrości, że kąpie się i maluje przed jazdą... Co mi do tego co i jak robi żeby sobie pojeździć, jej prawo. A mimo to, widzisz?
Postanowiłem narzucić jej moje zadośćuczynienie, nie pytając się nawet czy taką formą jest zainteresowana, czy to jej odpowiada. Dążąc według siebie do dobra, jakim miało być nasze mityczne wspólne szczęście, robiłem chore i złe rzeczy.
A budując trzeźwość na naszym wspólnym szczęściu w efekcie doprowadziłem do zapicia, żeby zwrócić uwagę, żeby zrobić na złość, żeby się zemścić i odegrać.
A więc w efekcie, na chłodno rozumując - przez spieprzone fundamenty trzeźwienia, rozwaliłem swoje małżeństwo i napiłem się ponownie :bezradny:

Tyle dobrego że po tym zdarzeniu przejrzałem na oczy i zobaczyłem co robiłem. Wyciągam konsekwencje, żeby nauka nie poszła w las.

Tak by to, mniej więcej, w rozwinięciu wyglądało. Przy czym dodam że do pamiętnej czarnej niedzieli, a w zasadzie suchego poniedziałku, byłem święcie przekonany że to ja jestem pokrzywdzony, że to ja jestem ofiarą, że to ja jestem zdradzony. Chwała Bogu z tego błędu się wyprowadziłem.