Forum Wolnych od Alkoholu

[pietruszka]

Sięgnęłam sobie do książki Melody Beattie "Współuzależnienie. Przewodnik dla nowego pokolenia". Książka już trochę czasu spędziła na półce, nie do końca przeczytana, choć "Koniec współuzależnienia" połykałam dużymi kęsami w czasie terapii i nieraz do tamtej książki wracałam. Na końcu tej nowej książki są interesujące testy, oceniające nie tyle samo współuzależnienie, co pewne problemy, przysparzające kłopotów współuzależnionym. Lubię rozwiązywać testy, ale testy ciut poważniejsze, niż te, którymi ostatnio zalewany jest FB , raczej myślę tu o zestawach pytań, które pozwalają mi samej ocenić, jaki jest zasób mojej wiedzy w temacie, a czasem i podważyć jakiś idiotyczny stereotyp we własnej głowie.

Może wpierw bez komentarza jedno z pytań z testu wielokrotnego wyboru , przy którym sama się zatrzymałam... Hmmmm....

Powiedzenie "Bez wyrzeczeń i cierpienia niczego nie można osiągnąć" jest:

a) prawdziwe w odniesieniu do sportowców, ale nie w odniesieniu do uczuć;
b) czasem, ale nie zawsze prawdziwe w odniesieniu do emocji. Ból potrafi być motywujący, ale nie stanowi jedynej drogi rozwoju;
c) najlepszym sposobem, by się czegoś nauczyć;
d) mitem wyznawanym przez tych, którzy lubią się umartwiać;
e) prawdziwe tylko w wypadku, gdy ktoś nie potrafi się niczego nauczyć w inny sposób.

Odkryłam, że w moim myśleniu - był błąd, przekleiłam sobie pewien stereotyp jakby mechanicznie, a... przecież moje własne doświadczenie temu stereotypowi przeczy. I jak to jest - pewien schemat, matryca jest tak silna, że przesłania realne namacalne dowody w postaci doświadczenia?

[nieufna]

Ja wybrałam odpowiedź D i E.I mogę tak powiedzieć w oparciu o doświadczenie .Tyle lat siedze w cierpieniu,że gdyby było budujące ,to chyba czegoś nauczyłoby mnie.Dopiero fizyczne objawy spowodowały,że zaczęłam coś robić.

[She]

Najbardziej pasuje mi odpowiedź B, a zwłaszcza jej druga część. Z doświadczenia mogę powiedzieć że ból, wysiadająca psychika i cała otoczka z tym związana dała mi właśnie kopa do działania. Byłam już chyba za bardzo zmęczona samobiczowaniem się, obwinianiem za wszelkie zło tego świata
Mam tak pokiełbaszone że potrafię znaleźć inne drogi i chętnie nimi podążam ale tylko wtedy gdy widzę jakiś sens. Gdy go nie widziałam (a raczej nie chciałam zobaczyć), siedziałam bezczynnie wpatrując się w pustkę...

[Janioł]

zdecydowanie E

[Gorzkaczekolada]

Wd mnie B... a jaka jest poprawna odpowiedź ?

Bo nie wiem czy mam kolejny problem czy mogę spokojnie odetchnąć...

[Jo-asia]

A

[Duszek]

Dla mnie zdecydowanie B, choć E też jest mi bliskie
W moim przypadku ból, cierpienia i wyrzeczenia były bodźcem do dalszego działania, do zmiany. Gdy te uczucia odeszły powstały inne, które prowadzą mnie dalej...i to stwierdzenie, że "ból potrafi być motywujący, ale nie stanowi jedynej drogi rozwoju" jest jak najbardziej prawdziwe...przynajmniej w moim zyciu

[pietruszka]

Według autorki - prawidłowa odpowiedź to B.

We mnie głęboko tkwiło przekonanie, że tylko cierpienie może czegoś nauczyć, że tylko cierpiąc - człowiek się rozwija. Jednak w ostatnich latach coraz częściej widzę, że rozwijają i inne uczucia, kiedy potrafi się jej w pełni przeżywać, nie tylko ból, czy inne nieprzyjemne uczucia jak smutek, żal, a nawet złość (ta ostatnia to potrafi dać kopa do rozwoju ). Ale przecież i takie świadomie przeżywanie uczuć przyjemnych pcha nas i to niebywale do przodu. Rozkwitam dzięki miłości do bliskiej osoby, roztapiam się dzięki poczuciu bezpieczeństwa, rozwijam się dzięki przyjemności jaką czerpię, zajmując się bez poczucia winy moim hobby, itd...

A zatem rzeczywiście - wcale nie trzeba być cierpiętnikiem, by stawać się lepszym człowiekiem, bardziej sprawnie poruszającym się w świecie otaczających problemów, mieć lepsze relacje z innymi, ba... nawet w kwestii duchowości - to nie trzeba być Hiobem i "nieść swój krzyż".

i tak na marginesie - Zastanawiam się, czy czasem nie jest w tym ostatnim przypadku pychą - twierdzić, że Bóg/SW na nas zsyła cierpienie? I co? Potem z sadystycznym upodobaniem nas obserwuje, czy dość ładnie cierpimy? Czy to nie wymówka dla lenistwa, zaniechania działania? Za ile z tego cierpienia naprawdę sami ponosimy odpowiedzialność? Przecież to zwykle skutek naszych wyborów, nieprzemyślanych decyzji, jak związanie się z uzależnionym człowiekiem (późniejsze współuzależnienie), nieprawidłowe odżywianie (choroba), nieprawidłowe myślenie (zaburzenia psychiczne) itd... Oczywiście - są pewne cierpienia, które spadają na nas, zaskoczonych, ale ile tak naprawdę sami bierzemy sobie na kark?

[nieufna]

Ja myślę że z nami jest jak z alkoholikami.Zakładając,że jesteśmy chorzy -mamy dużą tolerancje na cierpienie,poprzesuwane granice itd.W momencie ,gdy zaczynamy sie leczyć i zdobywamy wiedze co jest złe,uczymy sie jak radzic sobie z cierpieniem i nic nie robimy ?, to chyba znaczy,że albo lubimy cierpieć i nic nie robimy-wtedy jesteśmy odpowiedzialni za swoje cierpienie-jestesmy masochistami albo robimy i kończy się cierpienie.

[Tosia]

pietruszka, Teraz mam metlik w glowie,czytam juz od rana ten temat i wciaz sie zastanawialam.
Szkoda ze nie potrafie tego napisac, tego co tak naprawde dzieje sie ze mna. . Na ten moj kark wzielam tony! ale juz powoli sciagam z plecow kilogramy..
Dziekuje Pietruszko za to co piszesz

[nieufna]

I zrodziła się we mnie refleksja,że w życie wpisane jest cierpienie.Bo chociaz robie porządek z tym ,co do tej pory było dla mnie cierpieniem ,w dalszym ciągu cierpie,bo nowe tez przynosi ten stan.

[Jo-asia]

A może ten stan...jest w Tobie? nieufna
Stąd....ciągle....jest
A przed sobą nie uciekniesz

[BARBARA]

[nieufna]

W jakim sensie-czy masz na myśli jakiś nastrój depresyjny?A co do refleksji,pojawiła mi sie następna,że cierpienie można tez uznać za uczucie świadczące o człowieczeństwie.Wydaje mi się,że jest gorzej jak sie nie zna tego uczucia.

[Jo-asia]

Nie jest gorzej czy lepiej. Jest jak jest.
Jeśli chcę zmian i nie cierpieć a i zmiany są a ja cierpię, to przyczyny szukam w sobie.
Po co mi to cierpienie ? Skoro mi potrzebne...ok. Jesteś, to bądź. Jak przestaniesz być mi potrzebny...odejdziesz