Forum Wolnych od Alkoholu

nieufna · Towarzyski nieufna Dołączyła: 14 Cze 2014 Posty: 131

Miałam na myśli osoby psychopatyczne ,które nie odczuwają cierpienia,nie maja poczucia winy,empatii itd...Krótko mówiąc pocieszyłam się tym,że lepiej wiedzieć co to jest cierpienie i nie być psychopatą.

biegnacazwilkami

b) czasem, ale nie zawsze prawdziwe w odniesieniu do emocji. Ból potrafi być motywujący, ale nie stanowi jedynej drogi rozwoju;

Temat jest o zdrowiu emocjonalnym,zapewne test ma na celu jakieś zadanie terapeutyczne,stąd te inne odpowiedzi,ale prawddziwa , nie do podważenia jest tylko ta,wystarczy po prostu ze zrozumieniem zastanowić się nad nia.
To moje subiektywne zdanie oczywiście.
To samo twierdzenie co to na początku...wypowiedziane poza tematem, nasuwa większość odpowiedzi twierdzących,np:
najpiękniejsze dzieła literackie , poetyckie(treny Kochanowskiego),muzyczne powstawały z cierpienia, rodziły się w bólu emocjonalnym, z tęsknoty, z marzeń.W ogóle bez wyrzeczeń nie byłoby chyba marzeń, bo cóż to są marzenia, jeśli nie myśl o czymś trudnym do realizacji?O czymś dla osiągnięcia czego potrzebne sa wyrzeczenia i ciężka praca, droga czasem pełna cierpień?Czy nie przychodzimy na świat w bólu, a ile mimo to radości czuje matka tuląc dziecko mimo że chwilę wczesniej wrzeszczała...wiecie co?
Nie czytałam książki, sceptycznie podchodzę to twierdzenia jakoby współuzależnienie było chorobą, jakaś część prawdy pewnie w tym jest,ale...
jeśli chodzi o to,że my kobiety trwamy latami przy partnerze alko, że długo to trwa zanim zrezygnujemy z walki o jego/naszą miłość, jest na to wiele powodów zbiorczo nazywanych współuzależnieniem,a każdy przypadek może być inny:
- nie bije, nie jest przemocowcem, więc...może się poprawi?
- jest przemocowcem, więc się boimy(ja pa-nicz-nie!), przecież powiedział,że zabije...
- pije ciągami, rzadko, raz czy dwa w roku i umie przepraszać tak jak nikt(też to znam:)
- podobno ale osobiście nie znam, jest grupa kobiet żon alko co to lubią mieć nadkontrolę itd, wiecie lepiej ode mnie, bo na forach o tym najwięcej się pisze
Moim zdaniem silne pragnienie czegoś/kogoś , dążenie do zdobycia i utrzymania związku, z partenerem, z rodziną, z grupą rówieśniczą czy towarzyską, jest współuzależnieniem. I nie jest to żadna choroba, raczej sprawa wychowania. Co by nie mówić, życie składa się z różnych stanów, po to mamy zmysły żeby reagować na to co nas spotyka,a ja, identyfikując się z bohaterką książki Clarissy Pinkoli Estes, kieruję się w zyciu instynktem i intuicją, dzieki czemu bywałam w życiu szczęśliwa do nieprzytomności i pogrążona w otchłani rozpaczy...,moje zdrowie psychiczne bywało wspierane psychotropami, mimo to uważam, że poleganie wyłącznie na rozumie nie uchroni nikogo od porażki,zawsze znajdzie się ktoś sprytniejszy...,powtórzę za Beatą Pawlikowska(blondynką):życie jest jak deska serfingowa, nie zmusisz wiatru żeby dął ci w żagiel, możesz jedynie dostosować swój żagiel do okoliczności:)

Gorzkaczekolada

Thomasson

Klara

Thomasson

... to walka z faktami. Zwykły brak akceptacji. Niezgoda na trudne emocje. Starożytni z uśmiechem wypijali truciznę w imię swoich przekonań, a mnie wk***ia że zimą jest zimno... Zima jest taka jaka jest, i to mój umysł ocenia, dodaje etykietki, grymasi :blee:

ale te etykietki to tylko urojenia, bo zimę można odczuc ale nazwac już chyba nie...

Klara

Aha, czyli walka z rzeczywistością która JEST i kto jej nie zaakceptuje, ten jest Don Kichotem po prostu?
Walczy z wyimaginowanym przeciwnikiem i z tego powodu cierpi, tak?

Thomasson

Thomasson