Forum Wolnych od Alkoholu

cool

tak się zastanawiam ,dlaczego co jakiś czas wraca do mnie jak bumerang ,poczucie krzywdy i to w nawrotowych sytuacjach . z Początku myślałem że to wiadomość że bede tatą spowodowała te emocje ,ale po kilku tygodniach widzę że po rozmowie z mamą ,poczułem odrzucenie i że nie możemy liczyć na jej rady smutne ale prawdziwe ,odziwo jak powiedzieliśmy o tym że spodziewamy się dzieciątka zamilkły telefony ,już się nie odzywają nie rozumiem tego zamiast z nami się cieszyć mam wrażenie że im ta sytuacja nie pasuje . po pobycie w domu rodzinnym na chrzcinach gdzie nam dogadywali różnymi uszczypliwościami . mocno się nakręciłem stąd ten nawrót ,uraza wemnie do nich się wzmogła . nie do końca to rozumiem jestem dorosłym facetem a sprawy rodzinne mnie nakręcają . i wracają . pisałem ostatnio list do mamy co czuje w związku z odrzuceniem Moniki ,a tym samym mnie ? po napisaniu go tyle emocji wemnie było że szok normalnie wściekłość że aż się długo nie mogłem uspokoić . całe szczęście jak patrząc na dzieciątko na monitorze podczas usg ,uświadomiłem sobie po co ja skupiam na nich uwagę mam przecież swoją rodzinę pomogło ale po niedzielnej sprzeczce z siostrą na temat mamy znów wróciło ,na szczęście udało mi się wtedy przerwać rozmowę na ten temat . będę wdzięczny jak coś napiszecie jak wy to widzicie

Gorzkaczekolada

Nie do końca wiem o co chodzi, ale z odniosę się do tego co zrozumiałam... ja mam też sporo nie przepracowanych spraw z dzieciństwa, z rodzicami... a jak byłam w ciąży i sama spodziewałam się mojej córki, to naszło mnie w ogóle na rozdrapywanie tych spraw, jakbym to sobie jeszcze chciała jakoś poukładać w głowie, zanim ona się urodzi, że niby nie chciałam tych samych błędów, poza tym już się wtedy zastanawiałam co to ja będę lub nie będę. Także, dla mnie okres oczekiwania na dziecko, to był trochę taki okres rozliczeń.

cool

Gorzkaczekolada

Wiesz, ja się jakoś strasznie wtedy oburzałam, że jak to można, jak tak się zachował ktoś wobec mnie a nie inaczej, powiedział coś, ale dla mnie ważne było to / ale oczywiście nie wiem jaki to był kaliber zachowań u Ciebie / że starałam się nie skonfliktować na tym tle z rodziną, nie oceniać matki / wiadomo, inaczej patrzę ja niezależna finansowo kobieta, a inaczej udupiona bez pracy żona alkoholika / ale wyciągnąć jakieś wnioski dla siebie, z pewnego rodzaju humanistycznym zrozumieniem dla tego wszystkiego, biorąc też pod uwagę że jednak poziom wiedzy psychologicznej był wtedy inny, no i że moim rodzicom też nie miał kto niczego przekazać.

Po prostu nie chciałam się jeszcze wypełniać nienawiścią do rodziny, a jedynie dla siebie to wszystko poukładać.

cool

Jo-asia

Pierwsze jest poczucie winy. Na nim rozwija się krzywda lub agresja.
To wystarcza mi....aby poczuć się, w " nawrocie".
Z moich doświadczeń wynika....póki czuje to pierwsze nie umiem obiektywnie ocenić sytuacji.
Aby dojść do winy...zaczynam od końca...np uczucia odrzucenia.

zołza

cool

zołza

cool

zołza

rufio

Jak ja postanowiłem wyjechać z domu a raczej po wojsku nie wracać do rodzinnych stron to mama wychodziła z siebie aby zohydzić mi wyjazd , jeszcze nie żonę i winiła ja za wszelkie zło tego świata .Tylko zastanawiało mnie to , że jak byłem pod ręką to jakoś było matce obojętne co się ze mną dzieje - co robię , co jem i jak chodzę ubrany czy daje rade z młodsza siostra ( 13 lat młodsza )itp.A tu zonk - wyjeżdżam Nawet po ślubie mieszać próbowała - krótko - jestem u siebie a ty jesteś gościem - nie podoba - pociąg , bilet i powrót do domu .Zamilkła na 4 lata - ta 4 lata godziła się z tym , że nie ma na mnie wpływu .Cool nie przejmuj się nie Ty pierwszy ani ostatni jesteś w takim odczuciu .Przejdzie im i się pogodzą a jeżeli nie ? To ich strata - A Twe odczucie , że jesteś odrzucony to nie tak - Ty po prostu już inaczej na to patrzysz - biegunowość jest inna i Ty byś chciał - podświadomie aby było jak kiedyś - ale już nie będzie .

cool

cool

pisałem list do matki w związku co czuje z odrzuceniem Moniki a tym samym mnie :mysli:

pisałem go 2 razy , na indywidualny kontakt pierwszym razem bolało ja cholera

,na szczęście drugi już bardziej konstruktywny udało mi się zawrzeć to co czuję ,bez obrażania mamy , ale ulga jest zostanie mi teraz czekać na gotowość ,kiedy to co napisałem przełożę na słowo :mysli:

chyba że go wyśle :mysli:

zdziwiłem się że terapeutka zwróciła uwagę na charakter mego pisania tego list ,pisałem prosto i pod skosem literki tak jakby na kartce było widać emocje :mysli:

zołza