Forum Wolnych od Alkoholu

kasiowa

Mój terapeuta zadał mi ważne pytanie. Czy lubie siebie. Odpowiedziałam ze chyba tak, ze mam dużo dobrych cech ale mam tez wiele złych nad którymi chce pracować. Zapytał wtedy skoro się lubisz to czemu pijesz? Nie wiedziałam co odpowiedzieć...
Nie odpowiedziałam ale wtedy zadał mi kolejne.
Jak bys siebie nie lubiła to myślisz ze byś tu do poradni przyszła?
Kurcze niby to takie proste. Mysle i mysle ale nieumiem znaleźć odpowiedzi na tak proste i banalne pytania:-( Jak to jest?
Skłaniam się ku temu ze jednak lubie siebie w przeciwny razie nie walczyłabym o siebie...ale z drugiej strony nie piłabym ponieważ dobrze czułabym się sama ze sobą...
Może wy mnie jakos nakierujecie na odpowiedzi. Byłabym wdzieczna...

Janioł

http://komudzwonia.pl/viewtopic.php?t=10135

ladypank33 · (banita) Wiek: 35 Dołączył: 07 Maj 2015 Posty: 48

No własnie, czy ty w 100 proc akceptujesz to jaka jestes? Chyba o to chodzi, ze nie akceptujesz swoich pewnych cech. Zastanow sie tez, dlaczego sadzisz, ze gdybys lubila siebie to nie pilabys? Wtedy poznasz odpowiedz.
Dam ci fajnego linka, poczytaj, moze czegos sie dowiesz
http://www.insomnia.pl/AU...ci-t209419.html

Jacek

Jędrek

Cytat:

a do poradni poszedłem po pomoc dla siebie - powtórzę dla siebie
dlaczego??? bo się lubię

Ja poszedłem po pomoc, bo się wystraszyłem cholernie....
Poza tym dopadły mnie wyrzuty sumienia z mojego pijanego życia... i nie mogę powiedzieć, że się za nie lubiłem

A teraz lubię siebie za to ,że staram się rozwijać... i uczyć.... i już nie osiadam na laurach, tylko pomimo nawrotów chorego myślenia i stanów lękowych prę do przodu. Czasem boję się, gdzie mnie to moje parcie doprowadzi.

dtstgseete

Troche mi dziwnie wyglada rozpatrywanie lubienia siebie w kryteriach dobrych cech i cech zlych. Ja to rozumiem oczywiscie, ze tak mozna to rozumiec, ze cos w sobie lubie a cos w sobie nie lubie. Ale to jakos co innego mi sie wydaje niz lubic siebie a nie lubic siebie. I do tego jeszcze mieszanie picia do tego tematu to juz groch z kapusta dla mnie.
Alkohol byl dla mnien atrakcyjny, bo normalnie przez cale dziecinstwo i mlodosc zylem w jakims napieciu przykrym dla mnie swiecie wewnetrznym, a po alkoholu ten krytycyzm znikal i hamulce i stawalo sie wszystko jedno. Tak bylo na poczatku. A pozniej to juz jakos tak samo poszlo,ze z alkoholu zrobilem se nieodlacznego towarzysza wszystkich przezyc.
Ja tam zawsze siebie lubilem, w sensie nie za cos, tylko w sensie ze lubilem no po prostu. Choc bylem do siebie krytyczny. Robilem sobie dziwne rzeczy, no ale chyba lubilem sie. Ale zdawalo mi sie, mialem sygnaly, ze inni mmie nie lubia i to mnie bolalo. I obawialem sie klopotow, jakie moga z tego wyniknac. I uwazalem moze ze nie lubia mnie tak, jak powinni. Nie wiem. Tak se pisze nie znam sie na tym temacie.... :beba:

ide spac...

dtstgseete

O juz wiem. Nie zawsze podobam sie sobie i to co robie nie podoba mi sie czasem i jak wygladam tez. Ale lubie sie jak cholera.
Tak. :tak:

Teraz dobrze to ujalem te roznice podobac sie sobie a lubic sie :tak:

Jacek

zołza

Hmmm

Czy lubię siebie ? Tak , lubię

Jestem alkoholiczką i nie zmienia to faktu ,że lubię siebie od zawsze. :skromny:

Akceptowałam siebie i akceptuję ze wszystkimi dobrymi i złymi cechami i przywarami - tak mam , taka jestem . Czy to dobrze czy źle - nie wiem , zbytnio mnie to nie interesuje :glupek:

Na terapię poszłam nie dla siebie , raczej dla świętego spokoju - miałam już po prostu dość wiecznego narzekania otoczenia na moje picie , kombinacji w zobywaniu alkoholu ,braku kasy, usprawiedliwień w pracy , wstydu gdy przemykałam się by kupić kolejną flaszkę , ciągów , które kończyły się na granicy życia i śmierci . Alkohol (jak dla mnie) wcale nie poprawiał mojej samooceny - nie byłam po nim ani bardziej pewna siebie ani bardziej otwarta . Potrzebny mi był jak zawór bezpieczeństwa - upuszczał emocje ...mogłam się poużalać na własnym losem , brakiem doceniania tego co robię , zamykał mnie w iluzorycznym świecie - izolował od ludzi , problemów , "zła tego świata" . Był wymówką - by nie żyć w realnym świecie . Terapia - obudziła mnie z letargu w jakim żyłam , pokazała , ze wcale nie jestem/ nie byłam taka cacy jak mi się wydawało. :uoee:

i że oprócz mnie/ obok żyją inni ludzie :roll:

a świat nie kręci się wokół mnie :bezradny:

zimna

Jacek