Forum Wolnych od Alkoholu

[ptaszny]

Witam serdecznie,

Szukam pomocy. Poznałem osobę, która pochodzi z domu, w którym w dzieciństwie doświadczała alkoholu - picia obydwojga rodziców, przemocy fizycznej na niej i matce aż w końcu rozwodu rodziców. W tej chwili ta osoba mieszka sama. Utrzymuje kontakt z matką, którą nadal kocha, z ojcem jedynie raz na jakiś czas telefonicznie. Ojciec mocno wpływa na psychikę tej osoby. Matka w dalszym ciągu pije i pogrąża się w alkoholu. Osoba mieszka z dala, 200 kilometrów od matki ale utrzymuje z nią kontakt. W domu nie mieszka już od 12 lat. Ma dobrą pracę, znajomych i układa sobie życie lecz jest ale...

Ta osoba była w wielu związkach partnerskich, w których niestety brakowało miłości a było wszystko poza tym. Nikt nie rozumiał o co chodziło, związki się kończyły etc. Jakieś pół roku temu poznała mnie. Ta osoba uświadomiła sobie, że to w niej tkwi problem. Ma problem z wyrażaniem uczuć, ma problem z oderwaniem się od matki i życia własnym życiem, ma problem z pełnym zaufaniem, poświęceniem dla drugiej osoby, ma problem z kochaniem drugiej osoby. Boi się, że gdy wejdzie w relacje i pozwoli się zaangażować drugiej osobie to nie będzie potrafiła pokochać. Boi się zranic drugą osobę. Boi się wyrażać i nazywać uczucia. Czasami nie wie co jest dobre. Uważa, ze jeśli jest w relacji w której jest wszystko dobrze za chwilę włącza się autodestrukcja i sama wszystko niszczy. Wyraża się gestami troski o drugą osobę, pamięci, gestu, tego, że jest przy kimś, przytula się i zbliża. Stara się wyrażać ale jest to najczęsciej oparte o proste i powtarzające się słowa.

Chodziła na terapię dla współuzależnionych tylko, że terapia się skończyła ze względu na chorobę prowadzącej. Wie, ze musi iść na terapię dla DDA. Jest świadoma wszystkich symptomów tego zjawiska. Czyta dużo na internecie o tym. Jest bardzo świadomą i rozsądną osobą. Potrafi rozsądnie wybierać. Jest osobą inteligentną. Wiem, że bardzo chciałaby po prostu czuć!.

Staram się jej pomóc zachęcając do wzięcia udziału w nowej terapii. Poszukujemy na tą chwilę dobrego rozwiązania i dobrego miejsca.

W jaki sposób jeszcze mogę tej osobie pomóc? Może macie jakieś konkretne pomysły, artykuły, które są bardzo znaczące i dają do myślenia albo książkę, która jest w stanie zadziałać? Ta osoba bardzo lubi czytać książki więc dobrze napisana książka z tym problemem może być dobrm gestem. Co jeszcze mogę zrobić?

Jak się w ogóle zachowywać? Jestem osobą w której pojawiły się uczucia w stosunku do tej osoby ale boję się zwyczajnie odrzucenia. Tego, że przez te wszystkie problemy dostanę po prostu odpowiedź - dziękuję ale nic z tego. Choć wiem, że ta osoba tego nie chce.

Wiem, że największym marzeniem tej osoby jest mąż, dom, w którym będzie bezpieczna i własne dzieci, które wychowa.

Proszę o pomoc.

[yuraa]

cześć Ptaszniku

jeśli idzie o książki to zajrzyj do wydawnictwa Media Rodzina.
terapii w dobrym miejscu polecić nie mogę , moim zdaniem każde miejsce będzie dobre jeśli ktoś chce solidnie przyłozyć się do terapii

[ptaszny]

Znalazłem książkę Koniec współuzależnienia ale nie wiem czy specyficznie pasuje do tej osoby?

[Klara]

Witaj Ptaszny
Co masz robić? Uzbroić się w cierpliwość i swoim postępowaniem udowodnić, że jesteś dla dziewczyny oparciem.

Zapoznaj się z naszym NIEZBĘDNIKIEM DDA: http://www.komudzwonia.pl/viewtopic.php?t=6996
Prócz terapii można także korzystać ze spotkań z osobami dotkniętymi syndromem DDA na mityngach. Tu jest spis: http://www.dda.pl/baza-mityngow/

[Klara]

Ptaszny, tu masz lekturę dla Twojej Dziewczyny: http://mediarodzina.pl/pr...e-ocalone-zycie

"Koniec współuzależnienia" też może być, ale ta książka dotyczy bardziej współuzależnienia i mniej uwagi poświęca DDA.

[staszek]

Cześć Ptaszny.

Dlaczego ta osoba sama nie zwróci się o pomoc,
tylko ty za nią,to tak nie działa!

[Jacek]

[smokooka]

Pterku czepiasz się,

[Matinka]

Dobra, nie ma co się czepiać "osoby"

[smokooka]

[MILA50]

Witaj ptaszny

wydawnictwo charaktery
Czas na wyleczenie.Przewodnik
Czas na wyleczenie.Podręcznik
Gdzie się podziało moje dzieciństwo.

Trzeba zapoznać się z recenzjami osób,które czytały te pozycje,są polecane jako
duża pomoc w problematyce DDA.
Tworząc związek z osobą DDA warto samemu się z tematem zapoznać,da się żyć jeśli
obie strony tego pragną-pozdrawiam

[ptaszny]

Łoho, dziękuję bardzo za wszelkie wpisy i wsparcie. ;-)

Co do określenia "osoba" - chciałem po prostu zachować anonimowość i nie ma tutaj żadnego podłoża w stosunku do relacji.

Staram się być sobą i wyrażać to co czuje, opisywać prostymi słowami ale wtedy dostaję informację "Ty to tak pięknie mówisz, ja tak nie potrafię" co raczej nie działa jako przykład tylko blokada do wyrażania.

Dzisiaj zwróciłem uwagę na to, że ta osoba nie dba o siebie, zgłębiliśmy temat, powiedziałem konkretnie na czym bazuję. Dostałem odpowiedź, że wiele osób już o tym mówiło, że nie dba o siebie ale nie wie o co dokładnie chodzi choć podałem szereg konkretnych przykładów.

Na terapię chce iść, poszukuje odpowiedniej. Dowiedziała się, że w ramach nfz jest terapia ale od października. Poradziłem żeby szukała dalej a nie czekała do października.

Do jakich granic można pomóc? Czy tylko nakierować i podsunąć pomysł? Czy zadziałać i dowiedzieć się załóżmy kiedy i gdzie jest terapia i przekazać informacje?

[yuraa]

[ptaszny]

Jestem w kropce.

Dziewczyna, z którą sie spotykam, zakochałem się w niej, ona również we mnie, zbliżaliśmy się do siebie. Powiedziała mi, że jestem inną osobą, że dopiero ja jej nakreśliłem, że ma problem w sobie bo wcześniej myślała, że jest to problem w innych. Kłóciliśmy się sporo, co odbiło się na niej jak również na mnie. Żadne z nas nie chciało być w związku i tak trwaliśmy przez pół roku wzrastając. Nadszedł jakiś kryzysowy moment. Ja otrzepując się z zakochania powiedziałem, że jestem gotowy na to, żeby być razem i od tamtego momentu cały czas w dół. Te słowa tak w niej utkwiły, że nie poradziła sobie z tym. Wcześniej była w związkach, w jednym nawet 3 lata ale teraz chyba nie uwierzyła, że dwie osoby mogą kochać i że sama może kochać. Coraz bardziej zaczęła się ode mnie odsuwać. Kiedy ją przytulałem czułem, że coś nie gra i nie działa to od drugiej strony. Rozmawialiśmy. Powiedziała mi, że to jest dla niej za duża odpowiedzialność, że nie wiem w tej chwili.

W tej chwili żyjemy jak przyjaciele. Dalej się spotykamy i spędzamy sporo czasu. Nie kłócąc się tylko spędzając czas. Powiedziałem jej, że spokojnie, nie wymagam żadnych deklaracji. Dodatkowo tłumaczyłem nie raz, że wchodząc z kimś w związek chce się być na całe życie ale nigdy nie wiadomo jak się życie potoczy. Tylko minus jest taki, że ja dalej kocham i mam wiele uczuć do tej osoby a nie wiem jak się mam zachować bo gdy się zbliżam jestem odrzucany. W ogóle już nawet nie przytulamy się, nie dotykamy, nie mówiąc o pocałunkach.

Nie wiem jak się mam teraz zachować dlatego proszę o pomoc. Czy lepiej zachować dystans, dać czas żeby przemyślała temat? (tylko boję się że wtedy sukcesywnie będzie się odsuwać) Czy lepiej próbować podchodzić, zbliżać się delikatnie i mówić co czuje? (tylko wtedy może jeszcze bardziej się odsuwać)?

Nie wiem co mam robić bo wiem, że ta osoba potrzebuje pomocy a z drugiej strony bardzo boli być przy kimś do kogo ma się uczucia w roli przyjaciela nie mogąc nawet dotknąć.

[zołza]

Chemia albo jest albo jej nie ma
Pewnie potrzebuje przyjaciela a nie kochanka