Forum Wolnych od Alkoholu

[zołza]

Bajka o sklepowym wózku
Pewnego razu wózek się zepsuł. To normalne, czasem się zdarza. Zabrano go więc na zaplecze sklepu, do warsztatu, gdzie uszkodzonym wózkom przywraca się sprawność. Po kilkunastu dniach wózek został naprawiony przez fachowców, ale… Tu właśnie zaczął się problem, bo wózkowi bardzo spodobało się w warsztacie i wcale nie rwał się do powrotu do swoich normalnych zadań. Wymyślał co trochę kolejne problemy techniczne: a to był jeszcze niegotowy do pracy, a to coś miał jeszcze do posmarowania… Prawda jednak była taka, że w warsztacie czuł się znakomicie – ludzie o niego dbali, a wieczorami, gdy mechanicy już sobie poszli, mógł całymi godzinami opowiadać, wraz z innymi uszkodzonymi wózkami, dramatyczne historie na temat awarii, od których ze zgrozy smar zastygał im w łożyskach.
Jakimś cudem naszemu wózkowi udało się w taki sposób spędzić w warsztacie okres tak długi, że w konsekwencji zapomniał, jak się pracuje i do czego został stworzony. Zaczęło mu się nawet wydawać, że najważniejszym elementem „życia” sklepowego wózka są właśnie te godziny spędzone w warsztacie na snuciu długich i pasjonujących opowieści o uszkodzeniach, awariach, wypadkach oraz ich nie mniej frapujących okolicznościach. Jednak pewnego razu cierpliwość mechaników się wyczerpała i zwyczajnie wykopali wózek do roboty, ale wtedy…
Nie, nie wiem, co było wtedy – ja nie jestem sklepowym wózkiem. Jestem człowiekiem, alkoholikiem i coraz częściej odnoszę wrażenie, że zdecydowanie lepiej byłoby – dla wszystkich – gdybym przyglądał się, uczestniczył i pomagał innym alkoholikom, gdy ci się podnoszą, zamiast w nieskończoność międlić stare historie swoich i cudzych klęsk i upadków.
Przysłowie, które bardzo lubię mówi, że statki są bezpieczne w porcie, ale nie po to je zbudowano, by tam stały…
autor Meszuge https://www.facebook.com/groups/459999170713571/

[Tajga]

[zołza]

Poddałam temat( jak dla mnie bardzo ciężki) wiec pójdę dalej

[Tajga]

[pterodaktyll]

[Jo-asia]

[Tajga]

[pterodaktyll]

[Tajga]

[zołza]

[Jacek]

[zołza]

[ankao30]

Ja trochę inaczej zrozumiałam bajkę. Piękna, ale zawsze mam problem co autor miał na myśli. Moje odczucie jest takie iż sama ostatnio nie jestem zwolenniczką dzielenia się na mityngu przykrymi doświadczeniami z okresu picia. Lubię mówić co jest dziś, ostatni okres np miesiąc dwa, nie dalej. Lubię słuchać o tym dziś, problemach, radościach, działaniach itp.
Mam podobnie, chodzę na dwie grupy. Jedna mała, praktycznie zamknięta, bowiem rzadko ktoś nowy przychodzi, a i frekwencją nie można się pochwalić (od 3do max 7 osób) no i tu historie te same. Ale właśnie ta grupa jest inna, jedyna, co mnie ciągle tam coś ciągnie. Druga natomiast duża, historie różne, choć też się powtarzają, ale nie przeszkadza mi to. Wiesz zawsze mogę iść jeszcze na inne grupy. Tam na pewno nie znam historii.

A co do bajki zrozumiałam, że mam działać, pracować, nie siedzieć na mityngu i gadać w kolko o przykrych rzeczech. Mam pracować na krokach i iść w świat dalej przekazywać. Nie trzymać się kurczowo jednego. Tak to ja zrozumiałam.

[Jo-asia]

[margo]

A ja to rozumiem tak, że czym innym jest ciągłe taplanie się we własnym błocie i nawracanie do tego co było, a czym innym dawanie świadectwa. Z zewnątrz może to się niczym nie różnić, ale jest to kwestia podejścia do tego "po co to robię?", czy po to, żeby siedzieć w ciągłym swym nieszczęściu, wręcz chwalić się nim, czy jedynie w formie przypomnienia/pomocy, wszak chodzi chyba o to, żeby nie zapomnieć?