Forum Wolnych od Alkoholu

margo

No cóż, długo sobie wmawiałam, że nic mi nie jest, nawet ostatnio sobie pomyślałam, że pozbyłam się tego cholerstwa. A tu proszę. Wystarczyła pewna doza stresu, a ja od paru dni się duszę. Tak jeszcze nigdy nie miałam. Od jakiegoś czasu wmawiam sobie, że mam zakrzepicę i dostanę zatoru płucnego i umrę... a teraz wyjechałam na parę dni na urlop: pierwszy raz w życiu samolotem, pierwszy raz tak daleko od domu... i dopadło mnie tak, że pomimo że wróciłam dwa dni temu to do tej pory mam duszności. Miałam nawet raz atak paniki z silnym przeświadczeniem, że to już koniec, że już umieram. Planuję wybrać się do lekarza w najbliższym czasie, żeby wykluczyć inne choroby, ale boje się, że to mnie nie uspokoi. Niby wiem, że to na tle nerwowym, próbuję wykonywać jakieś ćwiczenia oddechowe, ale to bardzo trudne z nieustannym wrażeniem, że zaraz się uduszę. Na klatce piersiowej siedzi mi słoń, a w gardle mam piłkę do koszykówki. Miałam wcześniej różne powiedzmy nerwicowe zapędy, ale nigdy aż takie. Aż tak długo się utrzymujące i tak uciążliwe dla normalnego funkcjonowania. Powiedzcie mi proszę - jak to leczyć? Leki + psychoterapia? Czy jestem w stanie to przepracować na indywidualnej na terapii? Mówiłam o tym kilkukrotnie mojej terapeutce ale jakoś tak nie podejmowała dalej tematu i nie wiem czy nie powinnam iść z tym gdzieś indziej. Co poradzicie?

AnnaEwa

Wybierz się, wybierz do lekarza, zrób komplet badań, to się zawsze przydaje. Może masz rozstrojoną gospodarkę hormonalną, to nie wpływa dobrze.
No, z tego, co wiem, to psychoterapia, ale u wyspecjalizowanego terapeuty od nerwic, farmakologia też.
Oj, bida!... :pocieszacz:

W razie czego, zawsze można pojechać do Kisłowodska, to podobno pomaga

(nie gniewaj się za żarcik, po prostu uwielbiam u Ciebie to motto!)

rufio

A jak idzie w firmie ?

margo

rufio

Szedłbym w tym kierunku sam pamiętam swe początki - makabreska .

Klara

Margotka, a związek?
Nie jest przypadkiem toksyczny?
Nie musisz odpowiadać, tylko sobie przemyśl.

margo

olga

Margo, dobry psychiatra, leki przeciwlękowe, autohipnoza, muzyka relaksacyjna (reiki polecam), terapia

Mała

Czasem zbyt długo powstrzymywany strach - dopada nas po latach - w bardzo okrutnej formie. Głowa do góry, nie kombinuj - tylko zasuwaj do terapeuty! :buziak:

margo

Ann

margo, umrę, wszyscy umrzemy, to koniec, świat właśnie się dokonuje. Panika, irracjonalne przerażenie. Znam to. Leki pomagają. DOBRY psychiatra, rozmowa konkretna, szczera. I wspólne podjęcie decyzji czy psychoterapia, czy łączenie jej z lekami.

Powodzenia!

margo

Thomasson

Psychiatra i leki to chyba najbardziej bezpieczny pomysł. Ja polecam medytację, zwłaszcza rozwój koncentracji (anapanasati), którego podstawowym celem jest spokój umysłu. Ale lepiej spytać psychiatrę o pozwolenie. Ta droga wymaga czasu i trzeba dostosować styl życia, ale warto. Zależność od leków nie działa dobrze na spokój umysłu.

Powodzenia

i zdrowia życzę

Gabi74

margo, może rzeczywiście wychodza jakieś stare lęki. zmiana miejsca, lot samolotem może coś wyzwoliły w ciele. ja tylko mogę napisać o własnym doświadczeniu. jakieś pół roku temu miałam takie dziwne nocne napady. nie wiedziałam co się ze mną dzieje, miałam wrażenie że zaraz umrę. tak kilka razy. poszłam do internisty, dał mi na badanie krwi, badania wyszły dobrze. przepisał mi lek uspokajający. wzięłam tylko 3 tabletki.
nie uzgodniłam tego z moją terapeutką (terapia dda). Kiedy jej powiedziałam, że zaczęłam brać lek to nie była zadowolona. stwierdziła, że wychodzą ze mnie jakieś stare lęki i albo to przytłumię lekami, albo przerobię. decyzja należy do mnie no i odstawiłam ten lek. jak na razie mam spokój.

ale przeżycie tych napadów rzeczywiście nieprzyjemne. duszności nie miałam, ale wyobrażam sobie, że to trudne.

margo

No nic, byłam na indywidualnej, trochę dotarłam do tego, że ten lęk może nadal wynikać z relacji ja-moja mama. Że to kolejny proces "odcinania pępowiny", dość drastyczny tym razem. Dziś idę do lekarza rodzinnego po skierowanie na jakieś podstawowe badania. Jeśli będzie wszystko ok to idę do psychiatry się skonsultować, czy potrzebne mi są jakieś leki. I tyle, zobaczymy co dalej. Bardzo mi to utrudnia życie. Codziennie, kilkanaście razy dziennie boje się, że się zaraz uduszę... ehh