Forum Wolnych od Alkoholu

[Gniewosz]

Kochani!! Tak bardzo Wam dziękuję za wszystkie wiadomości, porady, doświadczenia, za to że macie odwagę mówić o swoich historiach, za Waszą szczerość i uczciwość.

Jestem z Wami od lipca 2017. Niektórzy z Was rozmawiali ze mną, inni czytali te nasze rozmowy. Na początku denerwowaliście mnie swoim czarnowidztwem ale teraz... jak ja się cieszę, że nie daliście mi złudnej nadziei, bo na pewno bym się jej chwyciła:)


Co zrobiłam, żeby być w tym miejscu co jestem teraz?


1. Zaczęłam udzielać się na forum, a przede wszystkim czytać, czytać, czytać!

2. Zaopatrzyłam się w książki o współuzależnieniu:
Melody Beatie "Koniec współuzależnienia"
Reisch-Klose Jolanta, Głowacz Ewelina "Alkoholik. Instrukcja obsługi"
Norwood Robin "Kobiety, które kochają za bardzo"
i moja nowa "pozytywna" Iwona Majewska-Opiełka "Najważniejszy związek, czyli mądra miłość do siebie"- uczę się dbać o siebie.

3. Zaczęłam znowu MARZYĆ - o tym czego bym chciała, czego pragnę, co sprawia że czuję się szczęśliwa i zaczęłam dostrzegać braki.

4. Byłam na mityngach.

5. PODJĘŁAM DECYZJĘ - w połowie września wypowiedziałam słowa:
"Kocham Cię, ale to że pijesz mnie niszczy, cały czas czuję niepokój, boję się jaka będzie nasza przyszłość, czuję że wraca nerwica, ja nie chcę znowu tak się czuć. Kocham Cię, ale jeśli chcesz żebyśmy byli razem musisz rozwiązać problem alkoholu. W przeciwnym razie się wyprowadzę".
Odczekałam miesiąc. Dałam miesiąc spokoju. Nic się nie zmieniło. Przyszła kolej na następną rozmowę:
"Nie chcę z Tobą zrywać, ale nie chcę już z Tobą mieszkać. Nie mogę już znieść tego, że pijesz. To mi szkodzi". Wielka awantura, ale tego dnia się wyprowadziłam."

6. Wizyta u terapeuty par:
Jaki jest problem? "Ja-mój partner pije, On-wszystko przez jej awantury"
Czy brał Pan pod uwagę możliwość podjęcia leczenia? "Tak, w bliżej nieokreślonej przyszłości"
Czy umie Pan zaprzestać picia od jutra? "Umiem, ale sam chcę wybrać dzień".
Terapeuta zapytał mnie co ja na to? "Na podstawie tego, co usłyszałam nie chcę kontynuować tego związku". Terapeuta "Czy bierze Pani pod uwagę możliwość kontynuowania znajomości?" "Tak, jeśli zachowa trzeźwość przez pół roku i podejmie terapię to może do mnie zadzwonić".
Chol...era jak było ciężko to powiedzieć.

7. Psychiatra - poszłam sprawdzić stan nerwów i psychiki.

8. Podjęcie psychoterapii - jestem po pierwszych sesjach.


Co w mojej drodze było najtrudniejsze?
a) Zaakceptowanie tego, że nigdy nie będę miała pewności, czy mój partner mnie kocha czy nie.
b) Zaakceptowanie tego, że nawet jeśli mój partner mnie kocha to nie przestanie pić, jeśli ja nie wprowadzę zmian.

[margo]

Cytat:

to nie przestanie pić, jeśli ja nie wprowadzę zmian.

"Nie przez Ciebie pije i nie dzięki Tobie przestanie"

Moja Droga. Terapię leczenia współuzależnienia zaczyna się po to, żeby pomóc samemu/samej sobie, a nie, żeby podjąć działania po to, aby alkoholik przestał pić. Dopóki tego nie zrozumiesz, będziesz ciągle w tym tkwić. Ty ciągle to wszystko robisz dla niego, żeby to on przestał pić. Podjęłaś terapię bo wierzysz, że go to uleczy. Gniewosz, życzę Ci tego, żebyś jak najszybciej zrozumiała, że terapia jest DLA CIEBIE, a nie po to, żeby alkoholik przestał pić bo jest bardzo duże prawdopodobieństwo, że Ty przejdziesz terapię, a on... już nie wróci. I nadal będzie pił. I będziesz miała duży żal, że "to na niego nie podziałało". A to ma podziałać na Ciebie! Niezależnie od tego, czy on będzie jeszcze z Tobą, czy już nie. Czy będzie pił, czy wytrzeźwieje. Zrób to dla siebie! Zadbaj o siebie

[rufio]

Gniewosz zasada jest prosta - EGOIZM
Nie jest to najbardziej tolerowane uczucie w wszechświecie ale w tym przypadku jest to mało ważne co inni pomyślą .
Ma być TY potem TY w dalszej kolejności Ty a ewentualnie może gdzieś ' w oddali " reszta .
Kiedy jak przejdziesz po piasku i zobaczysz za sobą wyraźne swoje ślady to wtedy zacznij się rozglądać za resztą ale nie prędzej .


prsk

[staszek]

[margo]

Staszku, rozumiem Twój punkt widzenia, ALE nie zgadzam się z nim. Dlatego, że osoba współuzależniona jest tak zafiksowana na punkcie pomagania alkoholikowi, że świata poza tym nie widzi. A chodzi o to, aby Gniewosz zaczęła w końcu DBAC O SIEBIE. I to nie dlatego, że dzięki temu jest szansa, że alkoholik przejrzy na oczy i też pójdzie się leczyć. Ale dlatego, żeby zrobiła DLA SIEBIE coś dobrego. I być może skutkiem ubocznym będzie to, że on się opamięta, a być może nie. Ale pójście na terapię z nastawieniem "idę na terapię bo może on przez to przestanie pić" może spowodować ogromny zawód. No i jest manipulowaniem. Sobą oraz osobą uzależnioną. Kombinowaniem, a nie leczeniem siebie. To myślenie "wezmę go sposobem". A chodzi o to, żeby ona się wzięła za siebie, a nie za niego. Niech go zostawi samego sobie z sobą samym i on niech sobie podejmie tę decyzję czy woli pić czy woli z nią żyć. A ona niech robi coś dla siebie, a nie znoe dla niego i dla niego.

Rozumiesz o co mi chodzi? Ja wcale nie zaprzeczam, że to może być skuteczne. Ale to jest dzial współuzależnienie. A nie dział "jak sposobem zmusić alkoholika do leczenia"

[staszek]

[quote="margo"]idę na terapię bo może on przez to przestanie pić" może spowodować ogromny zawód
Ewa kobieta nie,jest świadoma jak funkcjonuje przy mężu alk.nie wiedząc o tym,pomaga Jemu.
Po zdobyciu wiedzy na terapii,jak te mechanizmy działają,jest świadoma i nabyta wiedza pozwoli Jej
wprowadzić u siebie w życie,a tym samym dbając o siebie i dać mężowi alko.ultimatum do działania.
Brałem udział w warsztatach z kobietami uzależnionymi i to się potwierdza.Pozdrawiam.

[margo]

Staszku, widzę, że nie rozumiesz o co mi chodzi a ja już inaczej wytłumaczyć nie umiem, więc po prostu odpuszczę.

[Gniewosz]

Pewnie każde z Was ma po trochu racji, że z jednej strony mam małą nadzieję, ale nie że przestanie, tylko że COŚ się stać musi - nie mogę już wisieć w niebycie, nie czekam na niego, wiem jak chcę żyć i jak dołączy do mnie byłoby super, ale pozwoliłam sobie też na podjęcie ryzyka, że być może on zostanie tam gdzie jest i też ok, ja nie muszę, ja będę tam gdzie ja chcę.

[Klara]

[margo]

Klaro, tak, między innymi o to mi chodziło. Że po pierwsze sytuacja jest na prawdę nie do przewidzenia. Ale z drugiej strony również o to, że motywacją do pójścia na terapię współuzależnienia nie powinna być chęć wywarcia wpływu na osobę uzależnioną. Tą motywacją powinna być chęć wyjścia ze współuzależnienia. A szukanie sposobu jak wyciągnąć alkoholika z uzależnienia sposobem (pójściem na terapię) jest myśleniem bardzo współuzależnieniowym i średnio ma się do zdrowienia. Podsumowując, ja wcale nie zaprzeczam, że takie działania owszem mogą dać osobie uzależnionej kopa do podjęcia działań i może to spowodować, że ogólna sytuacja się poprawi (choć wcale nie musi), po prostu uważam, że podejmowanie terapii z myślą "pojdé, tooże ten mój też się obudzi i pójdzie" że zdrowienia ze współuzależnienia nie ma nic wspólnego. Z drugiej zaś strony lepsza taka motywacja niż żadna... Być może w trakcie terapii sposób myślenia Gniewosza się naprostuje

A tak jeszcze z innej beczki: mnie na terapię dopiero przyjęli za drugim razem. Za pierwszym przyszłam na terapię i powiedziałam, że chcę żeby mój (już ex) przestał pić i chce się nauczyć jak mu pomóc. I mnie nie przyjęli. Dopiero 1,5 roku później, kiedy stałam totalnie pod ścianą i wiedziałam, że to JA potrzebuje pomocy i poszłam po nią znów na terapię - wtedy mnie przyjęli. Podejrzewam, że gdybym dostała się wtedy za pierwszym razem na terapię, to niewiele bym z niej wyciągnęła dla siebie. No może poza frustracją, że nie chcą mnie uczyć jak tego alkoholika za uszy wyciągnąć...

[Matinka]

Przepraszam, grzebałam się z pisaniem i Margo sama napisała.
Jednak wyślę w pierwotnej formie ten post.

[Gniewosz]

Nie jestem pewna czy zostałam źle zrozumiana, czy nie umiem jeszcze szczerze sama ze sobą rozmawiać:)

Moją motywacją nie jest on - jestem JA, to że ja cierpiałam, że mi brakowało, że ja byłam niewidzialna, że ja chcę więcej, inaczej, szczęśliwiej!

Że przy okazji on może wytrzeźwieć - tak po ludzku fajnie by było, jeśli nie - ok.

[olga]

Kolejny i ostatni etap to ten kiedy będziesz miała kompletnie w du*** co on ze sobą zrobi....nie wiem czy do niego dotrzesz...i czy tego Ci życzyć....

[pterodaktyll]

[Gniewosz]

Pewnie się to zdarzy wtedy, kiedy całkowicie zgaśnie miłość.

Ale to czy mam jakieś uczucia czy nie to nie jest w tym ważne. Ważne jest to, że ja nie jestem szczęśliwa w takim życiu, jakie miałam z nim.