Forum Wolnych od Alkoholu

[konformistka]

Witam wszystkich po świętach
Czytałam trochę o lęku przed utratą kontroli i doszłam do wniosku, że to czego ja się najbardziej boję to uzależnienia. I to nie uzależnienia od jakiejś substancji chemicznej ale od innego człowieka.
Uzależnienie emocjonalne, fizyczne lub finansowe to najgorsze co mogłoby mi się w życiu przydarzyć.
Boję się, że mogłabym się od kogoś uzależnić uczuciowo w takim stopniu, że byłabym w stanie poświęcić swoją godność żeby go zatrzymać.
Boję się, że mogłabym stracić pracę i swoją finansową niezleżność, która jest i tak trochę prowizoryczna bo oparta na kredytach.
I boję się, że mogłabym ulec wypadkowi i fizycznie uzależnić się od pomocy innej osoby.
Te lęki mi przeszkadzają, zwłaszcza pierwszy bo uniemożliwia prawdziwą bliskość w związkach.

Czy wiecie jak z nimi walczyć?

[Klara]

Trudne pytania zadajesz Konformistko i chyba przestrzegłabym Ciebie przed szukaniem recepty na udane życie, bo do tego chyba sprowadza się zażegnanie tych Twoich lęków, ale być może daje się je oswoić.

Większość z nas - DDA/DDD łatwo się uzależnia od takich ludzi, którzy sprawiają wrażenie bezinteresownie opiekuńczych.
Ratunkiem na to wydaje się być stworzenie sobie własnego grona przyjaciół, własnych zainteresowań i umiejętność spędzania czasu także bez tego człowieka, od którego nie chcemy się uzależnić. Tym samym ta druga osoba również powinna mieć prawo do takiego luzu wokół siebie.
Zastosowałam to na własny użytek i dlatego nie zwariowałam, gdy mój mąż gwałtownie się staczał.
Z pracą, to trudna sprawa, ale też wydaje mi się, że warto lęk zastąpić przewidywaniem, co można by było robić, gdyby... czyli ułożyć sobie plan no i w tym celu na wszelki wypadek zdobywać jakieś dodatkowe umiejętności, oprócz już posiadanych.
Robić jakieś kursy, no i być otwartym na zmianę zawodu zawsze wtedy gdy jest taka konieczność.
Mnie się coś takiego w pewnym stopniu udało, więc myślę że jest to dobra droga.

[konformistka]

Cytat:

Ratunkiem na to wydaje się być stworzenie sobie własnego grona przyjaciół, własnych zainteresowań i umiejętność spędzania czasu także bez tego człowieka, od którego nie chcemy się uzależnić. Tym samym ta druga osoba również powinna mieć prawo do takiego luzu wokół siebie.

Im jestem starsza tym jestem bardziej zamknięta w sobie. Nie wiem co to jest spontaniczność, kontroluję swoje słowa i zachowanie. Poza tym jestem nieufna.
Nie jest łatwo nawiązywać i podtrzymywać znajomości z takimi cechami.
Mam zainteresowania ale mam również swoje potrzeby: miłości, czułości i ciepła.
Chwilami czuję się zaspokojona ale częściej odczuwam niedosyt. Zastanawiam się czy rzeczywiście jestem "studnią bez dna" jak określają terapeuci dorosłe dzieci alkoholików.

[Klara]

[KICAJKA]

Mam w domu 21 letnią córkę, z która od urodzenia pracowałam nad problemem dzieci z rodziny alkoholowej.Dużo się uczyłam w tym kierunku,jednak bez pomocy specjalistów się nie obeszło.Teraz jako osoba dorosła dalej ma jakieś drobne problemy z którymi czasem ciężko sobie radzi.Ja ją namawiam na terapię,mimo,że sama uczy się i pracuje między osobami z podobnymi problemami.Uważam,że pomoc terapeuty jest niezbędna w Twoim jak i jej przypadku.Życzę powodzenia.

[konformistka]

Terapia... Żebym tylko miała odwagę się na nią udać.
Chyba jestem neurotykiem. Jak to ktoś określił: siedzę głodna przy zastawionym stole a nie jem z obawy przed zatruciem. Jestem tchórzem, w każdej dziedzinie.
W każdym razie dzięki dziewczyny za pomoc.

[rufio]

[Klara]

[konformistka]

Możecie mi powiedzieć jak to jest z takimi terapiami? Czy są terapie indywidualne finansowane z NFZ czy za takowe trzeba płacić?
Mówiąc szczerze jakoś nie wyobrażam sobie siebie na terapii grupowej.

[stiff]

[rufio]

Wszystka zalezy od stopnia zagubienia w swiecie - Na poczatku jest indywidualnie potem wspolnie lub na wyrazne polecenie terapeuty idziesz na grupowa i to jest bezpłatne czyli NFZ

[yuraa]

[konformistka]

Pewnie macie rację ale ja nie lubię grup większych niż trzy-cztery osoby. Dwie osoby to zbyt mało bo czuję skrępowanie. Pięć osób to już zbyt wiele bo jest problem z podziałem ról mówiących i słuchających.
Jak duże są te grupy?

[yuraa]

grupy są różnej wielkośći i jest zasada że jeden mówi reszta słucha aż wyraźnie zaznaczy że to koniec wypowiedzi

[rufio]

Zalezy jak ja zaczynałem było nas 12 osób potem w porywach doszło do 17 ale to sie szybko zmienia - generalnie gdzies tak ok 10 to trzeba liczyc .A co do podziału na mówicych i słychajacych to nie marudz - jeszcze tam cie nie ma a juz kombinujesz - tam wszyscy mówia i wszyscy słuchaja ale czy słysza ? To juz insz inszośc .