Forum Wolnych od Alkoholu

[Ali]

Zdecydowałam się napisać po życzliwym przyjęciu w Powitalni (dziękuję) i dlatego, że pewnie następna szansa na bycie w samotności nieprędko się powtórzy (jestem szczęśliwą "posiadaczką" żywiołowego malucha,który obecnie jest na "imprezie noworocznej").Historia jakich wiele (jak okazało się po przeczytaniu opowieści na tym forum). Na początku było pięknie, druga połówka odnaleziona , ślub, dziecko, mieszkanie,praca. I nagle (a może nie nagle) bo trwa TO już ponad 3 lata, pojawił się ON-alkohol. Najpierw okazjonalne picie, potem praca 24h na wysokich obrotach wspomagana piwem, potem piwo plus wódka, potem sama wódka.Najpierw ciągi powtarzające się co 3 miesiące zakończone odtruwaniem, potem coraz częstsze, jazda pod wpływem alkoholu, wreszcie wypadek samochodowy...Poszkodowane 2 osoby, utrata prawa jazdy, sprawa sądowa...Leczenie zamknięte, 3 miesiące trzeźwości, zapicie,miesiąc trzeżwości,zapicie...od miesiąca ciągłe i nieustanne...
Mam już dosyć...Od trzech lat cała moja energia skoncentrowana była na tym, jak unikać sytuacji, w których może pojawiać się alkohol. Szukanie i wylewanie alkoholu przerobione, tysiące rozmów także, parę terapii (przerywanych naturalnie) przed leczeniem zamkniętym także za sobą. Ja grałam rolę prowokatora, pojawili się także wybawcy-pracodawcy.Chcieli pomóc, ratować... W swej walce "z wiatrakami" jak się okazuje spotkałam wielu ludzi, którzy chcieli pomagać. Dopiero teraz do mnie dotarło, że (jak właśnie śpiewa na koncercie sylwestrowym Ewa Farny) "nie tędy droga" Nie mniej jednak nie potrafię nadal zrozumieć-dlaczego człowiek, który mnie i nasze dziecko kocha, nie potrafi powiedzieć sobie "dość"...Przecież pieprzy nam całe życie...Bilans picia: sprawa sądowa, utrata prawa jazdy, chorendalne długi do spłacenia, pewnie pożegnanie się z mieszkaniem, lada dzień utrata pracy (warunkiem utrzymania było poddanie się leczeniu), moja depresja i co najważniejsze -pewnie w mniejszym lub większym stopniu skrzywienie psychiki naszego dziecka Wyć mi się chce... ale nie mogę, bo mam syna. Muszę być dzielna-dla niego. I te wszstkie zawiedzione nadzieje, plany na przyszłość...Wszystko trafia szlag przez alko

[Klara]

Pierwsze pytanie które mi przychodzi do głowy w związku z tymi długami - jesteś w stanie szybko wystąpić do sądu o rozdzielność majątkową?

[Ali]

Już to zrobiłam-rozdzielność jest tylko co z tego, jeśli długi dotyczą momentu kiedy takowej nie mieliśmy (sprawa wypadku)

[Klara]

Jedna z moich znajomych z terapii dostała rozdzielność z datą wsteczną, ale ona przeprowadzała rozwód i może dlatego miała takiego farta.

Ali, czy jesteś finansowo samowystarczalna i masz tyle siły, żeby wziąć walizki, dziecko i zamknąć drzwi za sobą?

[KICAJKA]

Bardzo dobrze -sam powinien ponosić odpowiedzialność za swoje czyny.Ty odpowiadasz tylko za siebie i syna.Ja zdecydowałam się na spotkania na grupach AL-Anon będąc w ciąży 22 lata temu.Wiedziałam,że muszę coś ze sobą zrobić aby zapewnić dziecku inne życie.Zrobiłam to nie dlatego,że on przestanie pić,tylko nie chciałam takiego życia.Znałam inne z rodzinnego domu,więc starałam się aby moja córka nie miała aż tak koszmarnego życia jak później się okazało,że inni mieli o wiele gorzej niż ja.

[evita]

a moje pierwsze pytanie jakie mnie się nasuwa - ile lat ma dziecko ?
poza tym patrząc moim pryzmatem - sprawa długów - masakra ale być może twój men w momentach trzeźwości jest w stanie więcej wyciągnąć finansowo niż mój ? bo jeśli nie to daj sobie spokój ! może prędzej spłacisz to sama niż wspólnie ?
cholera ! finanse to jest to co mnie tak właściwie najbardziej stopuje oby tobie poszło dużo lepiej !!!

[Ali]

Jak na razie wywaliłam go z domu. Od tygodnia "mieszka" na ulicy.Postawiłam warunek, że albo terapia zamknięta już, natychmiast, albo rozwód. Twierdzi, że wyleczy się sam...że na terapię nie pójdzie, bo już to przerabiał, że wszystko wie..., że musi poradzić sobie sam. I jest mi z tym cholernie źle, mam wyrzuty sumienia, nie wiem czy dobrze robię. Ale to wywalenie z domu nic nie daje, bo podczas mojej nieobecności przychodzi. Więc nigdy nie wiem co zastanę wracając do domu i co zobaczy nasze dziecko. Czy finansowo wystarczalna jestem?Byłabym, na życie od wypłaty do wypłaty wystarczyłoby gdyby nie długi...

[Klara]

[Wiedźma]

[Ali]

Evitko, synek ma 3 lata a mój mąż jest świetnym facetem, wspaniałym ojcem,bardzo dobrym pracownikiem (dlatego wszyscy tak długo walczyliśmy o niego) i jeśli pracowałby to na pewno poradzilibyśmy sobie. Zresztą, mogłabym żyć na przysłowiowej "ulicy", dalibyśmy radę z długami, gdyby przestał pić...

[KICAJKA]

[Ali]

Klaro, ja dopiero od dwóch miesięcy chodzę na terapię (raz na 2 tygodnie). Pisząc o terapiachm miałam na myśli terapie mojego męża. Do wielu rzeczy musiałam dojrzeć sama, wcześniej nie rozumiałam, że nie można pomagać uzależnionym...Tylko mam wątpliwości, że może powinnam dać mu szansę, może rzeczywiście coś przemyślał i postanowi przestać?Może zbyt twardo stawiam warunki co do leczenia zamkniętego-proszę, doradźcie coś...please

[Klara]

[koka]

[Ali]

Cholera, tego się obawiałam...Takich odpowiedzi...jednak naiwnie zadałam pytanie.Dlaczego ta bezsilność jest taka straszna!!!Świadomość, że NIC nie możesz zrobić, żeby go (męża) uratować, żeby uratować nas, nasz związek, miłość...Wiem, muszę ratoważ dziecko i siebie tylko jak z tym żyć???Dzięki, że zechciałyście mnie wysłuchać i doradzić